Με δύναμη ψυχής, ο 43χρονος Πάρις Στάμενας, ο μικρότερος γιος της οικογένειας που ξεκληρίστηκε στο Βραχάτι, άνοιξε την πόρτα του πατρικού του σπιτιού στην εφημερίδα ΜΑΚΕΛΕΙΟ, και με τα αίματα του πατέρα και του αδερφού του να είναι ακόμα νωπά, μίλησε για την απόφαση του πρώην πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας, να σκοτώσει το ίδιο του το παιδί και έπειτα, να βάλει τέλος στην ζωή του…
Ο Πάρις , μας υποδέχεται στο αιματοβαμμένο πατρικό του χαμογελαστός… «Είμαι γελαστός», εξηγεί, «γιατί οι άνθρωποι πρέπει να έχουμε δύναμη ψυχής να αντιμετωπίζουμε τα πάντα. Ούτως ή άλλως, οι προσωπικοί μας δαίμονες μας βρίσκουν πάντα μόνους… σε ένα μαξιλάρι με τα μάτια ανοιχτά», λέει στη δημοσιογράφο του ΜΑΚΕΛΕΙΟ και σφίγγει τα χείλια και τις γροθιές του, δακρύζοντας. Κοιτώντας τις δεκάδες οικογενειακές φωτογραφίες που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι της βεράντας, για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, ο Πάρης Στάμενος, ο μοναδικός πλέον επιζών της οικογένειας, ξεδιπλώνει το «άλμπουμ» της ζωής του, προκαλώντας μας ρίγος και συγκίνηση…
Η ιστορία της οικογένειας μοιάζει βγαλμένη από αρχαία τραγωδία. Η πανέμορφη μητέρα των δύο αγοριών, έφυγε από τη ζωή από καρκίνο πριν από έξι χρόνια. Ύστερα, σαν ο θάνατος να απλώθηκε πάνω από το σπιτικό τους, άρχισαν να φεύγουν ο ένας πίσω από τον άλλον. «Από τα έξι αδέρφια του πατέρα μου, είχαν μείνει μόνο δύο. Εκείνος και ο μεγαλύτερος αδερφός του ο οποίος είναι ο μόνος που ζει πλέον και δεν γνωρίζει ότι ο πατέρας μου πέθανε. Αν το μάθει, θα πεθάνει και αυτός»… μας αναφέρει ο Πάρης και η φωνή του σπάει ξανά…
«Μακάρι να σκότωνε τους πολιτικούς που μας κυβερνάνε»
Το έγκλημα που έγινε το πρωί της Τρίτης 21 Ιουνίου, συγκλόνισε το Βραχάτι. Μια εβδομάδα μετά, όσοι περνούν από την μονοκατοικία που ζούσε ο 85χρονος Νικόλαος Στάμενας, πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας με τον 49χρονο γιο του Σταμάτη, ρίχνουν μια γρήγορη ματιά στην αυλή, όπου η μυρωδιά του αίματος είναι ακόμα έντονη… «Εδώ στην αυλή, με τα αίματα του πατέρα μου, κλείνει το κεφάλαιο… Το δράμα έχει προηγηθεί μέσα στο σπίτι. Εκεί είναι η δυσκολία. Η δυσκολία είναι ένας πατέρας να αφαιρέσει τη ζωή του παιδιού του. Και να το έχει σκεφτεί μια νύχτα πριν και παρά ότι άλλαξε η μέρα, τελικά συνεχίζει να έχει την πεποίθηση ότι η λύση είναι αυτή», λέει συγκλονισμένος ο Πάρης Στάμενος. «Ο πατέρας μου δεν ήταν ένας άνθρωπος που θα έφτανε στα άκρα. Είχε μάθει να αντέχει πολλά και να παίρνει αποφάσεις γρήγορα. Ήταν 20 χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία και 20 χρόνια στην Ολυμπιακή. Δεν είχε άγχος να παίρνει 300 ψυχές στα χέρια του κάθε μέρα αλλά είχε άγχος να ζει αυτή την παλιοζωή τα τελευταία χρόνια, όπως μας κατάντησαν οι πολιτικάντηδες που μας κυβερνάνε. Γιατί έχει γεμίσει η Ελλάδα ανθρώπους που χάνουν τον ύπνο τους, που παθαίνουν εγκεφαλικά, που παθαίνουν την καρδιά τους, που παθαίνουν καρκίνους. Όλα αυτά είναι σημαντικά, από έναν λαό ο οποίος προτιμά να αυτοκτονεί λίγο λίγο παρά να αντισταθεί σε αυτά τα καθάρματα που μας έχουν φτάσει μέχρι εδώ. Για αυτό και λέω… Μακάρι να σκότωνε τον Τσίπρα ο πατέρας μου. Ή νωρίτερα τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά, ή αύριο τον Κυριάκο… Να πιάσουν περισσότερο τόπο και οι σφαίρες και η αυτοκτονία».
Στη συνέχεια ο Πάρις Στάμενας αναφέρει: «Ο πατέρας μου είχε καρκίνο. Ο πέλεκυς του δημοσίου έπεσε βαρύς τα τελευταία χρόνια σε όλους τους αξιωματικούς οι οποίοι είναι η πιο μισητή κατηγορία Ελλήνων πολιτών. Μετά τη μεταπολίτευση το κράτος μισεί τους αξιωματικούς. Έχουν τους χειρότερους μισθούς και συντάξεις. Έχει χάσει σε έξι χρόνια, πάνω από 50% στη σύνταξή του. Παράλληλα πλήρωνε ΕΝΦΙΑ, νοσοκόμες της μητέρας μου που έπασχε από καρκίνο, νοσοκόμα για τον αδερφό μου, υποχρεώσεις… Αντί λοιπόν το κράτος να βοηθάει τους ανθρώπους, τους αφήνει στη μοίρα τους, παίρνοντάς τους μέχρι και το τελευταίο ευρώ για παράλογους φόρους. Ο πατέρας μου αρρώστησε από τη στεναχώρια και το άγχος και επιπλέον με την κατάσταση του αδερφού μου. Την ίδια ώρα, ενώ εγώ ακολούθησα τα βήματα του πατέρα και έχω επαγγελματικό πτυχίο χειριστού πολιτικής αεροπορίας, αυτή τη στιγμή είμαι άνεργος».
«Τον εκτέλεσε την ώρα που κοιμόταν»
«Όλα ξεκίνησαν όταν ο Σταμάτης ήταν περίπου 17 ετών. Ο αγαπημένος του παππούς, έφυγε από τη ζωή και τότε η συμπεριφορά του άρχισε να αλλάζει. Εγώ ήμουν τότε μόλις 11 χρονών. Έβλεπα περίεργα πράγματα να συμβαίνουν μέσα στο σπίτι. Ύστερα διαγνώστηκε η ψυχική ασθένεια του αδερφού μου», αναφέρει ο Πάρις Στάμενας μέσα από το δωμάτιο του 49χρονου Σταμάτη όπου έγινε το φονικό. «Τον πυροβόλησε έξι φορές στο σώμα, την ώρα που κοιμότανε. Αν ήταν ξύπνιος δεν θα κατάφερνε να τον σκοτώσει. Πιθανότατα δεν κατάλαβε τίποτα. Πιστεύω ότι ο πατέρας, προσπαθούσε να το κάνει όσο πιο εύκολο γίνεται και για τον ίδιο και για τον άτυχο υιό του και για αυτό τον εκτέλεσε με έξι σφαίρες στο κρεβάτι».
Το σημείωμα του αυτόχειρα
Στο σημείωμα που άφησε ο 85χρονος μεταξύ διάφορων συμβουλών και οδηγιών που έδινε στον μικρότερο γιο του, έλεγε: «Τον Σταμάτη που σκότωσα, θα τον σκότωνες εσύ αφού πρώτα θα σου είχε βγάλει καρκινώματα σαν και τα δικά μου. Ξέχασέ το! Τώρα μένεις γενικός κληρονόμος, θα ηρεμίσεις και αφού πουλήσεις….».
«Πρέπει να σε αγαπούσε πολύ ο πατέρας σου», του λέμε, μετά την ανάγνωση του τελευταίου του γράμματος. Τα μάτια του Πάρη γεμίζουν και πάλι δάκρυα. Τον ρωτάμε αν θέλει να σταματήσουμε. «Όχι. Δεν με νοιάζει τίποτα. Είμαι ο εαυτός μου και είμαι αληθινός», απαντάει και συνεχίζει: «Και τους δύο μας αγαπούσε πολύ… Ο πατέρας μου έφτασε σε ψυχολογικό αδιέξοδο. Τα τελευταία δύο χρόνια η κατάσταση του Σταμάτη είχε αρχίσει να επιδεινώνεται. Η πρώτη έκρηξή του ήταν συγκλονιστική. Είχε διαλύσει ολόκληρο το σπίτι, ενώ παραλίγο να σκοτώσει και τον πατέρα μας με τελική κατάληξη ένα μήνα στο Δρομοκαΐτειο. Αυτά δεν είναι μέρη να αφήσεις τον άνθρωπό σου όμως. Η θυσία του πατέρα μου ήταν για ανθρωπιστικούς λόγους. Από την υπερβολική αγάπη και την αγωνία του για το αύριο, ακόμη και αν εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα είχα πρόβλημα στο υπόλοιπο της ζωής μου στη σχέση μου με τον αδερφό μου. Ήταν καλή η σχέση μου με τον Σταμάτη. Εγώ δεν απομακρύνθηκα από το σπίτι για να μην επωμίζομαι τα όποια βάρη. Με την πρώτη ευκαιρία ερχόμουνα και η πρώτη μου σκέψη ήταν πως θα πάρω τον αδερφό μου να βγούμε έξω και να περάσουμε καλά. Δεν είχα απομονώσει ποτέ τον αδερφό μου από τη ζωή μου, ούτε ντράπηκα ποτέ για αυτόν. Ήταν ωραίος στην παρέα. Δεν με ζήλεψε ποτέ παρόλο που έβλεπε ότι η ζωή και τα όνειρά του είχαν παγώσει και χαιρόταν όταν με έβλεπε να πηγαίνω μπροστά. Όλοι αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον».
Είχε ανακοινώσει τις σκέψεις του
«Ο πατέρας μου, μου είχε ανακοινώσει αυτή τη σκέψη προ διετίας. «Θα τον σκοτώσω και θα αυτοκτονήσω», μου είχε πει και του απάντησα: » Ούτε να το σκέφτεσαι, ούτε να το ξανά πεις. Τον αγαπάμε, μας αγαπάει τέλος!». Στην πάροδο των δύο ετών, πιθανώς χωρίς να γνωρίζω, να συνέβαιναν και ακραία γεγονότα που έφεραν τον πατέρα μου σε αδιέξοδο. Πιστεύω ότι η απόφασή του ελήφθη εντός 24 ωρών. Ο πατέρας μου πίστευε ότι η συνέχεια της ζωής μου με τον αδερφό μου θα ήταν το ίδιο άσχημη όσο η δική του. Δεν νομίζω ότι έκρινε σωστά. Εγώ θα έκανα όλες τις παραχωρήσεις ούτως ώστε η σχέση με τον αδερφό μου να ήταν αρμονική, αλλά αυτή ήταν μια απόφαση που την πήρε ο ίδιος. Δεν πίστευε, όπως και πολλοί άλλοι που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα παιδιά τους, ότι τη λύση μπορεί να τη δώσει το ξεχαρβαλωμένο δημόσιο».
«Έχασα δύο ανθρώπους σε πέντε λεπτά»
«Το έμαθα όταν κάλεσα τυχαία την γυναίκα που βοηθούσε τον πατέρα και τον αδερφό μου και μου είπε ότι κάτι κακό έχει συμβεί στο σπίτι. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Έκλεισα το τηλέφωνο και ήρθα με την ελπίδα μήπως δεν είχαν γίνει τα πράγματα έτσι. Έχασα δύο ανθρώπους σε πέντε λεπτά. Σε έξι χρόνια έχασα μητέρα, γιαγιά, πατέρα, αδερφό. Με πόνεσε γιατί δεν μπόρεσα να τους χαιρετίσω αν και το ήξεραν ότι τους αγαπώ. Κάποιοι θα πουν πως μόνο ένας σκληρός άνθρωπος θα έκανε κάτι τέτοιο. Όχι. Ο πατέρας μου ήταν ευαίσθητος. Έγραφε και κάποια ποιήματα που έδειχναν το μεγαλείο της ψυχής του. Είμαι σίγουρος ότι η απόφασή του ήταν πράξη αγάπης και για τους δύο μας».
Ρεπορτάζ Μαρίλια Κούζου
Το σπίτι όπου παίχτηκε η τελευταία σκηνή του δράματος 
Το τελευταίο γράμμα του αυτόχειρα που εξηγεί τους λόγους που δολοφόνησε το παιδί του
Στην αυλή ακόμα τα αίματα του πατέρα είναι νωπά
Ο μοναδικός επιζών. Ο μεγαλύτερος γιος εξομολογείται
Το αιματοβαμμένο πατρικό
Ο θύτης και αυτόχειρας μαζί με τη γυναίκα του
Τα δύο αδέρφια. Αριστερά το θύμα και δεξιά ο άνθρωπος που έζησε τη φρίκη
Ο πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, Νικόλαος Στάμενας. Το όνομα του έγινε πρωτοσέλιδο αίματος
Ο πατέρας των δύο αγοριών πιλότος σε αεροπλάνο της Ολυμπιακής του Ωνάση
Τα δύο αδερφάκια σε παιδική ηλικία
Η μητέρα και ο πατέρας. Στην αγκαλιά ένα από τα παιδιά τους. Τότε που όλα ήταν ήρεμα…
O Στάμενας είχε πολλούς λόγους να είναι ήρωας. Η πραγματικότητα είναι πάντα πολύ σύνθετη ώστε οι απλοϊκές κρίσεις να πέφτουν πάντα έξω όπως του φίλου απ την Θεσσαλονίκη που δεν τον παρεξηγώ . Τα γεγονότα είναι έξω απ την σφαίρα των δυνατοτήτων του για αυτό και οι κρίσεις του παντελώς άστοχες . Η βλακεία συνοδεύεται από απόλυτη βεβαιότητα ενώ η εξυπνάδα βασανίζεται πάντα απ τις αμφιβολίες…………Αιωνία σου η μνήμη Νίκο Στάμενα .
Αιωνία των η μνήμη του κυρ Νίκου και του γίγαντα με παιδική καρδιά Σταμάτη
ως γείτονας παιδικός φίλος των παιδιών και της οικογένειας γνωρίζοντας εκ των έσω θα καταθέσω πως ο πατέρας ήταν έντιμος , αξιοπρεπής , καλός πατέρας , άριστος ιπτάμενος , ευγενής και θα μπορούσα να πω Ηρωική μορφή διότι σήκωσε βάρος που δεν του αναλογούσε δίχως βοήθειες με ψυχικά ασθενή σύζυγο , ψυχικά ασθενή μεγάλο υιό και ιδιόρυθμο σε συμπεριφορά μικρότερο υιό . κλάταρε και πήρε μιά απόφαση δίχως νά έχει εναλλακτική λύση που θα παρέδιδε τη φροντίδα των τέκνων του μετά τον επικείμενο θάνατό του αφοί ήταν υπερήλικας με καρκίνο τελικού σταδίου . κρίμα . δεν τον βοηθήσαμε όσο θα έπρεπε αλλά και ο ίδιος ως υπερήφανος και αξιοπρεπής δεν αποκάλυψε πλήρως την έκταση του προβλήματος που βίωνε . θεός συγχωρές τους πατέρα και υιό και καλό κουράγιο στον Πάρη. μην κρίνετε οι υπόλοιποι αβίαστα δίχως να γνωρίζετε…
Ο Στάμενας ήταν ήρωας για πολλούς λόγους ……….αιωνία του η μνήμη . Ο εκ Θεσσαλονίκης φίλος αμύνεται ….αστόχως
…..
συμφωνω απολυτα.Η απουσια κοινωνικου κρατους δεν δικαιολογει αυτές τις ακραιες συμπεριφορές που δυστυχως θα βρουν και αλλους μιμητες.ΟΙ δημοσιογραφοι πρεπει να είναι περισσοτερο προσεκτικοι στα λογια τους και στις κρισεις τους.
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΝΙΚΟ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΗΤΑΝ ΠΙΛΟΤΟΣ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΗΡΩΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ
Mε όλο το σεβασμό στο τραγικό αυτό δράμα και στη θλίψη του επιζώντα, από που κι ως που «ήρωας» ο πιλότος πατέρας του, κύριε Χίε; Πού πολέμησε, και που ανδραγάθησε στην ΠΑ; Μην γράφουμε, λοιπόν, ό,τι θέλουμε. χάριν εντυπώσεων, εκτός αν εσείς από το ΑΦΜ του ξέρετε κάτι περισσότερο (που δεν γράψατε!) για τυχόν πολεμική δράση ή για τυχόν μετάλλια αριστείας του θλιβερού αυτού δράστη, που εγώ ξέρω μόνον αυτά που «βγαίνει» ως φυσικό συμπέρασμα από το ρεπορτάζ σας: Oτι σκότωσε κυνικά το παιδί του ενώ κοιμόταν και μετά αυτοκτόνησε στέλνοντας την ψυχή του στον διάολο, μόνο και μόνο «για να κληρονομήσει όλη την περιουσία του το άλλο του παιδί και να ζήσει ήρεμα στο υπόλοιπο της ζωής του», όπως έγραψε στο σημείωμα που άφησε, δηλαδή κλασσική ψυχοπαθητική συμπεριφορά ενός τελείως ανώριμου προσώπου 100%….!!!
Ο,τι επαινούμε ακρίτως με πομφόλυγες και λεκτικές σαχλόφουσκες, μπορεί να βρει αφελείς επίδοξους μιμητές στον τόπο αυτόν, γι’ αυτό πρέπει να μετράμε τα λόγια μας, κύριε Χίε! Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιες ακραίες ψυχοπαθητικές συμπεριφορές και ανώριμο λαό… H αυτοχειρία και οι δολοφονίες δεν είναι -ποτέ των ποτών- λύση ενός προβλήματος, αλλά μέρος αυτού του ίδιου του προβλήματος!
Και εγώ -ο αφελής- ρωτάω π.χ. πώς ποτέ θα μπορούσε να «ηρεμήσει» η ψυχή του επιζώντα μετά από ένα τόσο φρικιαστικό δράμα που βίωσε στον στενό περίγυρό του; ΄H πώς θα μπορούσε πλέον να κατοικήσει ο ίδιος σε ένα τέτοιο σπίτι και σε χώρους (δωμάτιο, κρεββάτια, αυλή κλπ) όπου διαδραματίστηκαν τέτοια αποτρόπαια σκηνικά, δολοφονίας και ακολούθως αυτοκτονίας; Χώρια, που κανένας τρίτος-αγοραστής, νομίζω, δεν θα ήθελε να πάρει στην κατοχή του ένα τέτοιο μακάβριο σπίτι, ακόμη κι αν του το χάριζαν! Πώς λοιπόν θα «ηρεμήσει» η ψυχή του γιου «εξοφλώντας τα χρέη του», σύμφωνα με την ακατανόητη επιθυμία του (προφανώς παρανοϊκού) πατέρα του;
Γι’ αυτό, ας προσέχετε περισσότερο, τί και ποιους ακριβώς «επαινείτε» σαν «ήρωες» κλπκλπ! Μερικές φορές τα γραφόμενά μας προξενούν -μιμητικά και εν δυνάμει- μεγαλύτερο «κακό» από το κακό που προξενούν στον τόπο οι ίδιοι οι βρωμεροί πολιτικοί των μνημονίων, τους οποίους (καλώς) στοχεύετε με τα ίδια αυτά γραφόμενά σας. Ουαί και αλλοίμονο όμως, αν αρχίζαμε όλοι να σκοτώνουμε τα ψυχοπαθή και τα άρρωστα παιδιά μας και μετά να αυτοκτονούμε επειδή μας «ενοχλούν» και δεν μας επέτρεψαν μια «ήρεμη» οικογενειακή ζωή που θα θέλαμε, λόγω ξεχαρβαλώματος του κοινωνικού κράτους και της κρατικής περίθαλψης! Θα είχαμε, τότε, καταντήσει όλοι οι έλληνες πατεράδες σε θέματα ευγονικής χειρότεροι ίσως και από τον Μένγκελε και τα SS θανάτου του Χίτλερ!
Για σκεφτείτε το, λίγο…