Μάικλ Ρούμπιν: “Η Τουρκία είναι το πιο έντονα ιμπεριαλιστικό κράτος της σημερινής εποχής”

Κοινοποίηση:
1

Η Τουρκία είναι μια ιμπεριαλιστική χώρα. Μην αφήνετε τον Ερντογάν να προσποιείται το αντίθετο

Αναδημοσιεύουμε το παρόν κείμενο του Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin), κορυφαίου αναλυτή του συντηρητικού θινγκ τανκ ‘American Enterprise Institute’, για να δείξουμε το μέγεθος της μεταστροφής του κλίματος που έχει συμβεί στις ΗΠΑ εναντίον της Τουρκίας. Ο Ρούμπιν θήτευσε στο Πεντάγωνο κατά την πρώτη θητεία της κυβέρνησης του Τζόρτζ Μπους του νεώτερου. Ωστόσο παρόμοιες απόψεις αναπτύσσονται και εντός των Δημοκρατικών, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση του γνωστού σε όλους στην Ελλάδα, γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ. Ο  Μ. Ρούμπιν βέβαια είναι σφοδρός πολέμιος της Τουρκίας εδώ και αρκετά χρόνια. Ο δε Ταγίπ Ερντογάν –ο ίδιος!– έχει καταθέσει μήνυση εναντίον του το 2017 για «εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας» και «διάπραξη εγκλήματος για λογαριασμό οργάνωσης». Η μήνυση αφορά σε κάτι σχόλια του Ρούμπιν στο τουΐτερ…

του Μάικλ Ρούμπιν | περιοδικό Newsweek | 29 Ιουλίου 2021

Αφού συμμετείχε στους εορτασμούς του Ιντ, στην κατεχόμενη από την Τουρκία Βόρεια Κύπρο, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν μίλησε για το Αφγανιστάν. «Δεν έχουμε τίποτα εναντίον των πεποιθήσεών τους», είπε αναπαράγοντας την αντι-αμερικανική ρητορική των Ταλιμπάν: «Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εισέβαλαν στο Αφγανιστάν· παρέμειναν εκεί για 20 χρόνια. Στεκόμαστε στο πλευρό των Αφγανών αδελφών μας, εναντίον όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων».

Είναι καλό που ο Ερντογάν παραδέχεται επί τέλους αυτό που μπορεί να δει κάθε επισκέπτης του Αφγανιστάν που βγαίνει έξω από τον κόσμο της Αμερικανικής Πρεσβείας ή της αεροπορικής βάσης του Μπαγκράμ: Ότι μπορεί η Τουρκία να είναι τυπικά μέλος της αποστολής του ΝΑΤΟ στη χώρα, αλλά ότι στην πραγματικότητα βρίσκεται στο άλλο στρατόπεδο. Οι πινακίδες που ανάρτησε η τουρκική πρεσβεία στην Καμπούλ, έδιναν έμφαση στην ισλαμική αλληλεγγύη, αντί για την δημοκρατία.

Ο Ρος Ουΐλσον, νυν πρέσβης των ΗΠΑ στην Καμπούλ, είχε θητεύσει πριν ως πρέσβης στην Τουρκία. Η θητεία του στην Άγκυρα ήταν την εποχή που το Στέιτ Ντηπάρτμεντ απέρριπτε την άποψη ότι ο Ερντογάν αποσκοπούσε στην εγκαθίδρυση μιας ισλαμιστικής τάξης πραγμάτων. Πριν 15 χρόνια, ο Ουΐλσον είχε πει ότι η φιλελεύθερη αντιπολίτευση της Τουρκίας ήταν μια «κακοφωνία», ανάξια οποιασδήποτε προσοχής. [ ]

Η τοποθέτηση της Τουρκίας από τον Ερντογάν στην πρωτοπορία του αντι-ιμπεριαλισμού δεν είναι κάτι καινούριο –παρ όλο που στην τουρκική προπαγάνδα εμφανίζεται με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αιτιολόγηση που προβάλλει η Άγκυρα για την παρουσία της στην Σομαλία. «Οι Τούρκοι έδωσαν για πρώτη φορά το παρόν στη Σομαλία τον 16ο αιώνα, όταν επενέβησαν για να διασώσουν το Μογκαντίσου από το πορτογαλικό ναυτικό», γράφει ένα άρθρο στην κυβερνητική Daily Sabah. «Τρεις αιώνες μετά, οι Οθωμανοί βρισκόταν και πάλι στη Σομαλία για να συνδράμουν στην αντίσταση των τοπικών πληθυσμών ενάντια στην εισβολή των

Βρετανών, και να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση που είχε ξεσπάει». Όσο για την παρέμβαση του 2011; «Αυτή τη φορά έγινε για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, και ζητήθηκε από την ίδια την σομαλική κυβέρνηση, που απηύθυνε διεθνής έκκληση για βοήθεια κατά της πείνας και της ξηρασίας… στη βάση της κοινής ιστορικής πορείας των δυο λαών, η Τουρκία αποφάσισε να αποκτήσει μόνιμη παρουσία στην χώρα, που διαθέτει αρκετούς πόρους, καθώς και μια στρατηγική θέση [sic]».

To 2016, σε ένα άρθρο του, ο ίδιος ο Ερντογάν έγραφε στην Daily Sabah: «Η ιστορία της Τουρκίας στην Αφρική, σε αντίθεση με τις αποικιακές δυνάμεις, δεν έχει σκοτεινά κεφάλαια». Αυτό κι αν δεν είναι ιστορικό ξέπλυμα. Εκείνοι που έπεσαν θύματα του οθωμανικού εμπορίου σκλάβων στην ευρύτερη περιοχή των Μεγάλων Λιμνών της Αφρικής, ή όσοι ζούσαν υπό την οθωμανική κυριαρχία στην Βόρειο Αφρική, ενδεχομένως να έχουν διαφορετική άποψη. Ο Ερντογάν, ωστόσο, παίζει αυτό το παιχνίδι καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι οι δυτικοί διπλωμάτες είναι υπέρ του δέοντως ευγενικοί μαζί του, και δεν πρόκειται να αμφισβητήσουν ανοιχτά τον ιστορικό του αναθεωρητισμό, ο οποίος εν πολλοίς θέτει την Τουρκία σε ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ο Ilnur Cevik, ένας από τους δημοσιογράφους που βρίσκονται στην αυλή του Ερντογάν, ανέπτυξε περαιτέρω την θέση του προέδρου: «Οι Αφρικανοί κατανοούν ξεκάθαρα ότι οι Τούρκοι βρίσκονται εκεί ως εταίροι, ως αδελφοί και αδελφές, όχι όπως εκείνοι που ήρθαν από τη Δύση για να εκμεταλλευτούν τους πλούσιους πόρους της και να καταπιέζουν τους λαούς της». Η κυβέρνηση Μπάιντεν, μπορεί να θέλει να προωθήσει διπλωματικές σχέσεις και ανθρωπιστική βοήθεια στην Αφρική, αλλά η προσπάθειά της υπονομεύεται καθώς δεν απαντάει στις συκοφαντίες της Τουρκίας.

Στην πραγματικότητα, η Τουρκία είναι το πιο έντονα ιμπεριαλιστικό κράτος της σημερινής εποχής. Μπορεί η Ρωσία και η Κίνα να ψάχνουν και εκείνες να θέσουν ευρείες περιοχές υπό την σφαίρα επιρροής τους, αλλά η Τουρκία κάνει ένα βήμα πιο πέρα από αυτό. Έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια, όταν οι τουρκικές εθνικιστικές δυνάμεις συστηματικά εξολόθρευσαν και εκτόπισαν τους αρμενικούς πληθυσμούς στο ανατολικό τμήμα της Ανατολίας. Ένας λόγος για τον οποίον τόσο οι ισλαμιστές όσο και οι εθνικιστές αρνούνται σήμερα να παραδεχθούν ότι διέπραξαν τότε γενοκτονία, είναι ότι αυτή τους η αναγνώριση θα εξέθετε και την σημερινή τους στρατηγική για τη χώρα.

Η στρατηγική της Τουρκίας, καθώς και τα κέρδη που λαμβάνει από την επιμονή με την οποία εφαρμόζει, φαίνονται τώρα στην Κύπρο, όπου ο Ερντογάν χορεύει στο ταψί την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη. Εδραιώνει και επεκτείνει την εθνοκάθαρση και την οικονομική εκμετάλλευση, την ίδια στιγμή που οι διπλωμάτες ελπίζουν σε ένα άνοιγμα, ή αποδέχονται ως μη αντιστρέψιμους τους καρπούς της χτεσινής της επιθετικότητας. Η αποικιοποίηση της Συρίας από την Τουρκία είναι εξίσου απροκάλυπτη. Εκεί η ίδια σε συνεργασία με τους μισθοφόρους της, εξαναγκάζουν τους κατοίκους να παίρνουν τουρκικά ονόματα, να ντύνονται σύμφωνα με την ισλαμική νόρμα, και να μαθαίνουν τη γλώσσα. Ακόμα, επεκτείνει τις πολιτικές της υποδομές στα εδάφη της βόρειας Συρίας που κατέχει. Η Συρία, ωστόσο, ήταν η πρόβα τζενεράλε για το Ιρακινό Κουρδιστάν, όπου η Τουρκία εγκαθιδρύει στρατιωτικές βάσεις, ενώ οι διπλωμάτες της και οι μυστικές υπηρεσίες έχουν αναλάβει ρόλο αποικιακής διοίκησης, με την συνδρομή της οικογένειας Μπαρζανί, που σαν Κουΐσλινκ σπεύδουν να εκχωρήσουν εθνική κυριαρχία έναντι χρημάτων και οικονομικών συμφωνιών. Στην Λιβύη, επίσης, η αντι-ιμπεριαλιστική της ρητορική, έρχεται να συγκαλύψει το γεγονός ότι η Τουρκία κάνει στην πραγματικότητα ακριβώς το αντίθετο.
Επιστρέφοντας στο Αφγανιστάν, η Τουρκία προσεγγίζει τους Ταλιμπάν για ιδεολογικούς λόγους, αλλά και επειδή προσβλέπει σε συμφωνίες εάν αυτοί καταλάβουν τη χώρα. [ ] Επιπλέον όμως, το ότι η Τουρκία είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει μια αντι-ιμπεριαλιστική ρητορική για να προωθήσει τα συμφέροντά της σε βάρος της Δυτικής ασφαλείας, δεν αποτελεί μόνο μια προσβολή στην αλήθεια, αλλά δίνει και το πράσινο φως σε τζιχαντιστές ελεγχόμενους από την Άγκυρα να απειλήσουν αμερικάνικες ζωές. Είναι καιρός, για τον αμερικάνο υπουργό εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, να αντιδράσει, να κατανοήσει ότι η Τουρκία δεν είναι πλέον σύμμαχός του, και να την καταγγείλει σαν αυτό που πραγματικά είναι: Ένας αποικιοκράτης του 21ου αιώνα, που συνιστά απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: