Ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον Παναθηναϊκός. Στο άδειο «Γ. Καραϊσκάκης» λόγω των επιπτώσεων της «πανδημίας». Με τις δύο ομάδες στην ουσία να μην έχουν το παραμικρό βαθμολογικό κίνητρο, καθώς οι γηπεδούχοι μένει απλά στα 8 τελευταία ματς να «καθαρίσουν» και μαθηματικά την κατάκτηση του τίτλου, ενώ οι «πράσινοι» τα είτε τερματίσουν δεύτεροι είτε τελευταία στα πλέι οφ, το ίδιο και το αυτό καθώς Ευρώπη έτσι κι αλλιώς δε θα παίξουν.
Εύλογα θα σκέφτεστε «δηλαδή τι μας λέτε, να μην ασχοληθούμε με το ντέρμπι αιωνίων;». Όχι είναι η απάντηση, παρότι φανταζόμαστε πως δε χρειαζόταν να σας τη δώσουμε εμείς. Ακόμη και σε διαφορετικές κατηγορίες να ήταν, ακόμη και η αναμέτρηση να ήταν φιλικό, ακόμη κι αν ήταν απλά δύο παρέες παιδιών με κόκκινα και πράσινα ρούχα που έστηναν δύο τέρματα και έπαιζαν με μια πλαστική μπάλα, το σασπένς, το πάθος, η διάθεση, η… ψύχωση, θα ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά ενός «φαγητού» που πάντα θα αποτελεί το κυρίως πιάτο του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Τα τελευταία χρόνια λόγω της κακής κατάστασης του Παναθηναϊκού κυρίως, λόγω της αδυναμίας του «τριφυλλιού» να διεκδικήσει τίτλους, οι αδιάφορες βαθμολογικά αναμετρήσεις για τουλάχιστον τον ένα εκ των δύο… μονομάχων, ολοένα και αυξάνονται. Ματς που για κάποιο λόγο δεν «καίνε» για τους βαθμούς, αλλά μόνο για το γόητρο. Ίσως θα νομίζετε πως αυτό το στοιχείο… εξημερώνει κάπως τα πνεύματα και τα πάθη. Η απάντηση είναι όχι. Και δεν σας το λέμε απλά ως γνώμη, αλλά θα σας παραθέσουμε και τα στοιχεία. Δηλαδή τις πιο… αδιάφορες βαθμολογικά αναμετρήσεις (για τον ένα ή και τους δύο αντιπάλους) ανάμεσα στους αιώνιος, τον αιώνα που διανύουμε. Από το 2000 μέχρι και σήμερα… Δείτε, θυμηθείτε και θα αντιληφθείτε πως ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, δεν υπάρχει ποτέ μια ευθεία γραμμή έντασης και πάθους!
