Καθώς η συμμετοχή του σε προγράμματα διάσωσης οικονομιών της ευρωζώνης βαίνει προς το τέλος της, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προσπαθεί να «βγάλει τη ρετσινιά» του άτεγκτου οργανισμού, που επέβαλε και στην Ευρώπη ακραία προγράμματα λιτότητας και κατηγορεί ανοικτά τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και θεσμούς ότι είναι υπεύθυνοι για τις… ακρότητες στο ελληνικό πρόγραμμα.
Επιχειρώντας να αποκαταστήσει την υστεροφημία του Ταμείου, ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τομέα και αρχιτέκτονας του ελληνικού προγράμματος, Πόουλ Τόμσεν, δηλώνει στην αυστριακή “Der Standard” ότι για την υπερβολική λιτότητα που εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα ευθύνονται οι Ευρωπαίοι, που συμφώνησαν με τους Έλληνες σε αυστηρούς στόχους, που ήταν αδικαιολόγητα φιλόδοξοι.
Η δήλωση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή την περίοδο, καθώς το Ταμείο επισημαίνει ότι είναι αδικαιολόγητα υψηλός ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2018 (3,5% του ΑΕΠ) και εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν θα τον επιτύχει, ενώ καλεί τους Ευρωπαίους, αντί να ζητήσουν πρόσθετα μέτρα, να μειώσουν το στόχο.
Σε ερώτηση του Αυστριακού δημοσιογράφου, αν τον ενοχλεί που είναι προσωπικά υπεύθυνος για τις περικοπές που προκάλεσαν κοινωνική δυστυχία στην Ελλάδα, ο Τόμσεν δίνει την ακόλουθη απάντηση:
«Αυτή είναι η ειρωνεία: εδώ και αρκετά χρόνια εμείς είμαστε εκείνοι που απαιτούν μια λιγότερο γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή. Το να κατηγορούμαστε για αυτή την προσαρμογή είναι άδικο. Από το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα, το 2010, οι Ευρωπαίοι έχουν συμφωνήσει με τους Έλληνες αυστηρούς στόχους, που ήταν αδικαιολόγητα φιλόδοξοι και καθιστούσαν αναγκαίες τις μεγάλες περικοπές. Εμείς, ως ΔΝΤ, το αποδεχθήκαμε. Μετά από κάποιο χρόνο, όταν οι αριθμοί άρχισαν να αποκλίνουν όλο και περισσότερο από τους στόχους, υποδείξαμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Είπαμε ότι χωρίς ορισμένα μέτρα, αυτά που έχετε συμφωνήσει δεν μπορούν να επιτευχθούν. Αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι εμείς υποδείξαμε τα μέτρα, αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια.
Ο Αυστριακός δημοσιογράφος επισημαίνει στον Π. Τόμσεν ότι δεν ανάγκασε κάποιος το Ταμείο να δανείσει δισεκατομμύρια στην Ελλάδα και να επιβάλει ένα πρόγραμμα λιτότητας.
Και ο Δανός τεχνοκράτης δίνει την ακόλουθη απάντηση: «Το ΔΝΤ ποτέ δεν ήθελε ένα πρόγραμμα αμιγούς λιτότητας. Για παράδειγμα, πάντα υποστηρίζαμε ότι αυτή η στρατηγική της σταθερής αύξησης των φόρων δεν θα δούλευε, αν η φορολογητέα ύλη δεν αυξανόταν. Και επιβεβαιωθήκαμε από τις εξελίξεις. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποτύχει με δραματικό τρόπο στη συλλογή φόρων, επειδή δεν ανταποκρίθηκαν σε αυτή την πρόκληση (σ.σ.: της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης). Ένα άλλο πρόβλημα σχετίζεται με τις συντάξεις. Για να μην τις μειώσουν, οι ελληνικές κυβερνήσεις αποδέχθηκαν σχεδόν κάθε άλλο σχέδιο περιορισμού της δημόσιας δαπάνης. Αυτό έφθασε στο σημείο, όπου τα νοσοκομεία δεν έχουν απαραίτητα υλικά και η αστυνομία δεν έχει λάστιχα για τα περιπολικά. Όλα αυτά, επειδή οι δαπάνες δεν συγκρατήθηκαν με βιώσιμο τρόπο. Αυτός είναι ο λόγος που εμείς, ως ΔΝΤ, απαιτούσαμε μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις και τους φόρους για πολλά χρόνια. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, θα πρέπει να πει κανείς με μια δόση επιδοκιμασίας, τελικά συμφώνησε»
