Στις 13 Δεκεμβρίου του 1803 το Σούλι ήταν υπό την πολιορκία του Αλή Πασά. Μετά από πολυήμερη άμυνα, οι Σουλιώτες λύγισαν από την πείνα και τις κακουχίες και αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν.
Η αυτοθυσία ενός καλόγερου
Ο κοσμοκαλόγερος Σαμουήλ έμεινε τελευταίος, μαζί με λίγους συντρόφους του, ηλικιωμένους και βαριά τραυματίες, για να παραδώσουν την μπαρουταποθήκη που ήταν μέσα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, σε έναν βραχότοπο. Ένας από τους ανθρώπους του Αλή Πασά προκάλεσε λεκτικά τον Σαμουήλ, λέγοντάς του: «Πόσα κολαστήρια στοχάζεσαι, καλόγερε, θα σε κάμει ο Βεζύρης οπόταν σε βάλει εις το χέρι, από το οποίο και δεν γλιτώνεις;».
Τότε εκείνος του απάντησε: «Δεν είναι άξιος ο Βεζύρης να πιάση άνθρωπον όστις εκτός οπού δεν φοβάται, γνωρίζει και άλλον δρόμον: του θανάτου».
Όταν οι άντρες του Αλή πασά έφτασαν στην αποθήκη, ο Σαμουήλ έβαλε φωτιά και μαζί με τους πέντε συντρόφους του ανατινάχθηκαν. Δεν παραδόθηκαν, παρά μόνο στον Θεό. Η αυτοθυσία πέρασε στην ιστορία. Άλλωστε, οι Σουλιώτες ήταν γνωστοί για τον ηρωισμό και τον πατριωτισμό τους. Η σκηνή της ανατίναξης της αποθήκης στο Κούγκι, αποδίδεται με γλαφυρότητα στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Παύλου Βρέλλη στα Γιάννενα.
Κατά καιρούς διάφοροι ιστορικοί έχουν εκθέσει σε μελέτες τους αμφιβολίες για το λόγο που ο καλόγερος ανατίναξε την αποθήκη, χωρίς τίποτα να έχει αποδειχθεί ιστορικά.
Πηγή: mixanitouxronou.gr
