Ηπαρίνες γιοκ; Κίνδυνος για χιλιάδες ασθενείς – Ο Πλεύρης στον κόσμο του!

Ορατός κίνδυνος να βρεθεί η χώρα μας χωρίς ηπαρίνες εξαιτίας της καθυστέρησης λήψης μέτρων που θα εξασφαλίζουν την διάθεσή τους στην ελληνική αγορά. Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει άμεσο κίνδυνο ζωής για χιλιάδες ασθενείς.

Για να γίνει αντιληπτή η σοβαρότητα της κατάστασης σημειώνεται ότι οι ηπαρίνες χορηγούνται ως θρομβοπροφύλαξη (είχαν και την «τιμητική» τους με τον κορονοϊό) σε χειρουργεία, σε ΜΕΘ, σε εμφράγματα,  σε ογκολογικούς ασθενείς, στους αιμοκαθαρόμενους , αλλά και σε εγκυμονούσες και σε πολλές απλές καθημερινές ιατρικές πράξεις. Πρόκειται δηλ. απλά για ένα απαραίτητο αναντικατάστατο αντιπηκτικό, μια κρίσιμη φαρμακευτική ουσία και για αυτό το λόγο οι ηπαρίνες βρίσκονται στον κατάλογο των απαραίτητων φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Όπως ψιθυρίζεται χαμηλόφωνα στην αγορά εδώ και καιρό, αλλά πλέον ο χρόνος μετράει ανάποδα, το κόστος των ηπαρινών διεθνώς και η αποζημίωση που δίνεται στη χώρα μας, καθιστά εξαιρετικά ασύμφορη την εισαγωγή και διάθεσή τους. Στην πραγματικότητα οι εταιρείες επιδοτούν σε τεράστιο ποσοστό το κόστος, καθώς η τιμή αποζημίωσης είναι στα 30 € περίπου, ενώ σύμφωνα με τη νομοθεσία θα έπρεπε να είναι πάνω από 80€ (μέσος όρος των δύο φθηνότερων χαρών της ευρωζώνης). Κι όλα αυτά πριν έρθουν rebates και clawback.

Πως προέκυψε το πρόβλημα; Όπως έχει ξαναγραφτεί στο healthview, δείτε εδώ:   https://www.healthview.gr/ichiro-kampanaki-gia-tin-iparini/

το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Ξεκίνησε to 2019, όταν η  αφρικανική πανώλη οδήγησε στη σφαγή πάνω από το 50% του πληθυσμού χοίρων στην Κίνα. Στην Κίνα παράγεται περισσότερο από το 80% του χοίρειου εντερικού βλεννογόνου που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη παραγωγής των ηπαρινών. Η εξέλιξη αυτή είχε δημιούργησε αρχικά έλλειψη της πρώτης ύλης και πολύ γρήγορα την εκτόξευση του κόστους παραγωγής των ηπαρινών.

Αυτό φυσικά είναι παγκόσμιο πρόβλημα. Ειδικότερα στην Ελλάδα με τα γνωστά, πέρα από την χαμηλή τιμή rebate και clawback, η διάθεση ηπαρινών είναι εδώ και καιρό, εξαιρετικά ασύμφορη. Οι εταιρείες έχουν κρούσει εγκαίρως τον γνωστό κώδωνα του κινδύνου και το μόνο που έγινε ήταν ότι για το 2021, οι ηπαρίνες εξαιρέθηκαν (μόνο) από το εξωνοσοκομειακό clawback (ιδιωτική αγορά), αν και παραμένει σε εκκρεμότητα η διευθέτηση και του νοσοκομειακού clawback.

Παρά τα «σύννεφα στον ορίζοντα» αυτή η εξαίρεση δεν επεκτάθηκε και το 2022 με αποτέλεσμα στα τέλη Οκτωβρίου, όπως επίσης ψιθυρίζεται στην αγορά οι δύο εταιρείες που καλύπτουν τα 3/4 της αγοράς να ενημερώσουν τον ΕΟΦ ότι λόγω των υψηλών επιστροφών και του ασύμφορου της προμήθειας και διάθεσης, θα σταματήσουν το επόμενο διάστημα (εικάζεται ότι είναι στο τέλος Ιανουαρίου 2023) να προμηθεύουν την ελληνική αγορά με ηπαρίνες. Ουσιαστικά δηλ. πρόκειται για αίτημα απόσυρσης  με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη δημόσια υγεία, αν τελικώς επιβαιωθεί.

Το πρόβλημα μπορεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερο καθώς μια οποιαδήποτε διευθέτηση της τελευταίας στιγμής από πλευράς Υπουργείου δεν συνιστά και εύκολη λύση καθώς η διαδικασία παραγωγής της ηπαρίνης είναι αρκετά χρονοβόρα, (απαιτούνται περίπου 14 μήνες) και η ζήτηση διεθνώς είναι μεγάλη. Αυτός σημαίνει ότι οι εταιρείες διεθνώς και πολλές άλλες χώρες … «καίγονται» για παραγγελίες και η διαχείριση απιτεί προβλεψιμότητα. Από την άλλη, ο  προϋπολογισμός της πολιτείας για τις ηπαρίνες είναι της τάξεως των 45 εκατ. € στην ιδιωτική αγορά και άλλα 12 εκατ. € στα νοσοκομεία. Σχετικά διαχειρίσιμα ποσά δηλ. κάτι που θα διευκόλυνε τη δημιουργία κλειστών προϋπολογισμών για τις ηπαρίνες που να διασφαλίζουν ότι τα προϊόντα αυτά δεν θα επιβαρυνθούν με clawback για το 2022 και το 2023.

Καταληκτικά, αν δεν υπάρξει άμεση διευθέτηση στο θέμα των ηπαρινών, η πιθανότητα για ελλείψεις στην Ελληνική αγορά είναι μεγάλη και ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία ακόμα μεγαλύτερος.