Οι Καρυάτιδες πρόδωσαν το μυστικό της «πολιτικής απάτης» του Υπουργείου Πολιτισμού που στηρίζουν τα «τσιράκια» Βενιζέλου; ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ που ξεσκεπάζουν το ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Μακεδονικός ή ρωμαϊκός;

Και ενώ τα ερωτήματα φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, ένα ακόμη ζεύγος διαφορετικών απόψεων έρχεται να ανακατέψει την τράπουλα και να θέσει νέα ζητήματα στο τραπέζι. Είναι σωστή η αρχική χρονολόγηση του τάφου; Και μήπως δεν πρόκειται για μακεδονικό τάφο του τέλους του 4ου αι. ή των αρχών του 3ου αι. π.Χ. με μοναδική είσοδο, αλλά για ρωμαϊκό πολυάνδριο – μνημείο μιας από τις σημαντικότερες μάχες που άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας;

Σαφέστατα υπέρ της ταύτισης του μνημείου με μακεδονικό τάφο έχει ταχθεί η επίτιμη διευθύντρια Κλασικών Αρχαιοτήτων Κατερίνα Ρωμιοπούλου διότι «τα τοιχώματα είναι από πελεκητούς λίθους, έχει καμαρωτή στέγη, έχει κτιστό δρόμο που οδηγεί σε ορθογώνιους θαλάμους και διαδρόμους» και συμφωνεί με τη χρονολόγηση του 4ου αι. ή των αρχών του 3ου αι. π.Χ., ενώ επισημαίνει τη μοναδικότητα του μνημείου τόσο λόγω του μεγέθους όσο και λόγω της παρουσίας των Καρυατίδων.

Οι φωνές που ώς τώρα μιλούσαν για λάθος εξαρχής χρονολόγηση του μνημείου ήταν αρκετές αλλά χαμηλόφωνες παρά το γεγονός ότι προέρχονταν ακόμη και από υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Πολιτισμού. Οι Καρυάτιδες που ήρθαν στο φως όμως αποτελούν πλέον πολύτιμο στοιχείο για όσους υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για μακεδονικό τάφο.

«Το κλειδί είναι οι Καρυάτιδες» λέει η καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ολγα Παλαγγιά. «Κλειδώνουν τη χρονολόγηση του μνημείου στη ρωμαϊκή εποχή και όχι νωρίτερα από τον 1ο αι. π.Χ. Είναι αρχαϊστικές, δηλαδή φορούν λοξό ιμάτιο, όπως οι αρχαϊκές κόρες, αλλά το κεφάλι τους μοιάζει κλασικό, λες και το έχει φτιάξει ο Πραξιτέλης.

Πρόκειται για μια σύνθεση που συνηθιζόταν στα ρωμαϊκά χρόνια από την αγάπη για το παρελθόν. Δεν υπάρχουν αντίστοιχες σε ταφικά μνημεία. Εκείνες του τάφου στο Σβεστάρι της Βουλγαρίας δεν έχουν καμία σχέση στυλιστικά. Πρόκειται για χορεύτριες».

«Κλειδί» οι Καρυάτιδες

Αρκούν όμως μόνο οι Καρυάτιδες για να αλλάξει χρονολόγηση ολόκληρο το μνημείο; «Τέτοιου είδους γλυπτική – όσον αφορά και τις Σφίγγες και τις Καρυάτιδες – δεν υπάρχει επ’ ουδενί σε μακεδονικούς τάφους. Σφίγγες σε τάφους συναντούμε στην αρχαϊκή Αθήνα, αλλά όχι στα κλασικά χρόνια.

Επομένως είναι περίεργο να τις βρίσκουμε σε μακεδονικό τάφο. Αντιθέτως στα ρωμαϊκά χρόνια δεν υπάρχουν μόνο σε τάφους αλλά αποτελούν και το σύμβολο του αυτοκράτορα Αυγούστου (σ.σ.: ιδρυτή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας). Οι Καρυάτιδες δε, ήταν το αγαπημένο του διακοσμητικό στοιχείο. Στη Ρώμη έφτιαξε το Πάνθεον, που δεν σώζεται, το οποίο είχε κοσμήσει με Καρυάτιδες, μια μόδα που ξεκίνησε από τα μικρά Προπύλαια της Ελευσίνας το 48 π.Χ.».

Αν η θεωρία αυτή έχει βάση, ποιος θα μπορούσε να είναι θαμμένος στην Αμφίπολη; «Οι πεσόντες από τη μάχη των Φιλίππων» εκτιμά η Ολγα Παλαγγιά.

«Στους Φιλίππους συγκρούστηκαν το 42 π.Χ. οι στρατοί από τη μία του Οκταβιανού Αυγούστου και του Μάρκου Αντωνίου και από την άλλη του Βρούτου και του Κάσσιου, των δολοφόνων του Ιουλίου Καίσαρα. Οι νικητές (σ.σ.: Οκταβιανός Αύγουστος και Μάρκος Αντώνιος) πιθανόν να έθαψαν τους νεκρούς τους – που θα ήταν πολλοί αφού κάθε πλευρά είχε περί τους 80.000 στρατιώτες – στο στρατόπεδό τους στην Αμφίπολη.

Πιθανόν δε να χρησιμοποίησαν μάρμαρο Θάσου, νησί που ήλεγχαν οι αντίπαλοι. Αυτό το μνημείο έχει τόνους μαρμάρου, ενώ οι μακεδονικοί τάφοι ήταν κατασκευασμένοι από ασβεστόλιθο με επίχριση. Μαρμάρινες ήταν μόνο οι πόρτες τους» συνεχίζει και επισημαίνει ότι ανάλογης διάταξης αλλά μικρότερα σε μέγεθος μνημεία υπάρχουν στη Ρώμη, π.χ. ο τύμβος με ταφικό περίβολο και πρόπυλο του Αυγούστου και ένα ακόμη στην Αλγερία.

Προσθέτει δε ακόμη μία λεπτομέρεια: «Δεν έχουν βρεθεί ούτε πόρτες ούτε στρόφιγγες στα δύο πρόπυλα, που σημαίνει ότι το μνημείο ήταν ανοικτό και επισκέψιμο – πιθανόν να ήταν γεμάτο μαρμάρινα οστεοφυλάκια – όπως οι κατακόμβες στη Ρώμη και ίσως σφραγίστηκε σε μεταγενέστερη εποχή».

Οσοι πιστεύουν ότι ο τύμβος χρονολογείται στο τέλος του 4ου ή στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. βασίζονται και στην παρουσία του περίφημου μαρμάρινου Λέοντα της Αμφίπολης επί του μνημείου, άποψη που υποστηρίζει η ανασκαφέας του χώρου Κατερίνα Περιστέρη. Οι θιασώτες της ρωμαϊκής χρονολόγησης του μνημείου ωστόσο αποσυνδέουν τον Λέοντα από τον τύμβο.

«Οσοι πιστεύουν πως ο τύμβος χρονολογείται στον 4ο αι. π.Χ. αναγκαστικά προτείνουν ονόματα γύρω από την οικογένεια και τους στρατηγούς του Αλεξάνδρου. Αν προσέξει όμως κάποιος θα δει ότι εκτός των άλλων τα μωσαϊκά και ο ζωγραφικός διάκοσμος είναι χαμηλής ποιότητας και δεν συγκρίνονται με την ποιότητα των μακεδονικών τάφων. Είναι επαρχιακή τέχνη που διόλου δεν συνδέεται με εκείνη των Μακεδόνων.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αν όντως συνδέεται με τη μάχη των Φιλίππων δεν χάσαμε, αλλά βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μνημείο που σχετίζεται με μια από τις σημαντικότερες μάχες της Ιστορίας. Δεν υπάρχει πάντως αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό και σπάνιο μνημείο και δεν ξέρουμε ακόμη τι κρύβει» καταλήγει.

ρεπορταζ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ