Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να τους εκπλήσσει το παρόν στη ζωή τους τους, παρά να βλέπουν το μέλλον.
Συνήθως έχουν μια πολύπλοκη σχέση με την ιδέα της έκπληξης. Αισθάνονται χαρά όταν παίρνουν μια καλή είδηση, ή σχίζουν το χαρτί περιτυλίγματος ενός δώρου γενεθλίων που ήθελαν και περίμεναν καιρό. Η έκπληξη βέβαια μεγεθύνει τη χαρά – αλλά δεν εμποδίζει τις άσχημες σκέψεις του χρόνου που πέρασε, και περνάει.
Παρόλα αυτά, μια νέα έρευνα δείχνει, ότι είμαστε προβλέψιμοι στην αναμονή της ευτυχίας, ακόμη κι αν περιμένουμε να συμβεί σε βάθους χρόνου.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, οι περισσότεροι άνθρωποι,πραγματικά δεν θέλουν να ξέρουν τι τους επιφυλάσσει το μέλλον.
Αν είχαν τη δυνατότητα να δουν μελλοντικά γεγονότα, θα προτιμούσαν να μην γνωρίζουν, ακόμη κι αν είχαν πολύ καλές πιθανότητες να τους συμβούν ευχάριστα γεγονότα, που θα τους έκαναν ευτυχισμένους. Μόνο το 1% των ανθρώπων θέλει να ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον του.
Στη μελέτη πήραν μέρος ενήλικα άτομα από από τη Γερμανία και την Ισπανία. Τους ζητήθηκε αν θα ήθελαν να γνωρίζουν ορισμένα μελλοντικά γεγονότα της ζωής τους.
Οι περισσότεροι αρνήθηκαν να μάθουν το φύλο του αγέννητου παιδιού τους, που είχε ποσοστό 37%, και φυσικά ενοείται ότι κανείς δεν θέλει να μάθει πότε θα πεθάνει και με ποιόν τρόπο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων πάνω από 85% δεν εξέφρασε κανένα ενδιαφέρον να μάθει τις πιθανότητες ενός κακού σεναρίου στη ζωή τους, ή την κακή πλευρά κάποιων παγκόσμιων γεγονότων, που ίσως μελλοντικά τους αφορούσαν . Περίπου το 40 με 70% των ατόμων προτίμησαν να παραμείνουν στο σκοτάδι.
Υπήρχαν κάποιες αποχρώσεις. Όσο πιο κοντά στο παρόν ήταν να συμβεί ένα αναμενόμενο γεγονός τόσο περισσότερες πιθανότητες υπήρχαν να επιλέξουν την άγνοια του αποτελέσματος. Η ηλικία βέβαια έπαιξε σημαντικό ρόλο.
Αποφεύγοντας το ρίσκο της αλήθειας διατηρείται η ψευδαίσθηση μια φανταστικής αλήθειας, και ίσως η ελπίδα αλλαγής του αποτελέσματος.
Ο επικεφαλής συγγραφέας Gerd Gigerenzer, ερευνητής του Ινστιτούτου Max Planck για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη, συνόψισε σε μια δήλωση ότι:
«Η σκόπιμη άγνοια, δεν είναι απλά μόνο μια ευρέως διαδεδομένη κατάσταση του νου. Η διαδεδομένη κατάσταση της άγνοιας που διατηρούμε, στην πραγματικότητα δεν απελευθερώνει τους φόβους, αλλά προσφέρει μια προσωρινή ασφάλεια του νού μεταφέροντας καθησυχαστικές και ίσως ψευδής πληροφορίες».
Για τα περισσότερα πράγματα που ρισκάρουμε, ή γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας, δεν έχουμε στην πραγματικότητα επιλογή έκβασης του αποτελέσματος, παρά μόνο εικασίες, και ελπίδες για το καλύτερο. Έχουμε όμως την σκέψη και την επιλογή της απόφασης.
el.gr
