Η Ουκρανία, με μια πρωτοφανή πρόκληση, επιδιώκει να πλήξει τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, την εμπορική ναυτιλία, ζητώντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση κυρώσεις κατά 40 ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών που δραστηριοποιούνται νόμιμα με ρωσικούς φορείς. Η κίνηση αυτή δεν είναι απλώς εμπορική διαμάχη· πρόκειται για μια στοχευμένη επίθεση σε έναν από τους λίγους πυλώνες της εθνικής οικονομίας.
Η πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Μ. Τραυλού, αναγκάστηκε να καταφύγει σε διάβημα προς το Υπουργείο Εξωτερικών, με τον Γ. Γεραπετρίτη να αναλαμβάνει να χειριστεί ένα θέμα που θα έπρεπε να έχει λυθεί προ πολλού. Ο Έλληνας υπουργός επικοινώνησε κατ’ ευθείαν με τον Ουκρανό πρόεδρο Β. Ζελένσκι, ο οποίος δήλωσε δήθεν άγνοια και υποσχέθηκε προσωπική παρέμβαση, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια εμπιστοσύνης.
Παρά τις διαβεβαιώσεις της Ουκρανίας ότι το ζήτημα θεωρείται «λήξαν», οι Έλληνες εφοπλιστές παραμένουν οργισμένοι, όχι μόνο με την αλαζονική στάση του Κιέβου αλλά και με την ασυνέπεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που συνεχίζει να εξοπλίζει την Ουκρανία με όπλα, θέτοντας σε κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα και ενισχύοντας μια πολιτική που πλήττει ευθέως τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της χώρας.
Η προκλητικότητα του Κιέβου συνδέεται άμεσα με την χτεσινή επικίνδυνη και εντελώς αψυχολόγητη ενέργεια, όταν ουκρανικό μη επανδρωμένο μαχητικό χτύπησε ένα ρωσικό πετρελαιοφόρο στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πράξη αυτή δεν αφορά μόνο τη Ρωσία· πλήττει ευθέως την Ελλάδα, που διατηρεί τον παγκόσμιο πρωταγωνιστικό ρόλο στη ναυτιλία. Η ουκρανική στρατηγική, υποστηριζόμενη αμέριστα από την ελληνική κυβέρνηση, μετατρέπει την Ανατολική Μεσόγειο σε πεδίο επικίνδυνων παιχνιδιών, όπου η ελληνική οικονομία γίνεται όμηρος των γεωπολιτικών φιλοδοξιών του Ζελένσκι.
Το αποτέλεσμα είναι σαφές: η Ουκρανία και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την αμέριστη υποστήριξη εξοπλισμών, στήνουν ένα σκηνικό όπου η Ελλάδα και η ναυτιλία της βρίσκονται στο στόχαστρο, ενώ οι Έλληνες φορολογούμενοι και εφοπλιστές καλούνται να πληρώσουν το τίμημα αυτής της επικίνδυνης πολιτικής. Μια πολιτική που θυσιάζει την ασφάλεια και την οικονομική σταθερότητα για γεωπολιτικές φιλοδοξίες που δεν υπηρετούν τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά τις στρατηγικές επιδιώξεις του Κιέβου.
