Αν ο πατέρας δεν καταβάλλει διατροφή, μπορεί να υποχρεωθούν να την πληρώνουν ο παππούς και η γιαγιά, αυτή ήταν η ουσία της απόφασης του Αρείου Πάγου, η οποία, δεν ισχύει για όλες τις περιπτώσεις.
Το δικαστήριο εξετάζει πάντα την οικονομική δυνατότητα των παππούδων -είτε πρόκειται για γονείς του πατέρα είτε για γονείς της μητέρας.
Αν η οικονομική τους κατάσταση είναι σημαντικά καλύτερη από εκείνη του υπόχρεου γονέα, τότε μπορεί να τους επιβληθεί να καταβάλουν εκείνοι τη διατροφή του παιδιού. Με λίγα λόγια, το βάρος της διατροφής μεταφέρεται, όταν ο πατέρας ή η μητέρα αδυνατούν ή αρνούνται να το αναλάβουν.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου βασίστηκε σε μία πρόσφατη υπόθεση, όπου κάποιοι γονείς δεν κατέβαλλαν το ποσό της διατροφής που είχε επιδικαστεί.
Έπειτα από τέσσερα χρόνια γάμου, το ζευγάρι αποφάσισε να χωρίσει. Το δικαστήριο ανέθεσε την επιμέλεια της ανήλικης κόρης στη μητέρα και επιδίκασε στον ευκατάστατο πατέρα διατροφή ύψους 500 ευρώ τον μήνα.
Αρχικά, ο πατέρας ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις του, όπως αναφέρει ρεπορτάζ της εκπομπής «Super Κατερίνα» του Alpha. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, μείωσε αυθαίρετα το ποσό στα 200 ευρώ. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι πως, αν και ο παππούς και η γιαγιά από την πλευρά του πατέρα είχαν μεγάλη οικονομική άνεση και διέθεταν πολλά ακίνητα, αρνούνταν να καταβάλουν για την εγγονή τους ένα ποσό της τάξεως των 280 ευρώ. Έφτασαν μάλιστα μέχρι τον Άρειο Πάγο, ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση του Εφετείου που τους υποχρέωνε να το καταβάλουν. Το ποσό, σε σύγκριση με την οικονομική τους επιφάνεια, κρίθηκε «πενιχρό».
Η υπόθεση αυτή αποτέλεσε σταθμό, καθώς ο Άρειος Πάγος ουσιαστικά επιβεβαίωσε νομικά τη δυνατότητα μεταβίβασης της υποχρέωσης διατροφής, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, σε άλλους συγγενείς πρώτου βαθμού.
