Έπιασε η …ευχή του Μαρινάκη!

«Μακάρι να κλαίτε όταν θα φύγει και ο κ. Περέιρα», είχε πει ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην παρουσίασή του. Προς το παρόν, τα …κλάματα τα προκαλούν τα κατορθώματα του Πορτογάλου, αλλά όχι σε αγωνιστικό επίπεδο. Αλήθεια, ποιο ήταν το όνειρό του από παιδί και ποιος πείραξε τις συντεταγμένες;

Από παιδί ονειρευόταν να τρέχει στο πέταλο και να πανηγυρίζει. Κάποιος, όμως, έχει… πειράξει τις συντεταγμένες. Ο Βίτορ Περέιρα μέσα σε δύο μήνες έχει γίνει πρόσωπο για όλους τους λάθος λόγους.

Έκανε μια διαδρομή 200 χιλιομέτρων. Ήταν το τάμα του, ως θρησκόληπτος άνθρωπος, για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Πόρτο. Πήρε τη γυναίκα του και περπάτησαν από το Εσπίνιο μέχρι την πόλη Φατίμα. Κουράστηκε! Ερχόμενος στην Ελλάδα, αποφάσισε πως όλες του οι διαδρομές θα γίνουν πιο σύντομες. Τέλος η αερόβια γυμναστική, χρειαζόταν κάτι πιο έντονο για να κάνει το σώμα του να ξανανιώνει. Περπατάει, πλέον, λιγότερο. Πάει μέχρι τη θύρα 4, μέχρι τη θύρα 13, μέχρι το σημαιάκι του κόρνερ που πρωτύτερα είχε ξεριζώσει ο Χάρα στο ΟΑΚΑ. Και μετά σπριντ! Σπριντ στον πάγκο, σπριντ στα αποδυτήρια, σπριντ προς τους άντρες ασφαλείας του Βαγγέλη Μαρινάκη. Θα γυρίσει να κοιτάξει πίσω του, μόνο όταν βεβαιωθεί ότι είναι ασφαλής. Και θα μειδιάσει, πιθανότατα όπως ο Νέρωνας όταν καιγόταν η Ρώμη.

Ο Βίτορ Περέιρα δεν είναι εκείνος που έβαλε φωτιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η φωτιά προϋπήρχε κι έκαιγε τα τελευταία ξερά φύλλα που είχαν απομείνει στο δάσος. Έμοιαζε να έχει τεθεί υπό έλεγχο, αλλά την αναζωπύρωσε. Σα να ήταν το τέταρτο μέλος που έψαχνε μια συμμορία, ο «κοντός» που έλειπε από τους… υπέρβαρους Ντάλτονς. Στις 8 Ιανουαρίου ήταν η παρουσίασή του στους εκπροσώπους του Τύπου, που όπως περήφανα έλεγε ο Πορτογάλος, δεν χωρούσαν στην αίθουσα που έγινε η συνέντευξη Τύπου. Και γυρνώντας τον χρόνο πίσω, ερμηνεύοντας βάσει των πεπραγμένων τα λόγια του, αντιλαμβανόμαστε ότι μας είχε προειδοποιήσει.

«Είμαι ένα άνθρωπος που ζω για το ποδόσφαιρο. Είναι σαν τον αέρα για μένα, που χρειαζόμαστε για να αναπνεύσουμε. Εγώ χωρίς το ποδόσφαιρο δεν μπορώ. Το ζω με πολύ πάθος και ουσιαστικά αυτό που εγώ εδώ θέλω να κάνω είναι να αφήσω το στίγμα μου. Θέλω κάποια στιγμή, να μπορούν να λένε όλοι ότι πέρασε ο κ. Περέιρα από εδώ και άφησε το στίγμα του και έκανε σημαντική δουλειά». Έχουν περάσει εξήντα μέρες από τότε και ο Βίτορ Περέιρα έχει αφήσει το στίγμα του. Με διαφορετικό τρόπο απ’ όσο φανταζόταν ίσως… Δεν το έχει αφήσει με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα, στη Λεωφόρο, στο Καραϊσκάκη ή στο Europa League. Δεν το έχει αφήσει με την απόδοσή της ομάδας του που εξαφανίζεται σε όλα τα δύσκολα ή με τις επιλογές του, που κακά τα ψέματα, αν δεν προκρινόταν χθες μπορεί να τον άφηναν άνεργο.

Ο Πορτογάλος τεχνικός πήρε μια απόφαση όταν ήρθε στην Ελλάδα. Θα είναι ο άνθρωπος του προέδρου! Όπως έμοιαζε να είναι του Πίντο Ντα Κόστα στην Πορτογαλία, όταν απέρριψε το ενδεχόμενο να μετακομίσει με τον Άντρες Βίλας-Μπόας στο Λονδίνο κι έμεινε ως πρώτος προπονητής στην Πόρτο. Ο καπάτσος πρόεδρος των «δράκων» του έβαλε ρήτρα 18 εκ. ευρώ, όμως μάλλον σύντομα διέγνωσε το πρόβλημα. Ένα χρόνο έμεινε ο Περέιρα στον πάγκο των πρωταθλητών Πορτογαλίας και είχε ελάχιστες συμπάθειες. Ο κόσμος ουδέποτε τον αποδέχτηκε, κυρίως λόγω της τεράστιας ευρωπαϊκής αποτυχίας, αλλά και της εκρηκτικής του συμπεριφοράς. Και η έκρηξη αυτή καθαυτή, όταν ως οπαδός έχεις ζήσει τον Μουρίνιο, δεν μπορεί να σε ξενίζει. Αν είναι, όμως, αδικαιολόγητη και θεατρινίστικη, τότε λογικά θα αντιδράσει ο οποιοσδήποτε νοήμων φίλαθλος.

«Δεν έχω πάρει ποτέ τηλέφωνο δημοσιογράφο, δεν έχω πάει ποτέ για φαγητό μαζί τους. Δεν έχω ταλέντο να μιλάω, ειδικότερα δημοσίως. Είμαι προπονητής που λατρεύει τη δουλειά του, λατρεύει την τακτική. Αλλά είμαι διαφορετικός. Είμαι ήσυχος, δε με ενδιαφέρει το κομμάτι του παιχνιδιού που έχει σχέση με τις δημόσιες σχέσεις», ήταν η επίσημη δικαιολογία του για τις κακές σχέσεις που είχε με τον Τύπο και τους οπαδούς της ίδιας της ομάδας του, που δεν τον συμπάθησαν ούτε με την κατάκτηση του τίτλου. Ο Βίτορ Περέιρα έβαλε τα κλάματα όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα με την Πόρτο, σε μια σεζόν που η Μπενφίκα αυτοκτόνησε. Η κάμερα τον έπιασε να κλαίει μετά το γκολ του Κέλβιν στο ντέρμπι, αφού ήταν η στιγμή που του βγήκε όλη η ένταση.

«Έχω το δικό μου τρόπο να ζω το παιχνίδι», είχε πει αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα και η συνέχεια – που συμπεριλάμβανε την κατάκτηση του πρωταθλήματος – είχε πολλές συνεντεύξεις. Ξέσπασε, τότε, κατά δικαίων και αδίκων και όπως είχε πει ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην παρουσίαση του Πορτογάλου δύο μήνες πριν… «Ο Βίτορ, όταν ήταν προπονητής στην Πόρτο, δεν είχε άλλες επιλογές από το να κερδίζει . Ξέρει τι σημαίνει πίεση, ξέρει τι σημαίνει σε μια χωρά να θέλουν πάντα να κερδίζεις . Το έχει πράξει και το έχει πράξει με επιτυχία».

Μετά τη χώρα που θέλουν πάντα να κερδίζεις, ο Περέιρα βρέθηκε στη χώρα που ξέρουν πάντα να πληρώνουν. Δεν πήρε τη δουλειά που ήθελε στην Τότεναμ και αποδέχτηκε την πρόταση να γίνει προπονητής στη Σαουδική Αραβία. Εκεί έγινε τρία εκατομμύρια ευρώ πλουσιότερος, έφυγε ως αποτυχημένος αφού δεν κατόρθωσε να διακριθεί με την Αλ Αχλί, αλλά τουλάχιστον έφυγε με καθαρή τη συνείδησή του ότι έλεγε «ντε τρουτ». Το βίντεο που ξεσπάει κατά του Σαουδάραβα Κώστα Καραπαπά, δηλαδή του υπεύθυνου Τύπου της ομάδας του, έγινε viral και η επαναλαμβανόμενη φράση «I speak de trut» έχει μαζέψει χιλιάδες χτυπήματα στο youtube.

Στην Ελλάδα δεν πρόκειται να έχει τέτοια προβλήματα! Πρώτον, επειδή έχει τον υπεύθυνο Τύπου στο πλευρό του και δεν υπάρχει περίπτωση να του κάνει υποδείξεις… Αρκεί οι δηλώσεις του να κυμαίνονται στο ίδιο επίπεδο με εκείνες που έκανε χθες ο Δημήτρης Σιόβας. Δεύτερον, επειδή κάνει δηλώσεις στη μητρική του γλώσσα οπότε τα αγγλικά δε θα αποτελέσουν πρόβλημα και τρίτον επειδή στην Ελλάδα είναι, όποτε θέλει μπορεί να μην πάει στη συνέντευξη Τύπου ή να μην δεχτεί ερωτήσεις, χωρίς να έχει κυρώσεις. Ακόμα κι αν πριν έχει επιλέξει να προκαλέσει ένα ολόκληρο γήπεδο με τη συμπεριφορά του.

Εξάλλου, υπάρχει έτοιμη η δικαιολογία. Πάθος, ένταση, πανηγυρισμός και ένα κρυμμένο απωθημένο από την παιδική ηλικία. Να τρέχει από το γήπεδο στο πέταλο και πάλι πίσω! Μόνο που κάποιος του δίνει λάθος συντεταγμένες και σύντομα θα καταλήξουμε σε εκείνο που είχε πει ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην παρουσίαση του Πορτογάλου. «Μακάρι να κλαίτε όταν θα φύγει και ο κ. Περέιρα». Προς το παρόν κλαίει το ποδόσφαιρο με την παρουσία του…

sdna.gr