«Εγώ χωρίς φως δε δουλεύω» Ανέκδοτο με τους κλασικούς Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους

Κοινοποίηση:
iuiyuiy

Μια μέρα ένας Δημόσιος υπάλληλος που είχε κουραστεί να κάθεται και με τον προϊστάμενο του σπασίκλα που δεν του έδινε ποτέ ρεπό αν και η υπηρεσία τους ήταν θέσεις “ψυγείων”, αποφάσισε να κάνει τον τρελό μπας και τσιμπήσει καμιά αναρρωτική κι έτσι κρεμάστηκε από το ταβάνι και άρχισε να φωνάζει:
Είμαι το φως, είμαι το φως, είμαι το φως!!!!

Σε λίγο πάει ο προϊστάμενος μες στο γραφείο του και του λέει:

– Κατέβα από το ταβάνι παιδί μου!! Σίγουρα είσαι καλά, μήπως χρειάζεσαι λίγες μέρες άδεια;

Μόλις το ακούει αυτό ο υπάλληλος κατέβηκε από το ταβάνι μάζεψε τα πράγματά του και χαρούμενος πήγαινε προς την έξοδο, αλλά μόλις τον βλέπει ο συνάδελφός σηκώνετε και φεύγει κι αυτός!!!

Μόλις το καταλαβαίνει αυτό το προϊστάμενος του λέει:

– Εσύ που πας; Στον άλλο έδωσα άδεια!!!!

Και τότε του απαντάει ο άλλος Δημόσιος υπάλληλος:

-Εγώ χωρίς φως δεν δουλεύω!!!!

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ: