Θα χυθεί πολύ «αίμα»..
Τέτοιες μάχες επί ελληνικού και όχι μόνο εδάφους είχε πολλά, πάρα πολλά χρόνια να ζήσει η χώρα μας. Δεν μιλάμε για τους πραγματικούς πολέμους, αν και οι οικονομικοί πόλεμοι ελάχιστα διαφέρουν πια από τις κλασικές μάχες, αλλά για την εμπόλεμη ζώνη που έχει διαμορφωθεί γύρω από το «κουφάρι» των ελληνικών συστημικών τραπεζών! Και μάλιστα όσο πλησιάζει ο λογαριασμός της ανακεφαλαίωσης τόσο τα όπλα θα «καπνίζουν» περισσότερο!
Τα σενάρια είναι ελάχιστα για την ελληνική πλευρά. Συγκεκριμένα μόνο δύο! Είτε θα επιλέξει να δώσει χιλιάδες μετοχές σε «περιέργους» ανθρώπους της παγκόσμιας αγοράς ( κοράκια!), είτε να αφήσει τον ESM, να ασχοληθεί με την τοποθέτηση του management των τραπεζών.
Βέβαια υπάρχει και η λύση, που ήδη έχει δρομολογηθεί σε μεγάλο βαθμό, να αναζητηθούν κεφάλαια από τις αγορές απευθείας, αλλά στην περίπτωση αυτή, όσο δεν έρχεται ο λογαριασμός της ανακεφαλαιοποίησης και κανείς δεν γνωρίζει πόσα χρήματα χρειάζονται, τόσο το σενάριο αυτό καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο!
Ας μην ξεχνάμε φυσικά και το τεράστιο κεφάλαιο των κόκκινων δανείων, που εν πολλοίς θα ορίσει και το περιεχόμενο της όλης διαδικασίας.
Σε αυτό το πλαίσιο τόσο οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών, το ΤΧΣ, ο ESM και η κυβέρνηση είναι αναγκασμένοι να αποδεχτούν τη ρεαλιστική λύση της εισόδου του «γρήγορου χρήματος» .
Η κυβέρνηση επιδεικνύει ακόμα απροθυμία να δεχθεί την είσοδο αυτών των παιχτών στις διοικήσεις των τραπεζών και δείχνει να προτιμά τη μεγαλύτερη συμμετοχή του ΤΧΣ, άρα και του ESM στις αυξήσεις κεφαλαίου.
Το δίλλημα στρατηγικής για την κυβέρνηση είναι αν θα αποδεχθεί τα λεφτά από τα κοράκια των αγορών ή αν θα παραδώσει τα κλειδιά των τραπεζών στον ESM.
Στην πραγματικότητα όμως οι μάχες έχουν επίκεντρο τις διοικήσεις των τραπεζών και τον έλεγχο της ρευστότητας, η οποία αν και τώρα δεν υπάρχει, εν τούτοις θα έρθει από τον Μάρτιο μέσω των κοινοτικών προγραμμάτων και της διαχείρισης των κόκκινων δανείων.
