Στο απόγειο της δόξας του ο Μάικ Τάισον δεν είχε αντίπαλο.
Η απίστευτη ωμή σωματική δύναμη, σε συνδυασμό με την επιθετικότητά του, κάλυπτε τις όποιες αδυναμίες στην τεχνική και τον είχαν μετατρέψει στον απόλυτο τρόμο των ρινγκ. Με την αυτοπεποίθησή του να ξεχειλίζει, ετοιμάστηκε να αντιμετωπίσει τον Μπάστερ Ντάγκλας. Ή, «ένα σακί με πατάτες», όπως εντελώς υποτιμητικά τον είχε αποκαλέσει. Λίγες μέρες αργότερα το κύρος, η έπαρση και το σώμα του πληγώθηκαν ανεπανόρθωτα, όταν το… σακί τον πέταξε στο καναβάτσο, κατακτώντας τoν τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Για τον Τάισον απλά ένας ακόμα
Έχοντας το εκπληκτικό ρεκόρ των 37 νικών (κατά βάση με νοκ άουτ) και καμία ήττα, ο Τάισον αποτελούσε μια «φονική μηχανή» στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Σχεδόν κάθε αγώνας του μετατρεπόταν σε προσωπικό σόου επίδειξης, το οποίο κάποιες φορές δεν διαρκούσε παραπάνω από λίγα λεπτά. Κάτι που ένιωσε καλά στο πετσί του ο Καρλ Γουίλιαμς που δεν μπόρεσε να αντισταθεί περισσότερα από 93 δευτερόλεπτα στην έκρηξη αδρεναλίνης του 23χρονου -τότε- πυγμάχου. Νωρίτερα ο Φρανκ Μπρούνο άντεξε 152 και λίγο καιρό πιο πριν ο Μάικλ Σπινκς 91… Αυτοί ήταν οι τρεις τελευταίοι αγώνες του Τάισον, ενώ από το 1987 και μετά κανένας δεν έφτασε μετά τον 6ο γύρο. Για εκείνον ο Ντάγκλας δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ακόμα ένα θύμα σε αναμονή.
Ένας περιπετειώδης γάμος, που διαλύθηκε μέσα σε καταγγελίες για χρήση βίας από τον πυγμάχο, δικαστικές περιπέτειες και διαμάχες μεταξύ των ατζέντηδών του, μαρτυρούσαν ότι το μποξ ίσως δεν ήταν πια το μόνο πράγμα που σκεφτόταν ο «πιο κακός άνθρωπος του πλανήτη». Σίγουρα, πάντως, δεν έμοιαζε να είναι η προτεραιότητά του. Ακόμη κι έτσι, όμως, βρισκόταν τόσο μακριά από τον ανταγωνισμό που μπορούσε εύκολα να διατηρεί ταυτόχρονα όλες τις ζώνες της κατηγορίας.
Ένας αντίπαλος για προθέρμανση
Όταν ανακοινώθηκε πως επόμενος αντίπαλος του πρωταθλητή θα ήταν ο Μπάστερ Ντάγκλας, πολλοί διάβασαν δυο φορές το όνομα για να το πιστέψουν. Ο συγκεκριμένος μποξέρ είχε βέβαια ένα καλό σερί νικών, αλλά στα 30 χρόνια του πια δεν φάνταζε ως ο ιδανικός challenger για τον παγκόσμιο τίτλο των υπερβαρέων. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έδιναν μια άλλη διάσταση στον αγώνα, θεωρώντας πως ο Ντάγκλας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει τίποτα παραπάνω από αντίπαλο προετοιμασίας για την πραγματική μάχη που περίμεναν όλοι. Την τιτανομαχία του Τάισον με έναν… κανονικό διεκδικητή. Τον Εβάντερ Χόλιφιλντ, που περίμενε καρτερικά την ευκαιρία του απέναντι στον «Iron Mike».
Ήταν, δε, τόσο χαώδης η διαφορά που θεωρητικά χώριζε τους δύο πυγμάχους που σχεδόν κανένας μπουκ δεν δεχόταν καν στοιχήματα! Όταν κάποιος βρέθηκε τελικά, έδωσε απόδοση 42 προς 1 υπέρ του Τάισον, προσπαθώντας να δελεάσει κάποιον τρελό που θα ακουμπούσε τα χρήματά του σε βάρος του. Για σκεφτείτε… Με ποντάρισμα 1.000 δολαρίων κάποιος θα μπορούσε να «καθαρίσει» 42 χιλιάρικα. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα… θαύμα!
Έκλαιγαν τα λεφτά τους
Ακόμη κι εκείνοι που… είδαν όνειρο και αποφάσισαν να στοιχηματίσουν στο αουτσάιντερ, θα έχαναν κάθε ελπίδα αν γνώριζαν κάτω από ποιες συνθήκες έφτασε μέχρι το ρινγκ του «Tokyo Dome» ο Μπάστερ Ντάγκλας στις 11 Φεβρουαρίου 1990. Μόλις 23 ημέρες νωρίτερα, η ηλικίας 47 ετών μητέρα του έφυγε από τη ζωή (ένα γεγονός που σημάδεψε τη μετέπειτα πορεία του), γεγονός που τον έριξε σε κατάθλιψη. Η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη καθώς ο γιος της συζύγου του από προηγούμενο γάμο διαγνώστηκε με ασθένεια στους νεφρούς. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, παραμονές του αγώνα ο Μπάστερ Ντάγκλας κόλλησε γρίπη!
Το απόλυτο σοκ
Από τα πρώτα λεπτά φάνηκε πως ο Τάισον δεν είχε σχεδιάσει καλά τα πράγματα στο μυαλό του. Παρά τις αντιξοότητες, ο αντίπαλός του έμοιαζε έτοιμος -αν όχι να αρπάξει την ευκαιρία της ζωής του- τουλάχιστον να φανεί ανταγωνιστικός. Αντίθετα, ο πρωταθλητής έδειχνε ράθυμος και υπερόπτης. Δεν έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια να αποφύγει τα χτυπήματα, ενώ δεν δοκίμαζε συνδυασμούς γροθιών για να βρει απροετοίμαστο τον Ντάγκλας. Μετά τους αρχικούς γύρους ήταν ξεκάθαρο πως εκείνος που κέρδιζε στα σημεία δεν ήταν το ακλόνητο φαβορί, αλλά το καταφρονημένο αουτσάιντερ.
Ενδεικτικό του πόσο μεγάλο ήταν το σοκ για τον πρωταθλητή ήταν το γεγονός ότι στη γωνία του δεν υπήρχε καν πάγος ή οτιδήποτε άλλο για να περιποιηθούν τα πρηξίματα και τα σκισίματα στο σώμα του! Προς τα μέσα του αγώνα σχεδόν δεν έβλεπε από το ένα μάτι και βρισκόταν πιο κοντά από ποτέ στην παρθενική ήττα του.
Και τότε, δευτερόλεπτα πριν το τέλος του 8ου γύρου ο Τάισον καταφέρνει με ένα χτύπημα να ρίξει κάτω τον Ντάγκλας. Ο διαιτητής αρχίζει να μετράει, αλλά πριν φτάσει στο δέκα, ακούγεται το καμπανάκι που τον σώζει. Οι άνθρωποι του Μάικ ωρύονται πως η καταμέτρηση ήταν αργή και πως ο αγώνας θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί με νοκ άουτ. Ωστόσο πιστεύουν πως αυτό που δεν ήρθε σε εκείνο τον γύρο θα συνέβαινε στον επόμενο. Η κατάρρευση του Ντάγκλας έμοιαζε θέμα χρόνου.
Δεν ήταν, όμως, γραφτό να γίνει έτσι
Ο Ντάγκλας είχε ζωή και επέστρεψε στο ρινγκ αποφασισμένος να πάρει αυτό που δικαιούταν με βάση την εικόνα του. Ήταν τόσο δυνατός και συγκεντρωμένος, παρά το σοκ του νοκ ντάουν, που φαντάζει απίστευτο πως ο Τάισον δεν έπεσε κατά τη διάρκεια του 9ου γύρου. Αυτό, τελικά, συνέβη στον επόμενο και ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του που κάποιος όχι μόνο τον… έδερνε κανονικά μέσα στο ρινγκ, αλλά και τον ξάπλωνε στο καναβάτσο. Η εικόνα του «Iron Mike» μετά το άπερκατ και τα διαδοχικά χτυπήματα που ακολούθησαν καθώς σωριαζόταν ήταν σοκαριστική. Ο πρωταθλητής δέκα δευτερόλεπτα αργότερα ήταν πρώην πρωταθλητής και μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών στον αθλητισμό αποτελούσε γεγονός.
Μετά τον θρίαμβο
Η χαρά για τον απρόσμενο θρίαμβο δεν κράτησε για πολύ. Στα αποδυτήρια κιόλας ο Ντάγκλας πληροφορήθηκε ότι η πλευρά του Τάισον έκανε ένσταση κατά του κύρους του αγώνα. Μιλώντας αργότερα είπε πως εκείνοι οι τύποι του χάλασαν την καλύτερη μέρα της ζωής του. Ωστόσο όλες οι ομοσπονδίες της επαγγελματικής πυγμαχίας αναγνώρισαν το αποτέλεσμα. Εκείνο το «σακί με πατάτες» ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής. Έμεινε σε αυτή τη θέση μόνο για 8 μήνες. Αν και ο Τάϊσον ζήτησε ρεβάνς, εκείνος αρνήθηκε και προτίμησε να αντιμετωπίσει έναν τύπο που βρισκόταν μεταξύ των θεατών στο «Tokyo Dome». Τον Εβάντερ Χόλιφιλντ, ο οποίος όταν τον βρήκε μπροστά του δεν έδειξε οίκτο. Ένα τρομερό άπερκατ στον τέταρτο γύρο του χάρισε τις ζώνες που τόσα χρόνια κυνηγούσε κι έστειλε τον Ντάγκλας στην απόσυρση.
Για χρόνια ο Ντάγκλας πάλεψε με τον αλκοολισμό και την κατάθλιψη, κουβαλώντας στην εκτός πυγμαχίας ζωή του τα προβλήματα και τις απώλειες που τον είχαν κλονίσει. Έγινε διπλός σε σωματικό βάρος, και παρά το γεγονός ότι ήταν διαβητικός, έπινε και έτρωγε σαν να μην υπήρχε αύριο. Μέχρι που κόντεψε να πεθάνει όταν έπεσε σε κώμα. Στη λίστα των οικογενειακών τραγωδιών είχε προστεθεί ο θάνατος του πατέρα του (ήταν επίσης προπονητής και μάνατζέρ του) από καρκίνο το 1999 και του αδελφού του από πυροβολισμό το 1998. Παλιότερα είχε χάσει και τον μικρότερο αδελφό του από την ίδια αιτία…
Όταν σηκώθηκε από το κώμα ίσως να ένιωσε κάτι αντίστοιχο με εκείνη τη φορά που είχε κάνει το ίδιο απέναντι στον Τάισον.
Διαπίστωσε ότι ένα νοκ ντάουν δεν συνεπάγεται απαραίτητα και ήττα. Και πως όταν παίρνεις μια δεύτερη ευκαιρία είσαι «υποχρεωμένος» να αφήσεις οριστικά πίσω το παρελθόν και να παλέψεις για ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα, πατέρας τεσσάρων παιδιών, ο Μπάστερ Ντάγκλας είναι προπονητής και όταν έχει κέφια, διηγείται στους μαθητές του κάτω από ποιες συνθήκες κατάφερε να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που ταπείνωσε τον Μάικ Τάισον.
Πηγή: menshouse.gr
