Οι εκπρόσωποι των δανειστών να εμφανίζονται ανυποχώρητοι ως προς τη θέση τους, της πλήρους και οριζόντιας, καθολικής συμμετοχής παντός είδους οφειλών προς το Δημόσιο ή τις τράπεζες στη διαδικασία του “κουρέματος” στην περίπτωση που επιτυγχάνεται εξωδικαστική συμφωνία μείωσης του χρέους, υποστηριζόμενοι από τουλάχιστον το 60% των οφειλετών ή του συνόλου της οφειλής.
Επί του πρακτέου η Τρόικα επιμένει πως θα πρέπει να “κουρεύονται” συνολικά όλες οι οφειλές, ακόμα και αυτές προς το Δημόσιο (δηλαδή την Εφορία ή/και τα Ασφαλιστικά Ταμεία) ενώ η ελληνική πλευρά προσπαθεί να περάσει την εξαίρεση από τυχόν “κούρεμα” όλων των οφειλών που προέρχονται από τους λεγόμενους παρακρατούμενους φόρους, δηλαδή από Φόρο Μισθωτών Υπηρεσιών (ΦΜΥ) και από ΦΠΑ.
Αντιστοίχως οι τράπεζες θέλουν να εξαιρούνται του “κουρέματος” οφειλές που αγγίζουν το αρχικό κεφάλαιο κάθε δανειακής συμφωνίας και τα ενυπόθηκα δάνεια.
Το γεγονός πάντως πως οι δύο πλευρές προχώρησαν σε μια εκτός προγράμματος νέα, ύστατη προσπάθεια συνεννόησης δείχνει το πόσο πιεστική είναι πλέον η κατάσταση, ιδίως για την ελληνική κυβέρνηση, αφού ο χρόνος πλέον μετρά «ασφυκτικά». Παράλληλα βεβαίως δείχνει πως και η πλευρά των δανειστών πιέζεται να κλείσει σταδιακά και κατά το δυνατόν γρηγορότερα όλα τα ανοικτά μέτωπα.
