Ερωτηματικά προκαλεί η επίμονη απαίτηση του ΔΝΤ για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την ώρα που η ανεργία παραμένει στα ύψη και αποτελεί μείζον κοινωνικό πρόβλημα.
Στην κοινή γνώμη έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών επιμένουν από καθαρή «ιδεοληψία» στην άρση των περιορισμών στις ομαδικές απολύσεις, δεδομένου ότι είναι ελάχιστες πλέον οι επιχειρήσεις με μεγάλο αριθμό εργαζομένων και «πλεονάζον» προσωπικό, οι οποίες θα μπορούσαν να επωφεληθούν.
Περιμένουν πράσινο φως
Οι μεγάλες επιχειρήσεις που περιμένουν την αλλαγή νομοθεσίας για να προχωρήσουν σε δραστική μείωση του προσωπικού τους είναι λίγες και σε συγκεκριμένους κλάδους: Τράπεζες, τηλεπικοινωνίες, ιδιωτικοποιούμενες εταιρείες του δημόσιου τομέα.
Τράπεζες
Οι τράπεζες είναι οι πρώτες που θέλουν να προχωρήσουν σε δραστικές μειώσεις προσωπικού. Μέχρι στιγμής έχουν αποφύγει τις απολύσεις, αφ’ ενός λόγω των περιορισμών που θέτει η ισχύουσα νομοθεσία, αφ’ ετέρου για κοινωνικούς-οικονομικούς λόγους. Ακόμη και τα προγράμματα εθελουσίας εξόδου που έχουν υλοποιήσει, ήταν σχετικά μικρής έκτασης.
Όμως, μετά τις αθρόες συγχωνεύσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια – οι περισσότερες αναγκαστικές και όχι από στρατηγική επιλογή, οι 5 ελληνικές τράπεζες που έχουν απομείνει έχουν πολύ πλεονάζον προσωπικό. Κατά τις εκτιμήσεις παραγόντων του κλάδου, οι «υπεράριθμοι» είναι περί τις 8.000-10.000.
Μαζικές απολύσεις θα ακολουθήσουν σε βάθος χρόνου και θα γίνονται σταδιακά όταν οι συνθήκες στην οικονομία θα έχουν βελτιωθεί, η απασχόληση θα αυξάνεται και οι τράπεζες δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν κοινωνική κατακραυγή για «αναλγησία».
Βιομηχανία και τηλεπικοινωνίες
Στον βιομηχανικό τομέα, πέραν της τσιμεντοβιομηχανίας «ΑΓΕΤ Ηρακλής» η οποία έχει ήδη προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για μαζικές απολύσεις, ελάχιστες είναι οι μεγάλες εταιρείες που έχουν εκδηλώσει σχετική πρόθεση.
Ένας άλλος κλάδος όπου υπάρχει πλεονάζον προσωπικό είναι οι τηλεπικοινωνίες. Εκτός από τις ζημιογόνες εταιρείες που προσπαθούν παντί τρόπω να συμπιέσουν τις δαπάνες τους, μεγάλο αριθμό εργαζομένων θέλουν να «ξεφορτωθούν» και οι κερδοφόρες πολυεθνικές, προκειμένου να βελτιώσουν τα οικονομικά τους αποτελέσματα.
Εν αναμονή οι ΔΕΚΟ
Μια άλλη συνολική κατηγορία όπου οι εργαζόμενοι θα βρεθούν μπροστά στον κίνδυνο απολύσεων υπό το πρόσχημα «προγραμμάτων αναδιάρθρωσης», είναι μεγάλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας που έχουν αποκρατικοποιηθεί, ή περιλαμβάνονται στη λίστα των ιδιωτικοποιήσεων.
Η άρση των περιορισμών στις απολύσεις θα είναι «καμπανάκι κινδύνου» για τους εργαζόμενους των ΕΛΤΑ, των ΕΛΠΕ και της θυγατρικής «Ελληνικά Καύσιμα», της ΔΕΣΠΑ, των εταιρειών που θα προκύψουν από την κατάτμηση της ΔΕΗ κλπ. Σε μείωση και «ανανέωση» του προσωπικού θέλει να προχωρήσει επίσης η διοίκηση του ΟΠΑΠ.
Οι ιδιωτικοποιήσεις
Εντονότερες πιέσεις θα ασκηθούν στο προσωπικό εταιρειών οι οποίες θα ιδιωτικοποιηθούν την επόμενη διετία, ή θα αποκτήσουν ιδιωτικό μάνατζμεντ μετά τη μείωση της κρατικής συμμετοχής.
Η μείωση του προσωπικού και η περιστολή του μισθολογικού κόστους είναι ένας από τους όρους που θέτουν οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι, ως προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση αυτών των εγχειρημάτων αποκρατικοποίησης.
