Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα σωφρονισμού αναφέρουν οι ειδικοί την περίπτωση του Κυριάκου Παπαχρόνη ο οποίος αποφυλακίστηκε το 2004 και έκτοτε δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα, ζητώντας μάλιστα δημόσια συγγνώμη από τα θύματά του.
Ο μεσήλικας με τα μαύρα γυαλιά που ζει πλέον μόνιμα στη Λάρισα, ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες της Ελλάδας. Πλέον στα 55 του, 12 χρόνια μετά την αποφυλάκισή του, ο Κυριάκος Παπαχρόνης περνά απαρατήρητος ενώ δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει πλήρως τη θέση του στην κοινωνία της Λάρισας.
Ακόμη και όσοι τον ήξεραν δυσκολεύονται πλέον να τον αναγνωρίσουν και έτσι ο ίδιος μιλάει με λίγους συναναστρέφεται με ελάχιστους ενώ συχνάζει για ποτό και καφέ σε μαγαζιά της Φιλελλήνων της Δήμητρας και της Ηφαίστου.
Κλεισμένος στον εαυτό του αποφεύγει να μιλά για τον εαυτό του και το παρελθόν του και όταν τον πλησιάζουν να για να τον ρωτήσουν κάτι σχετικό αρνείται ευγενικά και αλλάζει κουβέντα…
Όταν στις 8 Δεκεμβρίου 2004 – μετά από 22 χρόνια- ο Παραχρόνης έκλεινε για πάντα την βαριά πόρτα των φυλακών είχε πάρει ήδη την απόφασή του να μείνει μόνιμα στην Λάρισα. Αυτό το έκανε όπως εκμυστηρεύεται σε δικούς του ανθρώπους γιατί είχε αρκετούς φίλους και φίλες και που θα το βοηθούσαν να σταθεί στα πόδια του.
Όταν βγήκε από τη φυλακή η ελεύθερη ζωή άρχισε να τον μεταμορφώνει. Έβαλε κιλά και έβαψε τα λευκά μαλλιά του κατάμαυρα, ενώ στο μικρό σπίτι στο οποίο ζει στη Νεάπολη περνά τις ώρες διαβάζοντας και ζωγραφίζοντας αγιογραφίες.
Οικονομικά τα έβγαζε πάντα δύσκολα πέρα. Κατά καιρούς δούλεψε σε εργοστάσιο της περιοχής ενώ κάποια χρήματα έβγαλε και από την πώληση αγιογραφιών. Είχε κάνει και άλλες απόπειρες για να βγάλει τα προς το ζειν. Όταν βγήκε από την φυλακή από τις έξι βαλίτσες που κουβαλούσε, οι δύο είχαν τα ρούχα του και οι υπόλοιπες σταυρουδάκια που έφτιαχνε όλα αυτά τα χρόνια στη φυλακή και εργόχειρα.
Σκόπευε να τα πουλήσει σε μοναστήρια προς 4 ευρώ το ένα. Θα μάζευε περίπου 80.000 ευρώ για να μπορέσει να ζήσει» περιγράφει φίλος του και συμπληρώνει «Μέσα από τη φυλακή, έδινε σε μοναστήρια όμως όταν βγήκε έξω και προσπάθησε να ο ίδιος να προωθήσει τη δουλειά του κανένας δεν τα αγόραζε και έτσι του έμειναν στο σπίτι». Και η αυτοβιογραφία του, δεν κατάφερε να εκδοθεί ποτέ αφού η γλώσσα που χρησιμοποιούσε και τα σημεία στα οποία έδινε έμφαση δεν … ενδιέφεραν κανέναν εκδότη.
