Τα ανησυχητικά στατιστικά που συνοδεύουν τη δημογραφική και κοινωνική μεταβολή των δυτικών κοινωνιών αποτυπώνουν μια πραγματικότητα που οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αρνούνται συστηματικά να συζητήσουν με ειλικρίνεια. Βίντεο, μελέτες και επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι τις επόμενες δεκαετίες η Ευρώπη θα βρεθεί αντιμέτωπη με βαθιές αλλαγές στον κοινωνικό της ιστό, αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων που ελήφθησαν χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και χωρίς ουσιαστική συναίνεση των κοινωνιών.
Σε μια εποχή όπου η μαζική μετανάστευση παρουσιάζεται μονοδιάστατα ως ηθικό καθήκον, στο όνομα μιας αφηρημένης «ανοχής», οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επέλεξαν να αγνοήσουν κρίσιμα ζητήματα: τη δυνατότητα ένταξης, τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, τον σεβασμό των θεμελιωδών ευρωπαϊκών αξιών και τη βιωσιμότητα των κρατών πρόνοιας. Η πολιτική αυτή δεν συνοδεύτηκε από σοβαρά προγράμματα ενσωμάτωσης ούτε από σαφείς κανόνες και υποχρεώσεις.
Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία παράλληλων κοινωνιών σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, η ενίσχυση κοινωνικών εντάσεων και η αίσθηση ότι η πολιτισμική ταυτότητα της Ευρώπης αποδυναμώνεται, όχι λόγω της παρουσίας ανθρώπων διαφορετικής θρησκείας ή καταγωγής, αλλά λόγω της απουσίας ξεκάθαρου πλαισίου συμβίωσης. Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τις πολιτικές ελίτ που επέλεξαν την ιδεολογική αυτάρκεια αντί της ρεαλιστικής διακυβέρνησης.
Η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες πρώτης γραμμής, βιώνει εντονότερα τις συνέπειες αυτής της αποτυχίας. Χωρίς επαρκή ευρωπαϊκή στήριξη και χωρίς κοινή μεταναστευτική στρατηγική, μετατρέπεται σε αποθήκη ανθρώπων, με σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.
Η συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης δεν μπορεί να συνεχίσει να φιμώνεται. Η προστασία της πολιτισμικής της κληρονομιάς, των δημοκρατικών θεσμών και της κοινωνικής συνοχής δεν είναι πράξη μισαλλοδοξίας, αλλά προϋπόθεση για μια σταθερή και λειτουργική πολυπολιτισμική συνύπαρξη. Χωρίς αλλαγή πορείας, οι σημερινές πολιτικές επιλογές κινδυνεύουν να αφήσουν πίσω τους μια Ευρώπη βαθιά διχασμένη και πολιτισμικά αποπροσανατολισμένη.
