Όπως ίσως θυμάστε, από τη μήνυση μου στην Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, την οποία κατέθεσα στη Γ.Α.Δ.Α. τα μεσάνυχτα της 19ης Ιουλίου 2021, ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος είχε δώσει εντολή την 09/03/2022 να εξαχθούν αντίγραφα προκειμένου να σχηματιστεί χωριστή δικογραφία κατά της πρώην προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, Σωτηρίας Παπαγεωργακοπούλου. Αυτό το έκανε διότι οι εισαγγελικοί και δικαστικοί λειτουργοί κρίνονται πάντα από εισαγγελική αρχή άλλη από αυτή στην οποία υπηρετούν. Το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου όρισε την Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά αρμόδια να εξετάσει τη μήνυσή μου ως προς την κ. Παπαγεωργακοπούλου, ώστε η δικογραφία διαβιβάστηκε στον Πειραιά και χρεώθηκε στην εισαγγελέα πρωτοδικών Βασιλική Παπαδοπούλου.
Η δικογραφία έκανε τη διαδρομή Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά – 23ο Προανακριτικό Τμήμα Αθηνών μπρος πίσω τρεις – τέσσερις φορές, μέχρι να επιστρέψει για τελευταία φορά στην κ. Παπαδοπούλου την 24/01/2024. Προηγουμένως είχα καταθέσει υπόμνημα 193 σελίδων.
Την 29/02/2024 εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 1/2024 απορριπτική διάταξη. Εννοείται με μόνη την κ. Παπαγεωργακοπούλου να ελέγχεται, η αρχειοθέτηση στο στάδιο αυτό ήταν βεβαία και είχα αποφασίσει από την αρχή ότι δεν θα ασκήσω προσφυγή. Αυτό που με μεγάλο ενδιαφέρον περίμενα ήταν “αιτιολογία” για την (προσωρινή) “απαλλαγή” της κ. Παπαγεωργακοπούλου, κυρίως όμως η κρίση της εισαγγελικής λειτουργού επί ζητήματος που κανονικά είναι αδιάφορο για τον μηνυτή, εν προκειμένω όμως θα είχε κολοσσιαία σημασία εφόσον η δικογραφία αυτή αφορούσε ένα μόνο εκ των προσώπων που καταμήνυσα στη Γ.Α.Δ.Α. την 19/07/2021 και δη σε επίπεδο συνέργειας. Φυσικά, με μεγάλη περιέργεια ανέμενα και την θέση της κ. Παπαδοπούλου επί της απάτης εν γένει, αν γινόταν το λάθος να υπάρξει στη διάταξη και η θέση αυτή.
Πριν φτάσω στο βασικότερο όλων, πιστεύω ότι ο αναγνώστης θα καταλάβει πολλά όταν διαβάσει την παράγραφο της διάταξης που παραθέτω πρώτα και με την οποία κάνουμε …βουτιά στο παρελθόν και συγκεκριμένα στις αρχές του Ιανουαρίου 2022 και στο βούλευμα 1/2022 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, με το οποίο απορρίφθηκε τότε η προσφυγή μου κατά του κλητηρίου θεσπίσματος της υπόθεσης της διασποράς ψευδών ειδήσεων και της στημένης σύλληψής μου.
Θυμάστε την εκπληκτική “αιτιολογία” των εφετών που εξέδωσαν το βούλευμα 1/2022, οι οποίοι μπροστά στον ορυμαγδό των στοιχείων που αποδείκνυαν οργανωμένο έγκλημα στα δημόσια νοσοκομεία και εν γένει σε βάρος του ελληνικού λαού, με τις δεκάδες επώνυμες μαρτυρίες για βασανισμούς στα νοσοκομεία αυτά, παράνομες κατακρατήσεις, με τη λίστα της απάτης του Ε.Ο.Δ.Υ. στην οποία καταγράφονταν δολίως ως θάνατοι δήθεν από κορωνοϊό, θάνατοι ανθρώπων από άσχετες αιτίες και ενδονοσομειακές λοιμώξεις (και που μετά ομολογήθηκε η απάτη αυτή κλιμακωτά μέχρι και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό), και με όλο εν γένει το αποδεικτικό υλικό, αντέταξαν ότι ο Π.Ο.Υ. κήρυξε πανδημία τον Μάρτιο του 2020, ο Ε.Μ.Α. έδωσε άδεια (την όποια άδεια) τον Νοέμβριο του 2020 και ότι όλοι οι γιατροί ανεξαιρέτως, στο σύνολό τους μηδενός εξαιρουμένου, κάνουν το καθήκον τους.
Διαβάστε λοιπόν και αυτό, δύο χρόνια αργότερα, την ώρα που πλέον γύρω και από την κ. Παπαδοπούλου θερίζουν οι παρενέργειες από τα εμβόλια, νέοι άνθρωποι καταρρέουν καθημερινά, το πρώτο σε όλο τον κόσμο νοσοκομείο αναφοράς δικάζεται για την απάτη του κορωνοϊού, βρίσκεται σε εξέλιξη η πρώτη επίσης σε όλο τον κόσμο ποινική διαδικασία για την πλήρη διερεύνηση όλου του φάσματος του εγκλήματος των εγκλημάτων, και συντάσσονται η μία μετά την άλλη οι ιατροδικαστικές εκθέσεις από κορυφαίους ιατροδικαστές και είναι θέμα χρόνου πλέον να καμφθούν οι αντιστάσεις της οργάνωσης και να έχουμε την πρώτη δίωξη για ανθρωποκτονία ασθενούς στα νοσοκομεία, η οποία νομοτελειακά θα προκαλέσει αμέσως μετά τρομακτικό για την οργάνωση ντόμινο, τόσο στις εκκρεμείς όσο και στις προσωρινά αρχειοθετημένες:
“…προέκυψε ότι τα όσα ο εγκαλών καταγγέλλει αποτυπώνουν την προσωπική του εκδοχή και οπτική σχετικά με τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν την περίοδο της πανδημίας του covid 19, την οποία ο ίδιος αμφισβητεί. Ωστόσο, τα όσα ισχυρίζεται αντίκεινται πλήρως στις διεθνείς παραδοχές της ιατρικής επιστήμης, οι οποίες οδήγησαν τον Π.Ο.Υ. να κηρύξει πανδημία και τον Ε.Μ.Α. να δώσει άδεια εμβολιασμού”.
Καλό;
Κανονικό μακροβούτι στο παρελθόν και σαν να μην έχει μεσολαβήσει απολύτως τίποτα ούτε καν και από την έκδοση του 1/2022 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών και μετά.
“Προσωπική εκδοχή” και “οπτική” οι επώνυμες μαρτυρίες και οι αποδείξεις της απάτης και των εγκλημάτων στα νοσοκομεία. “Προσωπική εκδοχή” και “οπτική” οι επιστημονικές αποδείξεις για τον δολοφονικό μηχανισμό των εμβολίων. Η εισαγγελέας απορρίπτει αφοριστικά την τρομακτική αλήθεια, χωρίς την παραμικρή αναφορά στα αποδεικτικά στοιχεία. Είναι δηλαδή η ίδια που στην πραγματικότητα αποτυπώνει στη διάταξή της την προσωπική της εκδοχή και οπτική, κόντρα μάλιστα στον τεράστιο όγκο των δεδομένων και των αποδεικτικών στοιχείων που έχουν συγκεντρωθεί από τη μέρα που ο Π.Ο.Υ. κήρυξε πανδημία και τη μέρα που ο Ε.Μ.Α. έδωσε άδεια εμβολιασμού.
Φυσικά, δεν είναι μόνο αυτή η “οπτική” της με την οποία αρχίζει την “αιτιολογία” της απόρριψης της μήνυσης της 19ης Ιουλίου 2021 ως προς την κ. Παπαγεωργακοπούλου. Στην προσπάθειά της να παραθέσει κάποια στοιχειώδη “αιτιολογία” για την απόρριψη της δράσης της εγκληματικής οργάνωσης σε βάρος ενός ολόκληρου λαού, εμφανίζεται να τελεί σε σύγχυση ακόμα και ως προς το ένα από τα δύο βασικά κακουργήματα του άρθρου 187 περί εγκληματικής οργάνωσης, ήτοι αυτό της αρπαγής.
Να δούμε τι λέει η διάταξη του άρθρου 322 του Ποινικού Κώδικα;
“ΑΡΘΡΟ 322 – Όποιος με απάτη ή βία, ή με την απειλή βίας συλλαμβάνει, απάγει ή παράνομα κατακρατεί κάποιον έτσι ώστε να αποστερεί το συλλαμβανόμενο από την προστασία της πολιτείας και ιδίως όποιος περιάγει κάποιον σε ομηρία ή σε άλλη παρόμοια κατάσταση στέρησης της ελευθερίας τιμωρείται με κάθειρξη. Αν η πράξη έγινε με σκοπό να εξαναγκαστεί ο παθών ή κάποιος άλλος σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή για την οποία δεν υπάρχει υποχρέωσή του, τιμωρείται: α) με ισόβια κάθειρξη αν ο εξαναγκασμός στρέφεται εναντίον των σωμάτων ή των προσώπων του άρθρου 157 παρ. 1· β) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών σε κάθε άλλη περίπτωση.”.
Σε τι συνίσταται η αρπαγή στη μήνυσή μου της 19/07/2021;
Μα, φυσικά, στην περιαγωγή των πολιτών με απάτη σε κατάσταση στέρησης της ελευθερίας. Είναι ο ορισμός της μεγαλύτερης απάτης στην ιστορία του ελληνικού έθνους, είναι τα lock downs, είναι όλα τα περιοριστικά της ελευθερίας των πολιτών μέτρα που επιβλήθηκαν με “δικαιολογητική” και “νομιμοποιητική” βάση την απάτη της “πανδημίας”.
Κάποιος μη νομικός μπορεί να παρασυρθεί από τον τίτλο του άρθρου (“ΑΡΠΑΓΗ”), και να νομίσει ότι αφορά την …αρπαγή ανθρώπων. Κάποιος, επαναλαμβάνω, μη νομικός και μαζί με αυτόν όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι που έχουν διαβάσει τα κείμενά μου και έχουν καταλάβει αυτά που γράφω και παραπάνω.
Θα περίμενε ποτέ κανείς να ακούσει για αρπαγές ανθρώπων σε εισαγγελική διάταξη;
Και όμως:
“Στο πλαίσιο αυτό η πανδημία covid 19 αντιμετωπίστηκε από το ελληνικό σύστημα υγείας σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές και διεθνείς οδηγίες, χωρίς να προκύψουν στοιχεία που να αποδεικνύουν άνευ άλλου τινός ότι υπήρχε και δρούσε κάποια εγκληματική οργάνωση που αποσκοπούσε στην αρπαγή και θανάτωση ανθρώπων εντός των δημοσίων νοσοκομείων, εξαπατώντας τον κόσμο”.
Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Το βασικότερο φυσικά είναι ότι εμφανίζεται η εν λόγω εισαγγελέας να “καταλαβαίνει” ότι με το αδίκημα της αρπαγής του άρθρου 322 Π.Κ. εννοώ την …πραγματική αρπαγή ανθρώπων, ότι άρπαζαν δηλαδή τους πολίτες από τα σπίτια τους και τους δρόμους…
Από εκεί και πέρα είναι φανερή η δειλία και σε αυτή τη διάταξη των εισαγγελέων όταν “αιτιολογούν” τις απαλλαγές των συναδέλφων τους, και θα την δείτε τη δειλία αυτή στο τέλος σε όλο της το μεγαλείο, με το “όπλο” που μου δίνει η συγκεκριμένη εισαγγελέας στην τελική κρίση της για ένα ζήτημα που υποχρεωτικά πρέπει να κρίνει, αδιάφορο συνήθως, κάτι σαν χρύσωμα χαπιού για τον μηνυτή, κολοσσιαίας σημασίας εν προκειμένω.
Για τους εισαγγελείς είναι απαγορευμένο πεδίο η ουσία στις υποθέσεις αυτές. Ώστε νομοτελειακά θα είχαμε αόριστες παραδοχές και αφοριστικές θέσεις. Γιατί αυτό που κανονικά θα περίμενε κανείς από έναν εισαγγελέα που θα κρίνει μία τέτοια δικογραφία με πλήθος αποδεικτικών στοιχείων, θα ήταν να παραθέσει την αντίκρουση όλων των στοιχείων αυτών, να εξηγήσει γιατί δεν παραπέμπουν σε οργανωμένο σχέδιο όλες αυτές οι παράνομες κατακρατήσεις σε πλήθος νοσοκομείων, όλες αυτές οι επώνυμες μαρτυρίες για τη φρίκη που βίωσαν αμέτρητοι συνάνθρωποί μας στα νοσοκομεία αυτά σε όλη τη χώρα, πώς ξεπερνιέται αυτό που έγινε για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, να καταγράφονται ως θάνατοι από έναν ιό, θάνατοι από εντελώς άσχετες αιτίες και μικρόβια, και όλα αυτά τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα και αποδείξεις που συνθέτουν τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία του ελληνικού έθνους.
Ακόμα και στο πεδίο που αφορούσε αυτοτελώς στην κ. Παπαγεωργακοπούλου, συναντάμε την γνωστή τακτική των εισαγγελέων που για να απαλλάξουν τους συναδέλφους τους έγραφαν “πράματα και θάματα” και “ξεχνούσαν” κρίσιμα γεγονότα, γιατί αν τα ανέφεραν η απαλλαγή δεν θα δυσκόλευε απλώς αλλά θα γινόταν αδύνατη.
Έτσι, εν προκειμένω, η κ. Παπαδοπούλου αναφέρει μόνο την ποινική σε βάρος μου διαδικασία της σύλληψης, “ξεχνώντας” όλες τις υπόλοιπες. Στη μοναδική δε αυτή διαδικασία που αναφέρει και την οποία όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της διάταξης παρακολουθούσε και είχε ζητήσει να πληροφορηθεί την πορεία της και την κατάληξή της, σημειώνει μεν ότι εγώ αθωώθηκα την 29/06/2023, πλην όμως “ως προς το αποτέλεσμα της δίκης δεν αποδεικνύει άνευ άλλου τινός τη βασιμότητα των ισχυρισμών μου”, διότι δεν είχε όλη την απόφαση καθαρογραφημένη:
Γιατί τότε δεν την ζήτησε…;
Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Αναφέρει ότι η κ. Παπαγεωργακοπούλου απλώς και μόνο χρέωνε τις δικογραφίες και δεν τις έκρινε η ίδια, σημειώνει δε επιπλέον ότι δεν προκύπτει ότι είχε σχηματίσει ομάδα εισαγγελέων που εκτελούσε εντολές της για το πώς θα χειριστούν -μεροληπτικά- τις δικογραφίες εναντίον μου, αποφεύγει όμως να αναφέρει ποιοι ήταν αυτοί οι εισαγγελείς και ότι ήταν πάντα οι ίδιοι.
Δεν το κάνει αυτό, γιατί αν το έκανε θα έπρεπε να “δικαιολογήσει” την χρέωση π.χ. στον εισαγγελέα Γεώργιο Νούλη δύο δικογραφιών εναντίον μου μέσα σε διάστημα δύο ημερών και μίας τρίτης μετά από ούτε δύο μήνες, και με τις τρεις αυτές δικογραφίες να καταλήγουν σε απαλλαγές μου, οι δύο με πράξεις αρχειοθέτησης (εκ των οποίων η μία για δύο κακουργήματα για τον θάνατο της Αντιγόνης Πανταζή στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ), και η άλλη η δίωξη που μου άσκησε ο κ. Νούλης στην υπόθεση της σύλληψής μου σε χρόνο ρεκόρ, και κατέληξε στην αθώωσή μου την 29/06/2023.
Μάλιστα, για την υπόθεση της σύλληψής μου, η κ. Παπαδοπούλου, προς επίρρωση υποτίθεται της “παραδοχής” της ότι η κ. Παπαγεωργακοπούλου ενήργησε τυπικά ως προϊσταμένη και δεν με στοχοποίησε, αναφέρει ότι στην περίπτωση αυτή δεν έδωσε καμία εντολή και δεν έκανε καμία χρέωση, αφού ήταν ο κ. Ελευθεριάνος που διέταξε την προκαταρκτική και την σύλληψή μου (και ήταν μάλιστα …υποχρεωμένος, λέει, να το κάνει, αφού έλαβε το …ανώνυμο παρακρατικό ηλεκτρονικό μήνυμα που διαβιβάστηκε σε αυτόν από την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος…), χωρίς δική της εμπλοκή.
“Ξέχασε” όμως η κ. Παπαδοπούλου ότι ναι μεν ήταν πράγματι ο κ. Ελευθεριάνος που διέταξε την σύλληψή μου χωρίς την εμφανή εμπλοκή της κ. Παπαγεωργακοπούλου, πλην όμως ήταν η ίδια που μετά την σύλληψή μου και την επιστροφή της δικογραφίας στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, την χρέωσε στον κ. Νούλη και πάλι, για να ασκήσει αυτός πολύ γρήγορα και πολύ πρόθυμα ποινική δίωξης σε βάρος μου.
Τι να πούμε τώρα και για τις άλλες τριάδες και τετράδες, π.χ. με την κ. Ειρήνη Χρυσικού ή τον κ. Κυπριτίδη να διαγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα πάρει τις περισσότερες δικογραφίες …με Αντωνιάδη, με την κ. Χρυσικού να με καθιστά ύποπτο για ανύπαρκτη διασπορά ψευδών ειδήσεων (στο αρχείο βεβαίως και αυτή), και κατά τα λοιπά να γίνεται ειδική στις δικογραφίες με …νεκροτομές, και τον κ. Κυπριτίδη να αναλαμβάνει ρόλο στις δικογραφίες στις οποίες ήμουν μηνυτής, αλλά στο τέλος να δηλώνει τη μία αποχή μετά την άλλη, σαν να φώναζε με απόγνωση στον κ. Ελευθεριάνο, που πήρε βεβαίως την σκυτάλη της κ. Παπαγεωργακοπούλου, “ως εδώ με τον Αντωνιάδη, επιτέλους υπάρχουν και άλλοι εισαγγελείς”…
Το σημαντικότερο όμως, όπως σας είπα, βρίσκεται στο τέλος της διάταξης. Eκεί που η εισαγγελέας αποφαίνεται για την επιβολή ή μη σε εμένα των εξόδων.
Είναι αυτή δειλία που ανέφερα προηγουμένως που κάνει τελικά τους εισαγγελείς να αρχειοθετούν κατά τέτοιο τρόπο που τελικά καλύτερα που λέει ο λόγος να ασκούσαν δίωξη παρά μία τέτοια αρχειοθέτηση.
Αρχικά, είναι φανερή η παντελής ένδεια ουσιαστικής αντίκρουσης της μήνυσής μου στο πεδίο της απάτης εν γένει, αφού είναι ξεκάθαρο ότι η αφοριστική αναφορά στις διεθνείς παραδοχές της ιατρικής επιστήμης (αυτές δηλαδή που επιβλήθηκαν φασιστικά, αποκλειομένων για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία των αντίθετων παραδοχών), στην κήρυξη της πανδημίας και στην άδεια για τα εμβόλια, δεν συνιστά ούτε στοιχειωδώς και ούτε στο ελάχιστο αντίκρουση.
Καταλαβαίνει ο καθένας ότι δεν μπορούν να ακυρωθούν π.χ. όλες αυτές οι παράνομες κατακρατήσεις, όπως π.χ. αυτή της Δώρας Αγριδιώτη στο ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ (η οποία ελέγχεται συσχετισθείσα στη βασική δικογραφία για την εγκληματική οργάνωση), ή αυτή της Μαρίας Ζαφείρη στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ή αυτή του Κώστα Γέρκου στο ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ή αυτή του Δημήτρη Μαδμετζόγλου στο ίδιο νοσοκομείο ή αυτή του Χρήστου Διαμαντόπουλου στο Αίγιο ή αυτή του Γιώργου Υφαντή στο ΑΧΕΠΑ, κ.ο.κ., επειδή …ο Π.Ο.Υ. κήρυξε πανδημία την 11/03/2020…
Δεν μπορούν να ακυρωθούν τα εκατοντάδες SOS από τα ογδόντα τέσσερα νοσοκομεία όλων αυτών των ανθρώπων που δέχονταν buylling, απειλές για διασωλήνωση, παρέμεναν υποσιτισμένοι και αφυδατωμένοι, τους έκαιγαν τα πνευμόνια με το υπερβολικό οξυγόνο, τους καθήλωναν άνευ λόγου στα κρεβάτια με ουροκαθετήρες, ξεπάγιαζαν από το κρύο γυμνοί με ανοιχτά τα παράθυρα στην καρδιά του χειμώνα, κ.ο.κ., επειδή ο ΕΜΑ έδωσε άδεια για τα εμβόλια τον Νοέμβριο του 2020…
Δεν μπορούν να ακυρωθούν όλες αυτές οι “αρνητικοποιήσεις” ασθενών στα δεκάδες αυτά νοσοκομεία ούτε οι “θεραπείες” ασθενών που ήταν “βαριά” κατά τους γιατρούς, μετά από δημόσιες επεμβάσεις ενός δικηγόρου από τις πλαγιές της Πεντέλης, επειδή τα όσα ισχυρίζομαι αντίκεινται στις διεθνείς παραδοχές της ιατρικής επιστήμης…
Αθώος ο τάδε κατηγορούμενος γιατρός για τον θάνατο του τάδε ασθενούς στο τάδε νοσοκομείο τον τάδε χρόνο, γιατί ο Π.Ο.Υ. κήρυξε πανδημία τον Μάρτιο του 2020…
Πολύ λογικό, ε…;
Εκτός και αν επικρατήσει η εκδοχή ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι μέσα στα νοσοκομεία και οι συγγενείς τους έξω από αυτά, άσχετοι μεταξύ τους έπαθαν ομαδική παράκρουση και όλοι μαζί με τηλεπαθητική συνεννόηση περιέγραφαν το ίδιο πρωτόκολλο στα νοσοκομεία για να κάνουν ήρωα τον Νίκο Αντωνιάδη και να γίνει αυτός ευρωβουλευτής το 2024 (…), τότε είναι προφανές ότι πρόκειται για οργανωμένο έγκλημα στο πλαίσιο της δράσης που καταμήνυσα στη Γ.Α.Δ.Α. την 19/07/2021, η δομή της οποίας περιγράφεται στο τελικό στάδιό της στα νοσοκομεία στο κατηγορητήριο κατά του διοικητή, δύο ιατρών και μίας διοικητικής υπαλλήλου του νοσοκομείου ΣΩΤΗΡΙΑ, οι οποίοι δικάζονται την 30/10/2024 μετά από την αναβολή που οι ίδιοι ζήτησαν την 04/03/2024 σε μία απέλπιδα προσπάθεια αναβολής στο “θάνατο”.
Η “αιτιολογία” στη συνέχεια της παραδοχής ότι η κ. Παπαγεωργακοπούλου χρέωνε περίπου τυχαία τις “δικογραφίες Αντωνιάδη”, δεν αντέχει στη λογική και πείθει και τον πλέον δύσπιστο για την ένδεια και σε αυτό το επιμέρους πεδίο ουσιαστικών εισαγγελικών επιχειρημάτων, ιδία αν θυμηθεί κανείς αυτό που “ξέχασε” η κ. εισαγγελέας, ότι δηλαδή συγκεκριμένοι εισαγγελείς και μόνο είχαν αναλάβει περίπου εργολαβικά τις δικογραφίες αυτές, σε μία εισαγγελική αρχή με τον μεγαλύτερο αριθμό εισαγγελέων και αντεισαγγελέων από κάθε άλλη.
Και μετά από όλα αυτά, στο τέλος η κ. εισαγγελέας αποφαίνεται ότι ΔΕΝ συντρέχει περίπτωση επιβολής των εξόδων σε εμένα, αφού ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ότι η έγκλησή μου ήταν στο ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ εντελώς ψευδής και έγινε από δόλο.
Το καταλάβατε ή να σας το εξηγήσω;
Καλύτερα να σας το εξηγήσω:
Ενώ η κρίση αυτή είναι κατ΄αρχάς περίπου αδιάφορη για τον μηνυτή και την υπόθεση που αρχειοθετείται με τη διάταξη του άρθρου 51 Κ.Π.Δ., εν προκειμένω όμως δεν πρόκειται για μία μεμονωμένη δικογραφία αλλά ένα ελάχιστο μέρος της μεγάλης μήνυσης της 19/07/2021 για την εγκληματική οργάνωση.
Εδώ αξιολογήθηκε μόνο ο ρόλος της κ. Παπαγεωργακοπούλου, ελέγχθηκε το αδίκημα της άμεσης συνέργειας στο 187 Π.Κ. και το αδίκημα της κακουργηματικής κατάχρησης εξουσίας. Ελέγχθηκε όμως (με τον τρόπο που ελέγχθηκε κατά τα παραπάνω) και η ύπαρξη ή μη εγκληματικής οργάνωσης εν γένει. Θα μπορούσε να το αποφύγει η κ. εισαγγελέας.
Ευτυχώς, δεν το έκανε…
Την σκυτάλη λοιπόν της κατ’ ουσίαν ανύπαρκτης αιτιολογίας περί αυτού, την πήρε η καταλυτική τελική κρίση ότι η κρινόμενη έγκληση είναι ψευδής ως προς την κ. Παπαγεωργακοπούλου, ΟΧΙ ΟΜΩΣ και ως προς ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΜΗΝΥΣΗ, και ότι ΟΥΤΕ ως προς την κ. Παπαγεωργακοπούλου υπήρχε δόλος, κρίση που προδήλως προσκρούει στη λογική. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που αν κριθεί ότι μία μήνυση είναι ψευδής, δεν μπορεί παρά αυτό να τελούσε σε γνώση του μηνυτή!
Εδώ λοιπόν δεν μιλάμε απλώς και μόνο για το χρύσωμα του χαπιού από την εισαγγελέα για τον μηνυτή, αλλά με την διάταξη αυτή δίνεται κανονικότατα “πάσα” στον κ. Σπυρόπουλο να συνεχίσει την διερεύνηση της δράσης της εγκληματικής οργάνωσης, την ώρα που εκκρεμεί σε τρία διαφορετικά εισαγγελικά γραφεία το αίτημα συσχέτισης της δικογραφίας που χειρίζεται ο κ. Σπυρόπουλος σε αυτή που χειρίζεται ο κ. Μαργαρίτης για τα εμβόλια, υπό την εποπτεία της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, έχω ήδη περιγράψει στο αίτημα αυτό τη δομή της εγκληματικής οργάνωσης, συνεχίζοντας το κατηγορητήριο σε βάρος του ΣΩΤΗΡΙΑ προς τα πάνω και μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου, και έχω ζητήσει να σταλεί η ενιαία δικογραφία στην προανάκριση, προκειμένου στο πεδίο των εμβολίων να καταθέσουν οι επόμενοι επιστήμονες και να υποβληθούν αιτήματα προς την κατεύθυνση της πλήρους διερεύνησης του εγκλήματος των εγκλημάτων, και στο πεδίο της απάτης και κυρίως του πρωτοκόλλου του θανάτου να κληθούν πάνω από τριακόσιοι μάρτυρες τους οποίους θα υποδείξω, οι ένορκες καταθέσεις των οποίων δεν θα αφήσουν καμία αμφιβολία πλέον ότι υπήρξε οργανωμένο σχέδιο στα ογδόντα τέσσερα νοσοκομεία, και όλο αυτό παράλληλα με το “τρέξιμο” σε διαφορετικά επίπεδα των ποινικών διαδικασιών για ανθρωποκτονίες στα νοσοκομεία, την κίνηση νέων διαδικασιών με νέες ιατροδικαστικές εκθέσεις, με τις αρχειοθετημένες δικογραφίες, είτε μετά από άσκηση προσφυγής είτε (σκοπίμως) χωρίς, να αναμένουν την δική τους ώρα για ανάσυρση από το αρχείο, όπως την δική της ώρα θα αναμένει και η εδώ δικογραφία για την κ. Παπαγεωργακοπούλου, την ίδια ώρα που το δεύτερο νοσοκομείο έχει πάρει σειρά για παραπομπή πολύ σύντομα σε δίκη για το στοιχείο του πρωτοκόλλου της απάτης εντός του πρωτοκόλλου του θανάτου.
Καταλαβαίνετε λοιπόν τώρα όλοι πόσο σημαντικό είναι να ενισχύσω στην Ευρώπη στο κρίσιμο αυτό σημείο που έχει φτάσει η τιτάνια για τα ελληνικά αλλά και τα παγκόσμια δεδομένα νομική μάχη που δίνω από την 26η Απριλίου 2020, και ότι ήταν μονόδρομος για εμένα η απόφαση αυτή.
