Γύρω από το όνομα τους κυκλοφορεί ένας μύθος.

Είναι γυναίκες που έλαμψαν στο θεατρικό σανίδι, κι όχι μόνο, ανεβάζοντας ψηλά τον πήχη για τις επόμενες γενιές που ακολούθησαν κι ακολουθούν. Με γνώμονα την αγάπη τους για την υποκριτική, την σκληρή δουλειά και την θεσπέσια αποδοχή του κόσμου, τιμήθηκαν με βραβεία και επαίνους για τις ερμηνείες τους, αφήνοντας σπουδαίο έργο πίσω τους και γράφοντας ιστορία στο θεατρικό σανίδι.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας. Επιλέξαμε τις καλύτερες από αυτές και σας τις παρουσιάζουμε:

Αλίκη Βουγιουκλάκη     ( 20 Ιουλίου 1936- 23 Ιουλίου 1996)

Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και  υπήρξε μία από τις πιο εμπορικές και πιο δημοφιλείς Ελληνίδες ηθοποιούς. Έκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο το 1953 με το έργο Κατά Φαντασίαν Ασθενής του Μολιέρου. Τον επόμενο χρόνο πραγματοποίησε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο με την ταινία Το Ποντικάκι. Ακολούθησαν 41 κινηματογραφικές ταινίες συμπεριλαμβανομένης και της τουρκικής διασκευής της ταινίας «Χτυποκάρδια στο θρανίο» με τον τουρκικό τίτλο «Siralardaki Heyecanlar» (1963), οι περισσότερες των οποίων έγιναν τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες και κατάφεραν να εκτινάξουν την καριέρα της στα ύψη και να της δοθεί ο χαρακτηρισμός «Εθνική Σταρ». Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος ώθησε την Αλίκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο παίζοντας συνολικά σε 53 θεατρικές παραστάσεις. Το 1975 αλλάζει τον μέχρι τότε τρόπο ανεβάσματος των μιούζικαλ, φέρνοντας στην Ελλάδα τα μιούζικαλ -υπερπαραγωγή, με το έργο του Νιλ Σάιμον Καμπίρια. Ανέβασε επίσης με μεγάλη επιτυχία και άλλα έργα του είδους, όπως το Καμπαρέ, Ωραία μου κυρία, Τζούλια, Άννυ Εβίτα, Βίκτωρ-Βικτώρια με τελευταίο το μιούζικαλ Η μελωδία της ευτυχίας.

Τζένη Καρέζη (12 Ιανουαρίου 1932- 27 Ιουλίου 1992)

Το 1951, χρονιά που αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή, πήρε μέρος στη θεατρική παράσταση Αντιγόνη του Σοφοκλή, που τότε παιζόταν στο ΡΕΞ. Την ίδια επίσης χρονιά έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε το 1954. Από τον Οκτώβριο του 1954, μαθήτρια ακόμα, άρχισε να εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κοτοπούλη, σε ρόλους πρωταγωνιστικούς δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη στα έργα Ωραία Ελένη και Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα, τα οποία και την καθιέρωσαν. Το 1973 μαζί με τον Κώστα Καζάκο ανέβασε την παράσταση Το Μεγάλο μας Τσίρκο, σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, που σατίριζε το δικτατορικό καθεστώς. Η παράσταση ωστόσο σταμάτησε και η Καρέζη κρατήθηκε για αρκετό καιρό στα κρατητήρια. Στη θεατρική σκηνή θεωρήθηκε καλλιτεχνική αντίπαλος της Αλίκης Βουγιουκλάκη, αναβιώνοντας έτσι την καλλιτεχνική αντιπαλότητα της Κυβέλης με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, χωρίς όμως τις πολιτικές προεκτάσεις εκείνης της διαμάχης.

Έλλη Λαμπέτη ( 13 Απριλίου 1926- 3 Σεπτεμβρίου 1983)

Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου (το όνομα Λαμπέτη ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη).  Το 1941 έδωσε εξετάσεις έπειτα από παρότρυνση του θείου της και απέτυχε τόσο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού όσο και στη σχολή Κοτοπούλη. Η ίδια η Μαρίκα Κοτοπούλη όμως αναγνώρισε το ταλέντο της και την έκανε δεκτή στη σχολή της. Πρώτη της θεατρική εμφάνιση το 1942 στο έργο «Η Χάνελε πάει στον Παράδεισο» του Γκέρχαρτ Χάουπτμαν. Η συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης το διάστημα ’46-’48 είναι αυτή που την καθιερώνει ως εξαίρετη ηθοποιό. Ξεχώρισαν οι ερμηνείες της στον «Γυάλινο Κόσμο», στην «Αντιγόνη» και στο πρώτο ανέβασμα του «Ματωμένου Γάμου»στην Ελλάδα, παράσταση για την οποία έγραψε τη γνωστή πλέον μουσική ο Μάνος Χατζιδάκις. Ακολούθησαν οι συνεργασίες της με τον θίασο της Κατερίνας (1948) και το Εθνικό Θέατρο (1948). Το 1952 συγκροτεί με τον Δημήτρη Χορν και τον Γιώργο Παππά τον θίασο Λαμπέτη – Παππά – Χορν και από το 1956 τον θίασο Λαμπέτη-Χορν, σημειώνοντας τεράστιες επιτυχίες. Μετά τον θάνατό της, ο κινηματογράφος «Γρανάδα», που βρίσκεται στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 106, μετονομάστηκε και λειτουργεί μέχρι σήμερα ως θέατρο με το όνομα«Λαμπέτη».

Ξένια Καλογεροπούλου ( 12 Σεπτεμβρίου 1936)

Μία σπουδαία ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου αλλά και θεατρική συγγραφέας. Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης στο Λονδίνο. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι στη το 1956 στη Γαλλία,  με το έργο Γιατρός με το ζόρι, ενώ δυο χρόνια αργότερα στην Αθήνα, με το  έργο 6ος Αμερικανικός Στόλος. Από το 1965 ως το 1975 σχημάτισε το δικό της θίασο μαζί με τον τότε σύζυγό της Γιάννη Φέρτη. Το 1984 ίδρυσε το Θέατρο Πόρτα. Ακολούθησε σταδιοδρομία στη συγγραφή θεατρικών έργων για παιδικό θέατρο, τα οποία παρουσιάζονταν στο Θέατρο «Πόρτα», όπως η Ελίζα, Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Οικογένεια Νώε, O Eλαφοβασιλιάς, καθώς και το Σκλαβί, που απέσπασε τον Νοέμβριο του 2001 το Βραβείο δραματουργίας «Κάρολος Κουν».  Συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αγαπά και να στηρίζει το ελληνικό θέατρο ενώ έχει στραφεί και προς την συγγραφή.

http://music-space.gr/