Οι Eagles of Death έπαιζαν το έκτο τραγούδι τους, στο κατάμεστο Bataclan, την ώρα που οι τρεις ένοπλοι εισέβαλαν στο συναυλιακό χώρο, πυροβολώντας στα τυφλά.
Η νεαρή Isoble Bowdery ήταν στη συναυλία με τον φίλο της και περιέγραψε την τρομακτική εμπειρία που βίωσε, όταν οι δράστες άρχισαν να πυροβολούν στα τυφλά προς τα 1500 άτομα που ήταν στο χώρο.
Συνολικά 89 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε αυτή την επίθεση.
Η 22χρονη έγραψε την ιστορία της στο Facebook και αυτή αναπαράχθηκε χιλιάδες φορές, αφού ήδη από τις πρώτες στιγμές είχαν γίνει 428.000 κοινοποιήσεις. Την ιστορία της συνόδευε η φωτογραφία από το ματωμένο μπλουζάκι, που φορούσε το βράδυ της Παρασκευής.
«Ποτέ δεν σκέφτεσαι τι μπορεί να σου συμβεί. Ήταν απλώς ένα βράδυ Παρασκευής σε ένα ροκ σόου. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ χαρούμενη και όλοι χόρευαν, τραγουδούσαν και γελούσαν. Και τότε αυτοί οι άνδρες μπήκαν από την είσοδο κι άρχισαν να πυροβολούν, εμείς αφελώς θεωρήσαμε ότι ήταν μέρος του σόου.
Δεν ήταν απλώς μια τρομοκρατική επίθεση, ήταν μακελειό. Δεκάδες άνθρωποι δέχτηκαν πυροβολισμούς μπροστά μου. Το πάτωμα γέμισε με λίμνες αίματος. Κλάματα μεγάλων ανδρών που κρατούσαν τα πτώματα των κοριτσιών τους. Το μέλλον γκρεμίστηκε, οικογένειες συντετριμμένες μέσα σε μία στιγμή.
Σοκαρισμένη και μόνη, προσποιήθηκα ότι ήμουν νεκρή για πάνω από μία ώρα, ξαπλωμένη ανάμεσα σε ανθρώπους που έβλεπαν τους αγαπημένους να μην κουνιούνται. Κρατούσα να την αναπνοή μου, προσπαθούσα να μην κινηθεί, να μην κλάψω. Να μην δώσω σε αυτούς τους άνδρες το φόβο που λαχταρούσαν να δουν. Ήμουν εξαιρετικά τυχερή που επέζησα. Τόσοι πολλοί δεν τα κατάφεραν. Οι άνθρωποι που ήταν εκεί για τον ίδιο ακριβώς λόγο με εμένα, για να περάσουν μία διασκεδαστική βραδιά Παρασκευής, ήταν αθώοι».
Οι ένοπλοι ήταν σχολαστικοί, γράφει η Μπρόουντερι. Πυροβολούσαν τον κόσμο χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ζωή. Η ίδια, όπως οι περισσότεροι γύρω της, όταν άκουσε τους πρώτους πυροβολισμούς νόμιζε ότι ήταν μέρος του σόου. Αλλά διαπίστωσε τη φρικτή πραγματικότητα όταν άρχισαν να πέφτουν οι πρώτοι νεκροί.
«Το να έχω επιζήσει από αυτή τη φρίκη μου δίνει τη δυνατότητα να ρίξω φως στους ήρωες. Τον άνδρα που με καθησύχασε και ρίσκαρε τη ζωή του για να προσπαθήσει να με καλύψει ενώ έκλαιγα, το ζευγάρι του οποίου οι τελευταίες λέξεις αγάπης διατήρησαν την πίστη μου για το καλό στον κόσμο, την αστυνομία που κατάφερε να σώσει εκατοντάδες ανθρώπους, τους εντελώς άγνωστους που με μάζεψαν από το δρόμο και με παρηγόρησαν τα 45 λεπτά που πραγματικά πίστευα ότι το αγόρι που αγαπούσα ήταν νεκρό, τον τραυματία που νόμιζα ότι ήταν ο σύντροφός μου και όταν κατάλαβα ότι δεν ήταν ο Αμαρί με κράτησε και μου είπε ότι όλα θα πάνε καλά, παρότι ήταν μόνος και φοβισμένος και ο ίδιος, τη γυναίκα που άνοιξε την πόρτα της για τους επιζώντες, τον φίλο που μου πρόσφερε καταφύγιο και βγήκε να μου αγοράσει ρούχα για να μην φοράω αυτό το ματωμένο μπλουζάκι, σε όλους εσάς που στέλνετε μηνύματα συμπαράστασης. Με κάνετε να πιστεύω ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος».
