Σπύρος Νάννος: Γιώργος Τράγκας: Ένας χρόνος χωρίς το αφεντικό μου…

Γιώργος Τράγκας: Ένας χρόνος χωρίς το αφεντικό μου…

14/12/2021… Σήμερα, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ημέρα που ο Γιώργος Τράγκας έφυγε από την ζωή. Μια ζωή γεμάτη… Μια ζωή με πολλές δυσκολίες στην αρχή της καριέρας του (οι παλιοί το γνωρίζουν, οι νέοι το αγνοούν), μια ζωή πλουσιοπάροχη όπως αποδείχθηκε ιδιαίτερα μετά τον θάνατό του.
Το αντίο του «θείου» από αυτή τη ζωή, ήταν ένα ισχυρό πλήγμα για εμένα. Το έχω πει πολλές φορές, ήταν ο δεύτερος πατέρας μου. Δεν το αλλάζω ποτέ. Έμεινα δίπλα του 27 ολόκληρα χρόνια. Δεν τα λες και λίγα…
Έζησα πολλά πράγματα μαζί του. Έμαθα πολλά. Εκείνος μου έμαθε όλα όσα ξέρω σήμερα.
Περάσαμε και δύσκολα. Πολλές φορές μαλώσαμε, αλλά υπήρχε αυτό το κάτι… Η αγάπη, ανάμεσά μας. Πάντα γύριζα πίσω…
Μεγαλύτεροι συνάδερφοι δημοσιογράφοι, μου έλεγαν να τον αφήσω, να ανοίξω τα φτερά μου, να ασχοληθώ με τον εαυτό μου, να κάνω κάτι δικό μου. Όχι, δεν το έκανα.
Θα με ρωτήσετε φυσικά εάν το μετάνιωσα. Ορισμένα βράδια, που καθόμουν στο σπίτι με την Χριστίνα, ειδικά όταν είχαμε έντονους καυγάδες με τον Τράγκα, της έλεγα ότι «…αυτό ήταν. Δεν θα γυρίσω πάλι πίσω. Το γυαλί ράγισε. Τέλος, μέχρι εδώ ήταν. Δεν τον μπορώ άλλο».
Όμως, όταν χτυπούσε το τηλέφωνο, και έβλεπα στο κινητό την «λέξη» ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΓΚΑΣ 1 (είχε δύο τηλέφωνα), το σήκωνα, άκουγα να μου λέει «έλα, εγώ το αφεντικό σου είμαι (σ.σ. δεν τον έλεγα θείο όπως οι υπόλοιποι, πάντα αφεντικό), σε περιμένω το πρωί να τα πούμε, μ@λ@κ@ εσύ είναι γιος μου…», έσπαγα, αφού κάτι μέσα μου, μου έλεγε, «γύρνα αγόρι μου, δεν αντέχεις μακριά….». Αυτό γινόταν πάντα!
Πολλά, τα κρατάω μέσα μου.
Γνωρίζω πολλά περισσότερα για την ζωή του.
Και, ναι, θα το πω για πρώτη φορά. Αρκετές φορές, με καλούσε στο γραφείο του, μου έλεγε όσα τον στεναχωρούσαν, και μου ζητούσε κάτι: «Όταν πεθάνω, θέλω να γράψεις ένα βιβλίο για εμένα. Όσα έζησες μαζί μου. Όλα θα τα γράψεις». Όταν μου το έλεγε, πάντα χτυπούσα με το χέρι μου το ξύλο του γραφείου, και του έλεγα να σταματήσει και να πάμε παρακάτω. Του το υποσχέθηκα όμως, και θα το κάνω κάποια στιγμή.
Και κάτι ακόμα που μου είχε εκμυστηρευτεί, για το τι θα γινόταν, όταν πέθαινε, σε σχέση με την οικογένεια. Την Μαρία, τον Γιάννη, τον Φρέντυ. Δεν θα πω όμως περισσότερα. Το μόνο που θα πω, είναι ότι ήδη το βλέπουμε…
Μετά το θάνατό του, προτίμησα την σιωπή. Άλλωστε, κανείς δεν έλεγε για τα 50 χρόνια καριέρας του στην δημοσιογραφία, αλλά για τα λεφτά που είχε. Πούλαγε πολύ! Λογικό, στις ημέρες που ζούμε.
Θέλω όμως να είμαι ξεκάθαρος, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Αυτό, είναι ένα θέμα που οφείλει να το λύσει η Δικαιοσύνη. Και μακάρι να το λύσει. Και για να τελειώσω το θέμα με την περιουσία, καλύτεροι στο να απαντήσουν είναι αυτοί που είναι στην οικογένεια και μόνο. Αυτοί, ξέρουν τα πάντα. Άλλωστε, ποτέ δεν εκτέθηκαν. Έβρισκαν «θύματα» για να τραβήξουν το κάρο. Ήξεραν τι έκαναν, όταν πίεζαν… Μέχρι εδώ.
Γελούσα όμως, με πολλούς που έβγαιναν στα κανάλια, στις εφημερίδες και έλεγαν απίθανα πράγματα για τον Τράγκα. Ειδικά εκείνοι που δεν τον γνώριζαν καν! Δεν τους παρεξηγώ. Άλλωστε, κάποιοι τους άφησαν να τα πούνε όλα αυτά, χωρίς να υπάρχει μια αντίδραση. Μια «αντίσταση». Αντίθετα, περίμεναν πολλά χρόνια να πέσει το «χρυσό» μήλο κάτω από το δέντρο! Καταλαβαίνετε πολύ καλά τι εννοώ…
Δεν θέλω να πω περισσότερα.
Τον Γιώργο Τράγκα, τον αγάπησα, τον αγαπώ, πάντα θα τον αγαπώ, ότι και να λένε για εκείνον, ότι και να γράφουν, ότι και να πιστεύουν. Ήξερα άλλωστε από την πρώτη στιγμή ότι είχε φανατικούς εχθρούς (τους βάζω πρώτους) και φανατικούς θαυμαστές για την δημοσιογραφική του πορεία. Αυτός ήταν.
Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.
Όταν πέθανε, πέθανε και ένα μεγάλο μέρος μέσα μου.
Σε αγαπάω πολύ αφεντικό…

πηγή: https://protiekdosi.news/%cf%83%cf%80%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b9%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%ac%ce%b3%ce%ba%ce%b1%cf%82-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%87%cf%81/