Το δίλλημα είναι μεγάλο αφού οι super αμόλυβδες υπόσχονται μεγαλύτερη ισχύ και μειωμένη κατανάλωση, ωστόσο οι απλές είναι πιο οικονομικές. Δικαιολογείται το επιπλέον κόστος μεταξύ των δύο καυσίμων;
Η μεγαλύτερη διαφορά απλής αμόλυβδης και super είναι ο αριθμός οκτανίων, o οποίος ουσιαστικά υποδηλώνει την αντικροτικότητα της βενζίνης, την ανθεκτικότητα δηλαδή του καυσίμου στην αυτανάφλεξη. Σε έναν βενζινοκινητήρα το καύσιμο αναμιγνύεται με αέρα, συμπιέζεται και αναφλέγεται με τη βοήθεια σπινθήρα, περίπου 20° πριν το άνω νεκρό σημείο του εμβόλου (ΑΝΣ). Σε μια ιδανική ανάφλεξη το μέτωπο της φλόγας επεκτείνεται από το μπουζί προς τα έξω, με ομαλή και ελεγχόμενη πορεία και μέγιστη πίεση 14° μετά το ΑΝΣ.
Οι υψηλής απόδοσης βενζινοκινητήρες είναι αυτοί που θα επωφεληθούν περισσότερο από τις αντικροτικές ιδιότητες της super αμόλυβδης 100 οκτανίων, φτάνοντας στο μέγιστο της απόδοσής τους, χωρίς το φόβο της αυτανάφλεξης. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που για τέτοιου είδους κινητήρες ο κατασκευαστής συνήθως συνιστά χρήση καυσίμου τουλάχιστον 98 οκτανίων. Αντίστοιχα, η χρήση «100αρας» βενζίνης σε κινητήρες στους οποίους ο κατασκευαστής συνιστά καύσιμο 95 οκτανίων δε βλάπτει, παρά μόνο την τσέπη του ιδιοκτήτη. Το κέρδος σε ισχύ είναι πολύ μικρό ακόμα και στις περιπτώσεις όπου ο εγκέφαλος θα αναγνωρίσει καλύτερη ποιότητα καυσίμου και θα παραμετροποιήσει τη λειτουργία του, μεταβάλλοντας την χαρτογράφησή του.
Υπάρχει, βέβαια, και το επιχείρημα της μειωμένης κατανάλωσης, λόγω καλύτερης καύσης, το οποίο συχνά επικαλείται η βιομηχανία πετρελαιοειδών. Εδώ, σημαντικό ρόλο παίζει το είδος του κινητήρα (ατμοσφαιρικός, υπερτροφοδοτούμενος, άμεσου ή έμμεσου ψεκασμού), αλλά και η χρήση του. Δοκιμές που έχουν κατά καιρούς διεξαχθεί από κρατικές υπηρεσίες και αυτοκινητικά club (ADAC, AAA κτλ) με αυτοκίνητα διάφορων κατασκευαστών, έχουν αποδείξει πως το κέρδος σε κατανάλωση σε καμία περίπτωση δεν υπερκαλύπτει τη διαφορά τιμής απλής και super βενζίνης.
