«Συνεπής» στο πολιτικό του ήθος ο παραιτηθείς πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, μάλλον δεν εξέπληξε κανέναν με όσα είπε κατά την εισηγητική του ομιλία στη συνεδρίαση της Κ.Ε. του κόμματος.
Αφού αρχικά ο Φώτης Κουβέλης ζήτησε «συγνώμη από τη γενιά της ανανέωσης, τους νεότερους αριστερούς, στους σοσιαλδημοκράτες, στους οικολόγους και στους ανένταχτους πολίτες» στη συνέχεια έδειξε ότι δεν κατάλαβε τίποτε απολύτως περί του… «έργου», δηλαδή τον αληθινό λόγο για τον οποίο γύρισε η κοινωνία στην πλάτη στο ψευδεπίγραφα «κεντροαριστερό» μαγαζάκι που έφτιαξε μόνο και μόνο για να στηρίξει μια κυβέρνηση που θα περνούσε μνημόνια και μεσοπρόθεσμα. Και η απόδειξη αυτού, η δήλωση που έκανε στη συνέχεια, πως όχι μόνο δεν μετανιώνει αλλά είναι και περήφανος γι’ αυτό…
«…Εμείς στη Δημοκρατική Αριστερά, δεν μετανιώσαμε που μπήκαμε στην κυβέρνηση, γιατί τότε η χώρα βρισκόταν με το ένα πόδι στην ευρωζώνη και με το άλλο στη χρεοκοπία. Δεν επενδύσαμε στα αδιέξοδα. Δεν πήραμε τις βολικές θέσεις. Τολμήσαμε. Και υπηρετήσαμε τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών. Δεν μετανιώσαμε που μπήκαμε. Το αντίθετο. Είμαστε υπερήφανοι γι αυτή την επιλογή μας…»
Και αφού υπέβαλλε και επισήμως πλέον την παραίτησή του από τη θέση του Προέδρου της ΔΗ.ΜΑΡ μετά από τις σχετικές «αποτιμήσεις εκλογικών αποτελεσμάτων», δεν παρέλειψε για μια ακόμη φορά να κάνει λόγο για μια ευρύτατη κεντροαριστερά η οποία μάλιστα περιλαμβάνει και το ΠΑΣΟΚ (!!!) και φυσικά και τις Ελιές, τα Ποτάμια και όλα τα πολιτικά μορφώματα «ειδικού σκοπού», όπως και το πολιτικό εξάμβλωμα που ο ίδιος γέννησε, ξεπλένοντας την ίδια στιγμή ό,τι πιο βρωμερό έχει περάσει από αυτόν τον τόπο, όπως το ΠΑΣΟΚ Σημίτη, Παπανδρέου και Βενιζέλου.
Τώρα όμως καλοβλέπει και τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς γνωρίζει πως αυτός είναι ο μόνος πολιτικός χώρος που θα του εξασφαλίσει μια ήσυχη και γωνιά για να εκπνεύσει πολιτικά, με τη λιγότερη δυνατή αναξιοπρέπεια, έχοντας την ίδια στιγμή πλήρη επίγνωση για το πολιτικό του έγκλημα και χωρίς την ίδια στιγμή να έχει την παραμικρή ενοχή, για το ότι υπήρξε φυσικός συναυτουργός σε ένα διαρκές έγκλημα κατά της χώρας και των πολιτών της.
