Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας πρώην αντιπροέδρος της ισπανικής κυβέρνησης και συνιδρυτή των Podemos, αποχώρησε από την πολιτική και μαζί με αυτό αποχωρίστηκε και την αλογοουρά του.
Η La Vanguardia δημοσίευσε τις φωτογραφίες σημειώνοντας ότι ο Ιγκλέσιας πρόκειται να επιστρέψει στα διδακτικά του καθήκοντα και, πιθανόν, στη δημοσιογραφία και σχολιάζοντας: «Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας κόβει την αλογοουρά του μετά την αποχώρησή του από την πολιτική».
Χαρακτηριστικά, το δημοσίευμα αναφέρει: «Η αποχώρησή του από την πολιτική ήταν η τέλεια ευκαιρία να “παραιτηθεί” από ένα χτένισμα που είχε γίνει σύμβολο τόσο για τους ψηφοφόρους του όσο και για τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους επικριτές του, οι οποίοι διακωμωδούσαν κατά καιρούς την εμφάνισή του».
«Δεν ξέρω ποιο είναι το πεπρωμένο. Περπατώντας έγινα ό,τι έγινα…». Με αυτά τα λόγια του Κουβανού ποιητή Σίλβιο Ροντρίγκεζ ο Πάμπλο Ιγκλέσιας αποχαιρέτησε τους συντρόφους του και την πολιτική το βράδυ της «αποφράδας» 4ης Μαΐου, στον απόηχο της συντριπτικής ήττας του στις περιφερειακές εκλογές της Μαδρίτης από τη δυναμική -και κάπως λαϊκίστρια- υποψήφια της Δεξιάς, Ισαμπέλ Ντίαθ Αγιούσο.
Παρόμοια συντριβή υπέστη και ο υποψήφιος του Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ, αλλά ο τελευταίος μίλησε για «τοπικό φαινόμενο» και αρνήθηκε να αναλάβει τις ευθύνες του.
Τους επόμενους, λοιπόν, μήνες, ενόσω ο Ιγκλέσιας θα γράφει τα πολιτικά του απομνημονεύματα, θα αρθρογραφεί και θα παραδίδει ενδεχομένως μαθήματα στο πανεπιστήμιο, η 42χρονη Αγιούσο θα χτίζει με γοργά βήματα μια πολιτική καριέρα που μπορεί σύντομα να την οδηγήσει στην αρχηγία του Λαϊκού Κόμματος και στην πρωθυπουργία της Ισπανίας.
Προσχεδιασμένο
Οσο ηρωική κι αν μοιάζει η… έξοδος του αρχηγού των Podemos, του «αδελφού» κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ που έφερε τα πάνω-κάτω στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας στην Ισπανία προκαλώντας ρωγμές στον δικομματισμό, στην πραγματικότητα ήταν προσχεδιασμένη.
Διαπιστώνοντας το αδιέξοδο της συγκυβέρνησης με τους Σοσιαλιστές και την αδυναμία των Podemos να ασκήσουν πλέον επιρροή στα πολιτικά πράγματα της Ισπανίας για διάφορους λόγους (εσωκομματικές έριδες και διασπάσεις με προσωπική και ιδεολογική αφορμή, ουδετερότητα σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα όπως ο καταλανικός αυτονομισμός, αμηχανία να διαχειριστούν την ήττα του… ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και την προσγείωση των κινημάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη σκληρή ευρωπαϊκή πραγματικότητα) ο Ιγκλέσιας είχε ήδη αντιληφθεί τα προσωπικά του όρια και είχε πάρει την απόφαση να αποσυρθεί. Είχε ήδη ανακοινώσει ότι στις εκλογές του 2023 δεν θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός και οι εκλογές στη Μαδρίτη στάθηκαν μια καλή αφορμή για να επενδύσει με έναν αγνό ρομαντισμό την αποτυχία του. Ηταν μεν εμμονικός και αιθεροβάμων, αλλά φεύγει άφθαρτος.
Στον αποχαιρετιστήριο λόγο του ο «el coletas» (ο «αλογοουράς», δηλαδή) δήλωσε περήφανος που ηγήθηκε ενός πολιτικού σχεδίου που άλλαξε την ιστορία της Ισπανίας, τερματίζοντας τον δικομματισμό. Το κυριότερο όμως που «πέτυχε» (τόσο ο ίδιος όσο και οι πολιτικά «μακαρίτες» Ciudadanos, η κεντρώα αντισυστημική πτέρυγα της «Αγανάκτησης» που επίσης εξεμέτρησε το ζην) ήταν να προκαλέσει αντισυσπείρωση της Δεξιάς και της Ακρας Δεξιάς, φουντώνοντας ένα αντιαριστερό ρεύμα με αιχμή του νεοφρανκιστές του Vox.
«H πολιτική καριέρα του Ιγκλέσιας υπήρξε σύντομη αλλά θυελλώδης», τόνισε ο πολιτικός σχολιαστής του πρακτορείου ΕFE, Ενρίκε Ροντρίγκεζ ντε λα Ρούμπια. «Πολύ σωστά αναγνώρισε πως η μορφή του υπήρξε πολωτική και οδήγησε σε αντισυσπείρωση της Δεξιάς».
Κόμμα διαμαρτυρίας
Λέκτορας Πολιτικής Επιστήμης με προϋπηρεσία στην Κομμουνιστική Νεολαία (όπως ο Αλέξης Τσίπρας με τον οποίον πανηγύριζαν με υψωμένες γροθιές, το 2015, σε προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ) ο Ιγκλέσιας ίδρυσε τους Podemos τον Ιανουάριο του 2014 ως πολιτική έκφραση υποδοχής της δυσαρέσκειας για τη λιτότητα και τα Μνημόνια στην ευρωζώνη. Τον Ιούνιο του 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής και ηγήθηκε του κόμματός του σε τέσσερις εθνικές εκλογές, αναδεικνύοντάς το σε τρίτη πολιτική δύναμη, αλλά με φθίνουσα δυναμική. Αφού απέτυχε να εκτοπίσει το φθαρμένο από μεταπολιτευτικά σκάνδαλα Σοσιαλιστικό Κόμμα (το άλλοτε κραταιό PSOE του Φελίπε Γκονζάλες), ο Πάμπλο Ιγκλέσιας συμφώνησε, το 2019, με τον Πέδρο Σάντσεθ να συμμετάσχει στην πρώτη συμμαχική (και μάλιστα αριστερή) κυβέρνηση της Ισπανίας μετά τη Μεταπολίτευση. Οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις του Μαριάνο Ραχόι βασίζονταν σε ψήφο ανοχής Σοσιαλιστών/Ciudadanos και μικρότερων τοπικιστικών κομμάτων. Εδώ και ενάμιση χρόνο ο Ιγκλέσιας έβαλε τους Podemos στην κυβέρνηση με 5 υπουργεία, κρατώντας για τον εαυτό του την αντιπροεδρία της κυβέρνησης και το υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων – από τα οποία παραιτήθηκε προτού κατέβει υποψήφιος στην περιφέρεια. Η 33χρονη σύζυγός του και μητέρα των τριών παιδιών τους, Ιρένε Μοντέρο, δεν φαίνεται προς το παρόν να παραιτείται από το υπουργείο Ισότητας.
Οσο για το δαχτυλίδι της διαδοχής στο κόμμα, ο Ιγκλέσιας το έδωσε πρόθυμα στην υπουργό Εργασίας και τέταρτη αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γιολάντα Ντίαζ, λέγοντας ότι «έχει όλα τα προσόντα να είναι η επόμενη πρωθυπουργός».
Η βίλα των 600.000 ευρώ
Χαρισματικός στα τηλεοπτικά ντιμπέιτ, πολέμιος της οικονομικοπολιτικής «κάστας» με την οποία αργότερα συνεργάστηκε και οπαδός -στην αρχή τουλάχιστον- ενός λατινοαμερικανικού τύπου ριζοσπαστικού λαϊκισμού, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας έμεινε αμόλυντος από οικονομικά σκάνδαλα. Ωστόσο, το κόμμα του διχάστηκε όταν μαζί με τη σύντροφό του εγκατέλειψαν το μικροαστικό σπίτι τους στην εργατική συνοικία Βαγιέκας της Μαδρίτης, για να μετακομίσουν σε μια βίλα με πισίνα αξίας 600.000 ευρώ, την οποία αγόρασαν με δάνειο. Εκεί θα εξακολουθήσει να μένει το ζευγάρι, έχοντας αποκομίσει τεράστιο πλούτο εμπειριών τα τελευταία επτά χρόνια…
Σιγά τον μέγα πολιτικό ταυτόσημο με τον δικό μας μεταλλαγμένο γιαλαντζί αριστερό παλιάτσο.