Σε μια γεωπολιτική συγκυρία όπου η Ανατολική Μεσόγειος γίνεται πεδίο σύγκρουσης, Τουρκία και Ισπανία εμφανίζονται ως οι δύο πυλώνες ενός φιλόδοξου σχεδίου για τη δημιουργία ενός ισχυρού μεσογειακού άξονα. Με κοινό μέτωπο, οι δύο χώρες προωθούν μια συνεργασία που εκτείνεται από την άμυνα και την ενέργεια έως το εμπόριο και τις θαλάσσιες οδούς.
Η Τουρκία, μέσω συμφωνιών με Λιβύη, Σομαλία, Τυνησία, Αλγερία, Αίγυπτο και άλλες χώρες, έχει ήδη εξασφαλίσει ναυτική επιρροή σε Μεσόγειο και Αφρική. Παράλληλα, η Ισπανία – που απομονώθηκε από τη Δύση λόγω της στάσης της για τη Γάζα – επιχειρεί με τη στήριξη Πορτογαλίας και Μαρόκου να δημιουργήσει τον δικό της στρατηγικό δίαυλο.
Η σύνδεση των τουρκικών λιμανιών με το Tanger-Med και το Algeciras, σε συνδυασμό με τις αμυντικές δυνατότητες Τουρκίας και Ισπανίας, υπόσχεται έναν άξονα που αμφισβητεί ευθέως την ευρωπαϊκή και δυτική κυριαρχία. Το νέο αυτό μπλοκ φιλοδοξεί να ανατρέψει την τάξη πραγμάτων στη Μεσόγειο – και ίσως όχι μόνο.
