Το μικρότερο σχολείο της Ευρώπης βρίσκεται στους ακριτικούς Αρκιούς – Τεράστια διάκριση για τον μοναδικό μαθητή και την ηρωίδα δασκάλα

Κοινοποίηση:
51612575_402184583889748_5404785835969085440_n

Το μικρότερο σχολείο της Ευρώπης – το οποίο έχει μόνο έναν μαθητή – βρίσκεται στο απομακρυσμένο νησί των Αρκίων στο αρχιπέλαγος των Δωδεκανήσων. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν που βρίσκεται το νησί. Ωστόσο, το σχολείο αυτό τιμήθηκε σε διεθνή διαγωνισμό.

Ο διαγωνισμός με τίτλο «Το νερό που θέλουμε!» φιλοξενήθηκε από το Παγκόσμιο Δίκτυο Μουσείων Νερού, το οποίο επιδιώκει να επιστήσει την προσοχή στον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στις παγκόσμιες πηγές νερού.

Οι απαιτήσεις ήταν «να αντανακλούν νέες ιδέες και προοπτικές σχετικά με τη σημασία της υγρής κληρονομιάς μας και τη σχέση της με την Κλιματική Αλλαγή» μέσω ενός σύντομου βίντεο, σχεδίου ή φωτογραφίας, σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο του διαγωνισμού.

Πάνω από 7.000 μαθητές από όλο τον κόσμο συμμετείχαν στον διαγωνισμό, ο οποίος διήρκεσε από τον Οκτώβριο του 2019 έως τον Απρίλιο του 2020.

Μαζί με το σχολείο των Αρκίων, τέσσερα άλλα σχολεία στην Ελλάδα τιμήθηκαν για τις συμμετοχές τους στον διαγωνισμό.

Οι 102 υποβολές που έλαβαν διάκριση, συμπεριλαμβανομένων αυτών από την Ελλάδα και μαζί με τις έξι νικητήριες υποβολές, θα αποτελέσουν μέρος μιας ψηφιακής έκθεσης. Θα εμφανίζονται επίσης σε οθόνες σε κάθε ιστότοπο της UNESCO.

Η συμμετοχή του μικρότερου σχολείου της Ευρώπης ήταν ένα βίντεο με την παράδοση του “Perperouna”. Αυτή η ελληνική παράδοση είναι αρχαία σε μια χώρα με πλούσια ιστορία της γεωργίας και της γεωργίας.

Σε περιόδους ξηρασίας, ένας αγρότης, που ήταν διακοσμημένος με διάφορα φυτά και λουλούδια, περπατούσε σε ολόκληρο το χωριό καθώς άλλοι κάτοικοι τον έπνιγαν με νερό και τραγούδησαν ένα τραγούδι καλώντας τον Θεό να κάνει τη βροχή να πέσει.

Σύμφωνα με τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, ο μοναχικός μαθητής των Αρκίων, ο Χρήστος και η δασκάλα του Μαρία-Φαίδρα Τσιέραρα, επέλεξαν αυτή την παράδοση όχι μόνο λόγω του ενδιαφέροντός τους για την ελληνική λαογραφία, αλλά και επειδή το νησί τους, το οποίο έχει μόνο 35 κατοίκους όλο το χρόνο, αντιμετώπιζε περίοδο ξηρασίας – ένα πλήρες εξάμηνο χωρίς βροχή.

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: