Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μιας γυναίκας από τη Συρία η οποία από τη δεκαετία του ’90 τις Μ. Παρασκευές εμφανίζει στο σώμα της σημάδια απ’ τα οποία τρέχει ανεξήγητα, αίμα
Είναι από τα πιο σπάνια και ανεξήγητα φαινόμενα που διαρκούν εδώ και αιώνες, ενώ εμφανίζονται σε λίγους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Τα σημάδια και οι πληγές του Χριστού από τη Σταύρωση, γνωστά ως στίγματα, θεωρούνται από τη Χριστιανική Εκκλησία, θαύματα, και υπενθυμίζουν τα πάθη του Χριστού και τον πόνο που ο ίδιος βίωσε.
Κάποιοι άνθρωποι παρόλο που δεν έχουν σημάδια στο σώμα τους, βιώνουν έναν δυσβάστακτο πόνο στα χέρια και τα πόδια, δηλαδή στα σημεία εκείνα όπου ο Χριστός είχε τα καρφιά κατά τη Σταύρωση του.
Άλλοι πάλι άνθρωποι, εκτός από τον πόνο φέρουν και ουλές στο σώμα τους στα ίδια σημεία όπου ο Ιησούς είχε τα σημάδια της Σταύρωσης.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μιας γυναίκας από τη Συρία, ονόματι Μαρία, η οποία κατά τη δεκαετία του ’90 είχε αρχίσει να ματώνει ανεξήγητα, σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος της. Από τότε, τις Μ. Παρασκευές εμφανίζει στο σώμα της τα σημάδια του Χριστού απ’ τα οποία τρέχει ανεξήγητα, αίμα από τις ουλές της. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας ο πόνος είναι ανυπόφορος, ενώ οι πληγές γιατρεύονται μόνες τους από την επόμενη κιόλας ημέρα.
Βέβαια, τα μέρη του σώματος, όπου εμφανίζονται τα στίγματα σε αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι πάντοτε ίδια. Κάποιες φορές εμφανίζονται στον καρπό ή απευθείας στις παλάμες, ενώ η πληγή από την λόγχη διαφέρει από στιγματικό σε στιγματικό, ανάλογα με την πλευρά του σώματος όπου εμφανίζεται.
Κατά καιρούς δίδονται διάφορες ερμηνείες για το φαινόμενο των στιγμάτων, αποδίδοντάς τα από απάτες μέχρι και σε ψυχαναγκαστικά φαινόμενα του μυαλού. Όμως πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι κάνουν λόγο για θαύματα ενώ άνθρωποι που δεν πίστευαν στο Χριστιανισμό, έγιναν Χριστιανοί.
Οι στιγματικοί είναι συνήθως καθολικοί και ακολουθούν μία πρακτική που λέγεται ηλιοθέαση. Το παράδοξο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί επιβιώνουν χωρίς τροφή και νερό, πέραν της καθημερινής Θείας Κοινωνίας, για μακροχρόνιες και ασύλληπτες, για τον κοινό ανθρώπινο νου, περιόδους. Η πρακτική αυτή σημειώθηκε για πρώτη φορά από τον Πατέρα Πιο, τον 20ο αιώνα, ο οποίος απείχε από την τροφή και την πόση για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ σταμάτησε και να κοιμάται.
Ο διασημότερος Ιταλός στιγματικός
Ο Ιταλός Πατέρας Πίος, έζησε τον 20ο αιώνα και έφερε για δεκαετίες στο σώμα του τις πληγές του Χριστού. Πέθανε το 1968, φέροντας ακόμα τα στίγματα στο σώμα του. Ανακηρύχτηκε άγιος από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Ο Άγιος Πίος είχε κυριευτεί από παραφυσικά φαινόμενα από τότε που ήταν παιδί. Από τη νεανική του ηλικία, ισχυριζόταν πως έβλεπε τον Ιησού και την Παρθένο Μαρία, ενώ πίστευε πως όλοι μπορούσαν να τους δουν.
Στα εφηβικά του χρόνια αποφάσισε να γίνει καπουτσίνος μοναχός. Όταν ήταν δόκιμος τα παραφυσικά φαινόμενα επισκιάστηκαν από σκοτεινές δυνάμεις, καθώς όπως έχει αναφέρει ο ίδιος, αρκετές φορές είχε παρουσιαστεί σε εκείνον ο σατανάς, άλλοτε με τη μορφή ενός μεγάλου μαύρου σκύλου με κατακόκκινα μάτια και άλλοτε με τη μορφή μίας γυμνής χορεύτριας, με τη μορφή του Πάπα Πίου του 10ου αιώνα, του Άγιου Φραγκίσκου, ακόμα και με τη μορφή της Παρθένου Μαρίας.
Ο ίδιος προσευχόταν κάθε μέρα για να εξαφανιστούν τα σημάδια, όχι όμως και ο πόνος. Ωστόσο, τα σημάδια δεν εξαφανίστηκαν, αντιθέτως υπήρχαν στο σώμα του μέχρι και την ημέρα που πέθανε.
Τις τελευταίες δύο χιλιετίες έχουν καταγραφεί περίπου 300 περιπτώσεις στιγματικών. Ο πρώτος ήταν ο Άγιος Παύλος, ο οποίος αναφέρει το γεγονός σε μία επιστολή του προς του Γαλάτες. Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, τον 13ο αιώνα, αναφέρει επίσης πως φέρει στίγματα, ενώ πολλά περιστατικά καταγράφονται μέχρι τις μέρες μας.
