Τρέξε να πανηγυρίσεις, ελληναρά μου!

Αυτός που σε δανείζει με εγγυήσεις και σου τα παίρνει τοις μετρητοίς αλλά και σε είδος, κέρδισε, ελληναρά μου…

Κέρδισε το αφεντικό σου, ο νταβατζής σου, ο βιαστής και ο δήμιός σου…

Και τι κάνεις εσύ;

Σκέφτεσαι αν πρέπει να πανηγυρίσεις;

Το σκέφτεσαι ακόμη, αφού δεν ξέρεις αν είδες ποδόσφαιρο ή την αγώνα για την παγκόσμια επικράτηση μίας ακόμη ιστορικά επικίνδυνης υπερδύναμης που αναγεννιέται και επαναφέρει το Uber Alles;

Είσαι ακόμη με την απορία αν πρέπει να πανηγυρίσεις ή αν πρέπει να τους σικτιρίσεις;

Θα σου πω ένα μυστικό, που το ξέρεις κι εσύ αλλά το αποφεύγεις.

Είσαι πειραματόζωο σε ένα πείραμα στο οποίο πρέπει χάσεις τα πάντα και στο τέλος να πεθάνεις, παραδειγματικά, για να «βάλουν μυαλό» οι υπόλοιποι.

Είσαι ένας ζωντανός νεκρός που χειροκροτώντας τον δήμιό του περιμένει να ακούσει το όνομά του για να μπει στο κρεματόριο… Είσαι το θύμα ενός πολέμου που ποτέ δεν δόθηκε, επειδή εσύ (ναι εσύ) δείλιασες και δεν τον έδωσες ποτέ…

Και τώρα, σαν ηττημένος ΠΡΕΠΕΙ να χειροκροτήσεις τον βιαστή των παιδιών σου… Και μην απορείς και μην αρνιέσαι την δειλία σου. Ο κατακτητής σου είναι ακόμη εδώ επειδή εσύ του το επιτρέπεις… Και, το τραγικό, είναι πως εσύ, ο δούλος του, χειροκροτείς τις επιτυχίες του, ψηφίζεις και στηρίζεις τους εκπροσώπους του, αγάλλεσαι (σαν οπιομανής) όταν το «αφεντικό» σου επεκτείνει την κυριαρχία του.

Και για να σε παρηγορήσω, αδελφέ πατριώτη, πάντα έτσι ήταν η φυλή σου… Οι περισσότεροι έτρεχαν να δεχτούν τα όσα όριζαν οι εκάστοτε κατακτητές που πέρασαν από ετούτη την πονεμένη πατρίδα ποτίζοντάς την με αίμα… Λίγοι ήταν εκείνοι που σήκωναν το κεφάλι κι έπαιρναν τις ευθύνες της πατρίδας στους ώμους και στα χέρια τους. Και πάντα αυτοί οι λίγοι, αφού τα κατάφερναν οδηγούνταν είτε στη φυλακή είτε στην εκτέλεση… από εκείνους που ήθελαν να διαφεντέψουν τους σωσμένους…

Έτσι γίνεται και σήμερα… κι εσύ κι εγώ κι όλοι μας, ψάχνουμε να βρούμε τους θαρραλέους που θα σηκώσουν το κεφάλι, για να μας γλιτώσουν, να μα ςλευτερώσουν, να μας λογίζουν και πάλι όλοι οι λαοί γι ανθρώπους… Κι έπειτα, εμείς να χλευάσουμε τους ελευθερωτές μας, να τους εξευτελίσουμε, να τους φυλακίσουμε και… γιατί όχι… να τους σκοτώσουμε…

Βγες, λοιπόν, στους δρόμους και πανηγύρισε για να ευχαριστήσεις τον δυνάστη σου…

Η κρίση δεν έφτασε ακόμη, αλλά κοντεύει ο πανίσχυρος κατακτητής σου να την ανακοινώσει… Θα έρθει ξαφνικά, σου το ‘χουν πει. Και θα είσαι απροετοίμαστος, σου το ‘χουν πει…

Χειροκρότησε, λοιπόν…

Ο κατακτητής σου νικά και γίνεται ισχυρότερος και ετοιμάζεται να σε συνθλίψει, προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, για να επισφραγίσει την δύναμή του!

Παναγιωτίδης Μάρκος

Πηγή «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!»