Στοιχεία – σοκ για τους άστεγους στην Πάτρα – Οικογένειες με ανήλικα παιδιά… στο δρόμο! Τουλάχιστον 4 οικογένειες έχασαν τα σπίτια τους τους τελευταίους μήνες

Ο Δημήτρης, ο Παναγιώτης, η Ιωάννα και… τόσοι άλλοι! Δεν είναι απλώς μερικά ονόματα. Είναι άνθρωποι! Άνθρωποι κάτω από τις κουβέρτες και τα χαρτόκουτα που τα προσπερνάμε τόσο αδιάφορα ορισμένες φορές, περνώντας από πλατείες και άλλα σημεία της Πάτρας. Δυστυχώς στην Ελλάδα της κρίσης φθάσαμε να συνηθίσουμε ακόμα και σε αυτήν την εικόνα. Την εικόνα που κάποτε φάνταζε πολύ μακρινή, υπαρκτή μόνο σε άλλα κράτη. Που κανείς δεν πίστευε ότι θα «ερχόταν» η στιγμή που θα την αντικρίζαμε μπροστά μας, εδώ στον τόπο μας, εδώ σε αυτήν την πόλη. Την εικόνα του ανθρώπου που ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό. Την εικόνα του άστεγου! Τέτοια είναι η «συνήθεια» μας στη θέα αυτή, πια, που το μυαλό αντιλαμβάνεται αυτούς τους ανθρώπους σαν ένα… υποσύνολο ανάμεσα στα αντικείμενα που στέκουν στις άκρες πεζοδρομίων, σε παγκάκια, σε γωνιές. Αν όμως σταθούμε για λίγο και πλησιάσουμε, θα δούμε ότι πρόκειται για ανθρώπινες ψυχές φωλιασμένες εκεί όπου τους κατάντησε η μοίρα. Ή μάλλον, η κρίση, η τρόικα. Τα μέτρα και η προσπάθεια επίτευξης του όποιου πλεονάσματος που ορθώνεται στις πλάτες των θυμάτων που βουλιάζουν ολοένα και περισσότερο στην ανέχεια. Και σήμερα η δημοσιογραφική έρευνα του «Κόσμου» καταδεικνύει αυτό ακριβώς: Την πικρή τοπική πραγματικότητα με τους αστέγους που ολοένα αυξάνονται στην πόλη. Άνθρωποι που μέχρι πρότινος απολάμβαναν τη ζωή τους όπως όλοι. Κάνοντας βόλτες στο κέντρο, ψωνίζοντας στα μαγαζιά, κτίζοντας τη ζωή τους. Αλλά που όμως ήταν οι πρώτοι που βίωσαν τη σκληρότητα της κατρακύλας της οικονομικής ύφεσης και κυριολεκτικά βρέθηκαν στον δρόμο!

Πάνω από 22 άστεγοι στην Πάτρα!

Το πρόβλημα άρχισε να υπάρχει πριν από δύο περίπου χρόνια. Μέχρι τότε η Πάτρα δεν είχε γνωρίσει στην πράξη το φαινόμενο των αστέγων, παρά μόνον στις περιπτώσεις των μεταναστών που διαβιούσαν όπου έβρισκαν πρόχειρο κατάλυμα. Ακόμα και με την αρχική διόγκωση των οικονομικών προβλημάτων λόγω της κρίσης και των απανωτών μέτρων, πάλι δεν είχαμε άστεγους αφού όλοι λίγο πολύ έβρισκαν χώρο φιλοξενίας σε συγγενικά ή φιλικά σπίτια. Τα πράγματα χειροτέρεψαν με αποτέλεσμα μετά την εικόνα των ατόμων που αναζητούσαν φαγητό στους κάδους απορριμμάτων να αρχίσουμε να βλέπουμε να «ξεφυτρώνουν» και άστεγοι. Οι άστεγοι που υπάρχουν σήμερα στην πόλη υπολογίζονται σε περισσότερα από 22 άτομα! Ο αριθμός τριπλασιάστηκε από πέρυσι. Και βέβαια δεν είναι σταθερός εφόσον γίνονται συνεχείς προσπάθειες αποκατάστασης αλλά επειδή ταυτοχρόνως η κρίση συνεχίζεται, κάποιοι γλιτώνουν και κάποιοι νέοι προκύπτουν. Έτσι ο αριθμός κινείται γύρω εκεί, κάτι που για τα δεδομένα αυτής της μικρής τοπικής κοινωνίας προκαλεί «πονοκέφαλο».

Περιοχές και εθνικότητες

Οι συνηθέστερες περιοχές όπου συναντάς αστέγους είναι: πλατεία Όλγας, Υψηλών Αλωνίων, πλατεία Πίνδου, πλ. Παπαφλέσσα, πλατεία Αγ. Σοφίας, οδός Μπουμπουλίνας. Επίσης, άστεγος εδώ και ενάμισι χρόνο βρίσκεται έξω από το κέντρο υποδοχής «Π. Κανελλόπουλος», ενώ μέχρι πέρυσι άστεγοι είχαν εντοπιστεί: Μία γυναίκα στην οδό Κορίνθου ανάμεσα από Ερμού και Αγ. Νικολάου και ένας άνδρας στη στοά Κανακάρη και Γούναρη. Στην πλειοψηφία τους οι σημερινοί άστεγοι είναι Πατρινοί. Ένας κατάγεται εκτός Πάτρας και τρεις είναι Αλβανικής καταγωγής. Εξ αυτών, δύο είναι γυναίκες. Μία από την Βουλγαρία, μάλιστα κακοποιημένη, που μέχρι πρότινος έμενε σε παγκάκι της πλ. Αγ. Σοφίας με το παιδί της και η δεύτερη, Πατρινή που έχει μαζί της τα 2 παιδιά της και η οποία αναζητείται από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου.

Οικογένειες που τους κάνουν έξωση!

Έντονο είναι και το πρόβλημα των εξώσεων! Τους τελευταίους μήνες τουλάχιστον 4 οικογένειες της Πάτρας έχουν χάσει τα σπίτια τους. Βρέθηκαν στον δρόμο και αναζήτησαν βοήθεια αρχικά σε φίλους και γνωστούς και στη συνέχεια στον Κοινωνικό Οργανισμό του Δήμου Πατρέων. Και σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με ακόμα μεγαλύτερη σκληρότητα μιας και δεν μιλάμε για μοναχικά άτομα αλλά για οικογένειες ολόκληρες με ανήλικα παιδιά. Δυστυχώς, έχει ξεκινήσει μπαράζ τέτοιων διαδικασιών έξωσης οικογενειών που αδυνατούν να καταβάλλουν τα ενοίκια των σπιτιών που διαμένουν δεδομένου ότι η ανεργία τους έχει χτυπήσει για τα καλά.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΣΤΕΓΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Ο «Δημήτρης» που  ήθελε να σώσει την αδελφή του…

Ο «Δημήτρης» είναι 45 ετών. Η ιστορία του για το πώς κατέληξε να είναι άστεγος μοιάζει πραγματικά με σενάριο συγκινητικής ταινίας. Αλλά είναι ένα πραγματικό δράμα που συναντήσαμε στη διάρκεια του ρεπορτάζ. Ο Δημήτρης, λοιπόν, ήταν εργαζόμενος και μάλιστα αμειβόμενος με αρκετά ποσά. Ήταν αυτό που λέμε… αρκετά ευκατάστατος. Από τότε όμως που απεβίωσαν οι δύο γονείς του και ο ίδιος ανέλαβε αποκλειστικά την φροντίδα της αδελφής του η οποία έπασχε από ανίατη ασθένεια, αναγκάστηκε να κάνει τα πάντα για να την σώσει. Νοσοκομεία, θεραπείες και… χρήματα! Ξόδεψε μια ολόκληρη περιουσία. Πούλησε ό,τι είχε και δεν είχε. Δυστυχώς, η αδελφή του απεβίωσε. Ήρθε και η κρίση και τον αποτελείωσαν. Έμεινε χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, χωρίς στέγη. Σήμερα, κοιμάται στα παγκάκια (Ψηλαλώνια και αλλού).

Η κακοποιημένη Βουλγάρα με το παιδί της

Η «Ρόζα» είναι η 40χρονη Βουλγάρα που αποφάσισε να εγκαταλείψει το σπίτι της επειδή έπεφτε θύμα ξυλοδαρμού από τον σύντροφό της. Πήρε και τον 12χρονο γιο μαζί της αλλά λόγω έλλειψης χρημάτων και αδυναμίας (λόγω του παιδιού) να εργαστεί, έμενε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πλ. Αγίας Σοφίας.

Η Ιωάννα με τα δυο παιδιά…

Η Ιωάννα είναι 49 χρόνων, από την περιοχή του Ψάχου. Έχει εγκαταλειφθεί από τον σύζυγο. Έμεινε άνεργη λόγω της κρίσης. Προσπάθησε να τα βγάλει πέρα αλλά δεν τα κατάφερε. Έμεινε άστεγη μαζί με τα παιδιά της ηλικιών 4 και 6 χρόνων. Ο Κοινωνικός Οργανισμός την εντόπισε πέρυσι, της έδωσε κατάλυμα. Έγινε προσπάθεια βοήθειας αλλά στο μεταξύ άρχισε να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα. Την προηγούμενη εβδομάδα υπήρξε η πληροφορίες από περιοίκους ότι εθεάθη εκ νέου και ήδη την αναζητούν οι υπεύθυνοι του Κοινωνικού Οργανισμού.

Οι προσπάθειες του Κοινωνικού Οργανισμού

Στον Κοινωνικό Οργανισμό του Δήμου Πάτρας γίνεται δουλειά! Μία ομάδα δύο – τριών ανθρώπων με καθοδηγητές τους Αμαλία Τράκα και Γιώργο Κολοκυθά, δίνουν αγώνα δρόμου επί 24ωρου βάσης για να βοηθήσουν τους άστεγους και τις οικογένειες που κινδυνεύουν με έξωση. Τα έκτακτα οικονομικά βοηθήματα δίνουν σοβαρή ανάσα. Αλλά το τρέξιμο για την εξασφάλιση στέγης και την υποστήριξη για την εύρεση μιας εργασίας που θα παρέχει ένα μεροκάματο, είναι ατελείωτο. Για τους άστεγους εξασφαλίστηκε στέγη στο Hostel στην Ηρώων Πολυτεχνείου. Ήδη 6 άστεγοι έχουν εγκατασταθεί εκεί για τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων. Οι άνθρωποι του Κοινωνικού Οργανισμού συνεχίζουν επαφές και με τους υπόλοιπους αστέγους ώστε κι εκείνοι να μεταφερθούν εκεί. Είναι αλήθεια επίσης ότι ορισμένοι… δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν, ακριβώς επειδή αντιμετωπίζουν και ψυχολογικά προβλήματα. Όσο για τις οικογένειες με το πρόβλημα της έξωσης, εξασφαλίζονται μικρά διαμερίσματα για να μπορούν τα παιδιά να κοιμούνται σε ζέστη και ασφάλεια. Ήδη και οι τέσσερις οικογένειες της πόλης που τους έγινε έξωση, βρίσκονται σε καταλύματα με ευθύνη του Κοινωνικού Οργανισμού. Οι υπεύθυνοι του οποίου περιμένουν ενημέρωση από τον καθένα μας προκειμένου να επέμβουν. Μάλιστα τα τηλέφωνα: 2610/390972 και 2613/620974 λειτουργούν όλο το 24ωρο!

ΤΑΣΙΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ  Πρόεδρος Κοινωνικού Οργανισμού

Σε μια εποχή που οι ανεπτυγμένες κοινωνίες θεωρούν ότι η στέγη και η τροφή είναι δεδομένα για κάθε πολίτη,  για κάθε άνθρωπο,   στην χώρα μας  όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων κάθε ηλικίας  αναζητούν προσωρινή στέγη και τροφή στις κοινωνικές υπηρεσίες .

Δεν χρειάζεται κανείς να διαβάσει τα επίσημα στοιχεία της Eurostat σύμφωνα με τα οποία, σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 23,5% του πληθυσμού και σε συνθήκες ένδειας το 19,5% των Ελλήνων. Εμείς στον Κοινωνικό Οργανισμό, εργαζόμενοι και διοίκηση, το βιώνουμε κάθε ημέρα.

Άτομα και οικογένειες που είχαν μια εργασία ή με την μικρή υποστήριξη των υπηρεσιών ζούσαν μέχρι χθες  ευπρεπώς, φτάνουν σήμερα στο σημείο να κοιμούνται στα παγκάκια, σε πυλωτές, σε εγκαταλελειμμένα σπίτια και αυτοκίνητα κλπ. Είναι φανερό ότι  η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα της  οικονομικής  πολιτικής που εφαρμόζεται  από την Κεντρική Εξουσία . Έτσι  χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στην ανεργία και οι οικογένειές τους στην ανέχεια με σοβαρό θέμα επιβίωσης.  Άτομα αλλά και οικογένειες  ζουν στον δρόμο  με ότι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους, τα παιδιά τους αλλά και την υπόλοιπη κοινωνία.

Ακόμη  αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των εν δυνάμει αστέγων καθώς  πάρα πολλές οικογένειες δεν έχουν να πληρώσουν τα βασικά για την διαμονή τους (ενοίκιο, ρεύμα, νερό).

Όταν η στέγη είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του κάθε πολίτη, η κυβερνητική πολιτική  οδηγεί όλο και περισσότερους έλληνες να χάσουν  το σπίτι τους.

Σε αυτό τον πολύ δύσκολο χειμώνα, μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο οι απαιτήσεις για αποτελεσματικές κοινωνικές δομές, ώστε να μην βιώσουμε ακόμη χειρότερες καταστάσεις. Το κράτος όμως είναι απών. Είναι κατανοητό ότι χρειάζεται  σχεδιασμένη πολιτική στέγασης και γενικότερα μια κεντρική πολιτική για την κοινωνική προστασία  με στόχο την διασφάλιση του ελάχιστου εισοδήματος για κάθε για κάθε άτομο για  κάθε οικογένεια.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΑΣΣΑΡΑΣ Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής

«Πίσω ολοταχώς…»

«Μετά τον Καλλικράτη οι Δήμοι επωμίστηκαν πολλές αρμοδιότητες και ευθύνες χωρίς να έχουν τεχνογνωσία, εμπειρία, ανθρώπινο δυναμικό και οικονομικούς πόρους για όλα αυτά. Μάλιστα προχτές το κεντρικό κράτος σε μια επίδειξη «κοινωνικής ευαισθησίας» δήλωσε ότι οι Δήμοι της χώρας, θα πρωταγωνιστήσουν στο καυτό και σοβαρό θέμα της ηλεκτροδότησης των αδύναμων οικονομικά συμπολιτών μας. Ένα κράτος που μας γυρνάει πολλά χρόνια πίσω και αιώνες όπου αποφάσιζαν οι λίγοι για τους πολλούς, όταν κάποιο «φωτισμένο» κέντρο έδινε τις κατευθύνσεις που έπρεπε να ακολουθήσουν οι κοινωνίες. Που είναι άραγε η αποκέντρωση; Που είναι η ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Που είναι η αυτοτέλεια και η αυτοδιαχείριση των Δήμων; Που είναι επιτέλους η συμμετοχή του πολίτη στην κοινή διαδικασία της Πόλης; Ας μην γελιόμαστε. Μας περιπαίζουν. Οι κοινωνικές Δομές των Δήμων, όσοι από αυτούς έχουν, παρουσιάζουν πολλά προβλήματα επιβίωσης, στελέχωσης, παροχών και εξυπηρέτησης των πολιτών. Έτσι αυτό που μένει σε μας, στους πολίτες  είναι η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά και η μνήμη για να βοηθάμε τους αδύναμους αλλά και να μην ξεχνάμε αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ. Ίσως και μας τους ίδιους…».

ΑΜΑΛΙΑ ΤΡΑΚΑ Κοινωνιολόγος – Προϊσταμένη Τμ. Ευπαθών Ομάδων ΚΟΔΗΠ

«Πραγματικά βλέπουμε πλέον την φτώχεια δίπλα μας και αρχίζουμε να οσμιζόμαστε τι σημαίνει να είσαι χωρίς  ρεύμα, χωρίς τροφή και χωρίς σπίτι. Η αύξηση των αστέγων  στην πόλη μας αρχίζει να λαμβάνει σοβαρές διαστάσεις πλέον κάτω από τις συνθήκες της απόλυτης εξαθλίωσης των πολιτών.  Οι υπηρεσίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης βρίσκονται ανέτοιμες,  χωρίς προσωπικό, χωρίς πόρους και κυρίως χωρίς μια κεντρική πολιτική για το θέμα της στέγης και καλούνται να αντιμετωπίσουν και αυτό το θέμα σε τοπικό επίπεδο όταν το πρόβλημα είναι  αποτέλεσμα εθνικών πολιτικών.  Με κατάθεση ψυχής οι υπάλληλοι των υπηρεσιών μας προσπαθούν περιστασιακά να λύσουν επι μέρους προβλήματα.   Είναι κατανοητό ότι αυτό δεν  γίνεται όσο αυξάνεται ο  αριθμός των ατόμων και το πρόβλημα διογκώνεται».

Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΡΟΔΙΤΗ