Όταν θέλουμε να δείξουμε τη διαφορά μεταξύ των βόρειων και των νότιων διαλέκτων της Ελλάδας, πολλές φορές χρησιμοποιούμε κάποια στερεοτυπικά αστεία. Για παράδειγμα, η φράση «με λες» χρησιμοποιείται στην Θεσσαλονίκη, σε αντίθεση με τη φράση «μου λες» που χρησιμοποιούμε εδώ στην Αθήνα.
Αυτή είναι μία από τις «ιδιαιτερότητες» της διαλέκτου της συμπρωτεύουσας την οποία συχνά εντοπίζουν οι Αθηναίοι μαζί φυσικά με το παχύ «λ». Aντιστρόφως, φυσικά είναι ο κλασικός πόλεμος για το τι είναι σουβλάκι και τι σάντουιτς.
Η δοτική των αρχαίων ελληνικών
Ποιος είναι ο λόγος που στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιούν τη φράση «με λες» αντί για «μου λες»
Στο παρόν κείμενο, ας μείνουμε στο «με λες» το οποίο εκλαμβάνεται συχνά ειρωνικά ή ακόμα και ως γλωσσικό λάθος. Στην πραγματικότητα, όμως, μιλάμε για έναν διαφορετικό τρόπο να διορθωθεί μία «απουσία». Αν το δούμε στην πράξη, το «μου λες» και το «με λες» είναι ουσιαστικά η επιλογή μίας διαφορετικής πτώσης. Από τη μία, την πιο αθηναϊκή εκδοχή, χρησιμοποιείται η αιτιατική πτώση. Στην άλλη, την πιο θεσσαλονικία, χρησιμοποιείται η γενική.
Το «μου» θυμίζει κτητική, ενώ το «τι με λες» ακούγεται πιο σωστό κατ’ εμέ την άποψη. Χαιρετισμούς από τη συμπρωτεύουσα