Η εικόνα των ελληνικών δρόμων σήμερα, με φανάρια, γραμμές, μποτιλιαρίσματα και χιλιάδες αυτοκίνητα, απέχει κατά πολύ από αυτήν που επικρατούσε στο παρελθόν στη χώρα μας.
Μέχρι το 1930, η έννοια του φωτεινού σηματοδότη ήταν άγνωστη. Το πρώτο φανάρι τοποθετήθηκε στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1936, στη συμβολή των οδών Σταδίου και Πεσματζόγλου.
Κανείς δεν ήξερε τη χρησιμότητά τους και μαλιστα κατά τη τοποθέτησή τους μαζεύτηκε πλήθος κόσμου για να δεί το «καινούργιο τεχνολογικό θαύμα» που είχε φτάσει στη χώρα.
Πριν τη τοποθέτηση του πρώτου φαναριού στους δρόμους της Αθήνας η κατάσταση ήταν τραγική. Με μόλις 29 χιλιάδες αυτοκινούμενα να κυκλοφορούν είχαμε 950 ατυχήματα.
Ο τότε διευθυντής Τροχαίας Αλέξανδρος Θεοφανίδης απογοητευμένος από την κατάσταση στους δρόμους, ταξίδεψε στην Ευρώπη για να βρει λύσεις.
Τότε ήταν που εισηγήθηκε την τοποθέτηση φαναριών για να διευκολυνθεί η κίνηση και να μπούνε κανόνες.
Το πρώτο φανάρι αγοράστηκε από την Γερμανία για 70.000 δρχ. και λειτουργούσε από τις 8 το πρωί μέχρι και τις 10 το βράδυ.
Το πράσινο διαρκούσε 20 δευτερόλεπτα, το κίτρινο 5 δευτερόλεπτα και το κόκκινο 10 δευτερόλεπτα. Λίγο αργότερα τοποθετήθηκε και το δεύτερο φανάρι στη συμβολή των οδών Σταδίου και Αιόλου, για να ακολουθήσουν ύστερα περισσότερα.
