Αντισυνταγματική έκρινε ο Άρειος Πάγος τη διάταξη των 33 ημερών που ψηφίστηκε επί υπουργίας Χαράλαμπου Αθανασίου και βρέθηκε στο επίκεντρο σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης καθώς καταγγέλθηκε ότι αμνηστεύει κατηγορούμενους ακόμη και για εξοπλιστικά.
Η υπόθεση παραπέμφθηκε για τελική κρίση στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου η οποία καλείται να αποφανθεί για την συνταγματικότητα ή μη διάταξης που προβλέφθηκε στο νόμο 4254/2014 και αφορά την ποινική μεταχείριση στα αδικήματα των υπαλλήλων των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ
που στην συνέχεια , σε περίπου ένα μήνα, με το νεότερο νόμο, 4262/2014 καταργήθηκε.
Η κατάργηση αφορά μόνο τα αδικήματα τα οποία διαπράττονται μετά από τις 10 Απριλίου 2014 και όχι για τα προηγούμενα για τα οποία ισχύει η ευνοϊκότερη μεταχείριση.
Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου το οποίο με την υπ΄ αριθμ. 415/2016 απόφασή του παρέπεμψε το ζήτημα στην Ολομέλεια αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Η εν λόγω απάλειψη της περίπτωσης δ’ του άρθρου 263 Α του Ποινικού Κώδικα, που έχει ως αποτέλεσμα αναδρομικά την άρση του αξιοποίνου της αξιόποινης πράξης μίας ειδικής κατηγορίας κρατικών λειτουργών -υπαλλήλων ΝΠΙΔ, ακόμη και για σοβαρές εκκρεμείς σε οποιοδήποτε στάδιο κακουργηματικές πράξεις, αφού δεν δικαιολογείται από το νομοθέτη, ως μέτρο αντεγκληματικής πολιτικής λόγω κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, δικαιολογείται δε με την νεότερη επαναφορά της διάταξης και του αξιοποίνου, ως απλή «παραδρομή» του νομοθέτη, ισοδυναμεί με θέσπιση αμνηστίας, κατά τρόπο συγκαλυμμένο, ώστε να αρθεί η ποινική ευθύνη προσώπων της άνω ειδικής κατηγορίας της περ. δ. του άρθρου 263 Α του Ποινικού Κώδικα κατά των οποίων υπάρχει εκκρεμής ποινική κατηγορία στη Δικαιοσύνη ή και καταδίκη, γι’ αυτό και θα έπρεπε η εν λόγω διάταξη, κατά το άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος, να μην εφαρμοσθεί, ως αντισυνταγματική, ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις των άρθρων 47 παρ. 3 και 26 του Συντάγματος, διότι ο άνω νόμος στην ουσία και κατ’ αποτέλεσμα παρέσχε νομοθετικά χωρίς καμία δικαιολόγηση άφεση ποινικής ευθύνης ορισμένης κατηγορίας κατηγορουμένων και καταδικασμένων προσώπων, συγκεκριμένου κύκλου περιπτώσεων, και δη αμνήστευσε μεταξύ άλλων και σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου.
Επομένως κατά την επικρατήσασα γνώμη οι υπάλληλοι τους, θεωρούνται υπάλληλοι με την έννοια του νόμου, και εφαρμόζεται για αυτούς η διάταξη του άρθρου 259 του Ποινικού Κώδικα».
