Μας έχετε ζαλίσει πάλι με τα παραμύθια…
Διομήδης Κομνηνός: «Λυπούμαι που χάθηκε ένα Ελληνόπουλο»
Την περασμένη Τρίτη στο νεκροταφείο Ζωγράφου έγινε το μνημόσυνο του Διομήδη Ι. Κομνηνού.
Πώς και γιατί ο μίτος της ζωής του δεκαεφτάχρονου αυτού παλληκαριού κόπηκε βίαια στις 16 Νοεμβρίου, το είπε με λίγα λόγια ο ίδιος ο πατέρας του, Γιάννης Κομνηνός, πάνω στον τάφο μετά τη δέηση.
Νομίζω, είπε, πως είμαι ο αρμοδιώτερος να μιλήσω τούτη την ώρα και να εκπροσωπήσω τον νεκρό μου γιο. Ο χώρος και η στιγμή δεν επιτρέπουν παραταξιακές ή κομματικές εκδηλώσεις. Για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν πολιτεύομαι, ελπίζω η παράκλησή μου αυτή να εισακουσθή.
Ο Διομήδης ήταν στρατευμένος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και έπεσε για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, εθελοντής τραυματιοφορέας.
Οι τραυματισμένοι που σώθηκαν και που κατέθεσαν για τη δράσι του στον εισαγγελέα βρίσκονται τώρα εδώ, στο μνημόσυνό του.
Ο Διομήδης χτυπήθηκε από πυροβόλο όπλο, στην περιοχή Πολυτεχνείου, ώρα 9.45-10.00, το βράδυ της Παρασκευής, 16.11.73. Μια σφαίρα στην καρδιά, «τραύμα μετωπικό». Διεκομίσθη νεκρός στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών και ακολούθως στο Νεκροτομείο, όπου δυο μέρες αργότερα τον είδα, νεκροτομημένο, στο ψυγείο.
Κυριακή 18.11.73: Εγώ και οι συνοδοί μου πηγαίνουμε στο Νεκροτομείο (Μασσαλίας). Ανοίγει στις 8.00. Απρόθυμοι, νυσταλέοι άνθρωποι μάς απαγορεύουν την είσοδο. Επιδεικνύω φωτογραφία του γιου μου. «Ναι, μέσα είναι», μου λέει ένας. Ζητώ να περάσω. «Χρειάζεται άδεια της Στρατιωτικής Διοικήσεως», μου λέει. Υπάρχουν πίσω μας, στο πεζοδρόμιο, και άλλοι που αγωνιούν. Φεύγουμε για την Στρατιωτική Διοίκησι (Σταθμό Λαρίσης). 
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 17.11.1974, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
8.45 μπαίνω στο γραφείο του αντισυνταγματάρχου, αξιωματικού υπηρεσίας προφανώς. Σηκώνεται όρθιος, λέω για το παιδί μου, με ερωτά «γιατί το άφησα να κυκλοφορή», βρίσκει την ώρα να μου πη «οι σημερινοί γονείς δεν ξέρουν να πειθαρχήσουν τα παιδιά τους» και μου δηλώνει αναρμοδιότητα!
Ο αντισυνταγματάρχης λέει: «Ο Στρατός δεν εχτύπησε κανέναν, η Αστυνομία χτύπησε όταν της επετέθησαν τα αναρχικά στοιχεία».
Λέει: «Ο Στρατός παρενέβη όταν η Αστυνομία αντελήφθη ότι δεν ηδύνατο να αντεπεξέλθη και εκάλεσε τον Στρατό». Λέει, επίσης: «Μόνο ένα κορίτσι χτύπησε όταν το τανκ έριξε την κολώνα της πύλης του Πολυτεχνείου και η κολώνα έπεσε πάνω στο κορίτσι. Σας δίνω το λόγο μου για όλα αυτά».
Ζητώ από τον αξιωματικό αυτόν άδεια να δω τον νεκρό μου γιο, ξανά και ξανά! Ο αξιωματικός επαναλαμβάνεται, μας κάνει κατήχηση: «Εγώ, άμα άρχισαν οι φασαρίες, έπιασα το γιο μου και τον έκλεισα μέσα στο σπίτι. Αχ αυτοί οι γονείς! Εσείς γιατί δεν το κάνατε;»
Και δηλώνει ότι η άδεια που ζητώ αφορά τις αστυνομικές αρχές: «Διότι ο Στρατός δεν εχτύπησε, την Παρασκευή δεν υπήρχε στρατιωτικός νόμος, άρα αρμοδία είναι η Αστυνομία».
Τον παρακαλώ να τηλεφωνήση στο Νεκροτομείο, γιατί εκεί ζητούν άδεια της Στρατιωτικής Διοικήσεως. Ο αντισυνταγματάρχης ερωτά παρακείμενον στρατιώτη αν γνωρίζη το τηλέφωνο του Νεκροτομείου, αλλά ούτε αυτός το ξέρει. Η Στρατιωτική Διοίκησις αγνοεί ως και το τηλέφωνο του Νεκροτομείου!
Ο αντισυνταγματάρχης ξανασηκώνεται και, τείνοντάς μου το χέρι, που δεν τ’ αγγίζω, λέει: «Έχω και εγώ γιο. Σας συλλυπούμαι που εχάθη ένα Ελληνόπουλο». 
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 17.11.1974, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
12.20 της ίδιας μέρας επιτυγχάνω να εισέλθω στο Νεκροτομείο, άνευ αδείας. Ο ιατροδικαστής Καψάσκης και έτεροι τρεις με πολιτικά κάθονται σε ένα τραπέζι και συντάσσουν χαρτιά, αλληλοσυμβουλευόμενοι. Εν στολή υπάρχει μόνον ένας υπαστυνόμος και ένας αρχιφύλαξ. Οδηγούμαι από υπαλλήλους στον ψυκτικό θάλαμο. Σέρνουν ένα συρτάρι προς τα έξω. Ο Διομήδης μου νεκρός. Τον βρίσκω ωραίο. Είναι το καθαρόαιμο άτι του σπιτιού μου, ο μονάκριβός μου γιος. Έχει μια τρύπα στην καρδιά και μια τομή νεκροτομής (;) από τον αυχένα μέχρι την βουβωνική χώρα. Κυριαρχώ των αντανακλαστικών μου όσο γίνεται. Νοιώθω πριν απ’ όλα την ανάγκη να του μιλήσω. Του λέω: «Διομήδη, βοήθησέ με να φανώ άξιός σου». Αυθόρμητα, έτσι ακριβώς. Επειδή δεν συνηθίζαμε να φιλιόμαστε, τον φιλώ στα μαλλιά του.
Τα μάτια του είναι μισάνοιχτα. Απορούν. Τον καμαρώνω ξανά!
Προσπαθώ με όλη μου την έντασι να κρατήσω ζωντανή την μορφή του, το αθλητικό παράστημά του. Έπειτα φέρνω βόλτα το συρτάρι και τον προσκυνώ, φιλώντας το τραύμα του, στην καρδιά.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο ο υπαστυνόμος με πιάνει μαλακά απ’ το μπράτσο και μου λέει:
«Μια στιγμή παρακαλώ, πού σκοτώθηκε ο γιος σας;»
Είναι βλαξ; Είναι βαλτός; Συνεχίζει:
«Πώς ήρθε εδώ;»
Ο ιατροδικαστής, προς τον οποίον γυρίζω, πρώτα συσκέπτεται με τους απέναντί του και ύστερα του λέει:
«Νομίζω από τον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών».
Ο υπαστυνόμος με τον αρχιφύλακα όρθιοι γράφουν. Ο ιατροδικαστής Καψάσκης με τους άλλους, στο τραπέζι τους, γράφουν. Το μαγειρείον σε πλήρη δράση, αμέτοχο, με στυγνή επαγγελματική σκλήρυνση, γράφει.
Ο υπαστυνόμος με συνοδεύει στην έξοδο. Ακριβώς όπως και ο αντισυνταγματάρχης επαναλαμβάνει το πρόσταγμα της ημέρας, την προσχεδιασμένη φράση: «Λυπούμαι που χάθηκε ένα Ελληνόπουλο».
Η κηδεία του Διομήδη ορίστηκε για τη Δευτέρα 19.11. Στο νεκροταφείο έρχονταν κατά πάνω μου νέα παιδιά, μου βάζαν στις τσέπες και στη χούφτα χαρτιά: «Ήμουνα μαζί του» (όνομα). «Σκοτώθηκε εδώ».
Γύρω μας αστυνομικές κλούβες, κοράκια, μυστικοί με φουσκωμένες πίσω τσέπες. Φοβήθηκα συλλήψεις νέων παιδιών. Βρήκα μια πρόφαση –νευρικό κλονισμό της μάνας του παιδιού– κι ανέβαλα την κηδεία την τελευταία στιγμή.
Καταφέρνω να δημοσιεύσω σε 3 εφημερίδες: «τον ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΑ την 16η Νοεμβρίου κηδεύομεν».
Την ημέρα της πραγματικής κηδείας δεν διαψεύστηκα: Συνελήφθησαν τρία παιδιά, συμμαθητές του, οδηγήθηκαν στην Δοϊράνης και έπειτα στην Ασφάλεια Μεσογείων.
Ο Διομήδης διέθετε ακεραιότητα, αξία, αρρενωπότητα, θάρρος. Αυτά ήταν τα όπλα του αγοριού. Ανάγκη μου να του ζητήσω από εδώ συγγνώμη που δεν μπορώ παρά γενικά και μόνο να αναφερθώ στους άλλους συνομηλίκους του, με τα αυτά ή και περισσότερα προσόντα και με την ίδια μοίρα. Γιατί θα ντρεπόταν για μένα αν έβλεπα στο πρόσωπό του αυτόν μονάχα.
[Τα αποσπάσματα αυτά από τα όσα είπε ο Γιάννης Κομνηνός πάνω στον τάφο του γιου του μαγνητοφωνήθηκαν από φίλους του Διομήδη.]
*Τα ανωτέρω –ένας ύμνος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο για όσα διαδραματίστηκαν εκείνες τις δραματικές μέρες– δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» στις 17 Νοεμβρίου 1974, στην πρώτη επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Στη φωτογραφία, ο Διομήδης Ι. Κομνηνός (2/7/1956-16/11/1973).
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ:
Διομήδης Κομνηνός
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
“Μεταξύ των φονευθέντων , είναι ο Διομήδης Κομνηνός, ετών 17, με βεβαρυμένον παρελθόν”.
Εφημερίδες – από επίσημη ανακοίνωση
Βεβαίως,
είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης.
Πέντε χρονών, στους ώμους του πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο,
δέκα χρονών, ξυπόλυτος,
με μια φέτα ψωμί στην τσέπη,
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης,
στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία.
Στα δέκα επτά
μ’ένα πλακάτ στο χέρι:
ψωμί – παιδεία – ελευθερία.
Δημήτρης Ραβανής-Ρέντης
Ο Διομήδης Κομνηνός (1956-1973) ήταν Έλληνας μαθητής και τo πρώτo θύμα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο Διομήδης Κομνηνός ήταν από τους πρώτους νεκρούς εκτός του Πολυτεχνείου.[1][2]
Πίνακας περιεχομένων
1Βιογραφία
2Αναγνώριση
3Παραπομπές
4Πηγές
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στην Αθήνα,[3][4] αν και ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι έλκυε την καταγωγή του από την Κύπρο[5], ενώ διέμενε στην οδό Λευκάδος 7. Προς τιμήν του το 9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης ονομάστηκε “9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης Διομήδης Κομνηνός”[6]. Είχε περάσει τις εισαγωγικές εξετάσεις του Πολυτεχνείου με ψηλούς βαθμούς μόλις πριν του θανάτου του.[7]
Τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973, αστυνομικές δυνάμεις ήρθαν αντιμέτωπες με εκατοντάδες διαδηλωτών που είχαν συγκεντρωθεί εντός και εκτός του προαυλίου του Πολυτεχνείου στην οδό Πατησίων. Ο Κομνηνός ήταν μαθητής λυκείου μέσα στο Πολυτεχνείο, ενώ αργότερα ενώθηκε με άλλους μαθητές και φοιτητές στη γωνία 3ης Σεπτεμβρίου, Μάρνη και Αβέρωφ, μεταφέροντας τραυματίες. Τραυματίστηκε και ο ίδιος θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν,[8] σκοπεύοντάς τον από απόσταση 10 μέτρων άνδρες της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές και τον γιατρό Αντώνη Κοντόπουλο στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (μετέπειτα Γενικό Κρατικό).
Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ποιητής Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής έγραψε ένα ποίημα προς τιμήν του.Επίσης και η Λένα Παππά, το γνωστό ποίημα “Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου”, το οποίο άλλωστε, μέχρι πρόσφατα, ήταν ανθολογημένο σε σχολικά εγχειρίδια. Ο ποιητής Ανέστης Ευαγγέλου δημιούργησε συλλογή αποστροφικών ποιημάτων στην οποία έδωσε τον τίτλο “Διομηδης Κομνηνος” όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρει: “Δεκαεφτά χρονών. Εθελοντής τραυματιοφορέας. Γαζώθηκε από σφαίρες τη Νύχτα της Μεγάλης Σφαγής. 17 Νοέμβρη ’73 στο Πολυτεχνείο.”.[9][10]
Το όνομά του αναφερόταν στο βούλευμα των Δικών της Χούντας.[11]
Η σκισμένη του μπλούζα βρίσκεται σε έκθεμα θυμάτων του Πολυτεχνείου και χρησιμοποιήθηκε από τη χήρα του Σαλβαδόρ Αλιέντε, Ορτένσια, για να σκουπίσει τα δάκρυά της.[12]
Το Πολυτεχνείο δημιούργημα των Αμερικανών και των παλαιών πολιτικών δεν έφερε Δημοκρατία αλλά το καθεστώς Ιωαννίδη.
Νεκροί υπήρξαν εκτός του Πολυτεχνείου και σε περιοχές απομακρυσμένες της περιοχής του ιδρύματος, πορίσματα Τσεβά, Σιαμπάνη.
Ανάλογη ήταν και η έκθεση Κονοφαγου πρύτανη του ΕΜΠ
Στο νεκροταφείο Ζωγράφου δεν βρέθηκαν σωροί νεκρών από την εξέγερση όπως ψευδώς υποστήριζαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι.
Ο Λαλιώτης στην δική του Πολυτεχνείου ανέφερε ότι ουδείς νεκρός υπήρξε εντός του χώρου του ιδρύματος αλλά υπήρξε τραυματισμός μόνο μιας κοπέλας όταν το Τανκ έριξε την πόρτα και πάτησε την Μερσεντές του Κονοφαγου.
Τα άτομα που βρίσκονταν εντός του χώρου βγήκαν από τις πλαϊνές πόρτες συνοδεία του στρατού χωρίς να ανοίξει μύτη , εάν ο στρατός άνοιγε πυρ καταλαβαίνει ο έχων στοιχειώδη λογική ότι θα είχαμε μακελειό με χιλιάδες νεκρούς και όχι δεκατρία άτομα σε άσχετες με το χώρο τοποθεσίες.
Εμείς το πολυτεχνείο το ζήσαμε, ειμασταν εκεί όχι σαν κομουνιστές αλλά σαν Έλληνες που θέλαμε την ελευθερία της Ελλάδας!!!! Οι περισσότεροι αναμασάτε ιστορίες που έχετε ακούσει, εμείς τα ζήσαμε!!!!!! Σταματήστε την παραπληροφορηση!!!! Τι σχέση έχει ο κουμουνισμος!!!! Το πολυτεχνείο είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους εσάς που πίνετε το Φρέντο σας!!!!!! Πολύ σωστά κάποιος από εσάς έγραψε ότι η χούντα έγινε από την Αμερική!!!!
Πολυτεχνείο: 49 χρόνια ψέματα. Φτάνει πια!
Με το δήθεν “έπος” του Πολυτεχνείου θα ασχοληθούμε σήμερα (“λόγω της ημέρας”) αγαπητοί αναγνώστες. Δηλαδή, με την μεγαλύτερη απάτη της νεοελληνικής ιστορίας. Μια απάτη που την φούσκωσαν κάποιοι επιτήδειοι μετά το ’74, ξεφούσκωνε όμως χρόνο με τον χρόνο κι έχει πλέον στις ημέρες μας απαξιωθεί πλήρως. Ήταν επόμενο. Βλέπετε, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…
Ποια, λοιπόν, σκοπιμότητα εξυπηρετεί ο μύθος του Πολυτεχνείου και τα ψεύτικα δάκρυα στην μνήμη ανύπαρκτων “ηρωικών” νεκρών; Η απάντηση είναι απλή: με τον μύθο του Πολυτεχνείου η αριστερά στέριωσε την ιδεολογική της κυριαρχία στην ελληνική κοινωνία. Επειδή δε η αριστερά στερείται αληθινών ηρώων, προβάλει τους ψεύτικους!
Πολύ σωστό όπως και η δεξιά του κώλου στο πατρίς-θρησκεία-ελευθερία. Φάνηκε τώρα και με την δεξιά Νέα Παιδεραστία.
Άμα κάναμε όσα έκαν στον Παπαδόπουλο, βόμβες, θάνατοι αθώων πολιτών, να μας πουν ο πουστοδικτάτορας και ο και ο κομμουνιστοσυμμορίτης αν δεν κατέβαζαν τα στρατά στους δρόμους.
ναι ρε ενταξει , τα τανκς βγηκαν να κανουν βολτα ,ολα καλα .. Εσεις αφηστε τα παραμυθια της χουντικης προπαγανδας και διασταυρωστε τις πηγες ενημερωσης ,δεν υπαρχει μονο η βικιπαιδεια
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ
ΜΟΛΙΣ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΓΙΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΣΟ….
Πραχτορες της CIA ηταν μεσα στο πολυτεχνειο
Ό,ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ… ΤΙ ΠΗΡΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΧΑΠΙΑ;
Διαβάστε το πόρισμα του τσεβά να μάθετε
Καλά τού είπαν ο αστυνομικός και ο στρατηγός, να το μάζευε το παιδί του, όχι να το αφήσει να είναι αλήτης.
Ή ντροπή τής νεοτέρας Ιστορίας τηςΕλλάδας λέγεται Πολυτεχνείο το οποίο γράφτηκε από τούς Εθνοπροδοτες κομουνιστές….. Τότε έπεσε Ή πραγματική Δημοκρατία μέχρι τότε Ή Ελλάδα δεν χρωστούσε ούτε μία δραχμή , είχαμε μαζί με την Ιαπωνία την μεγαλύτερη άνθηση οικονομίας που γνώρισε η πατρίδα μας. Η κυβέρνηση του Αειμνήστου ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟΥ είχε βραβευθεί τρεις φορές για το θαύμα!!!! ΟΙΚΟΝΟΜΊΑΣ , Υπήρχε σεβασμός,δουλειά για όλους, ασφάλεια κοιμόμαστε με ανοιχτές τής πόρτες, χάρισαν δάνεια σε φτωχές οικογένειες Ελλήνων κτλ. Ας μάς πούνε οι σωτήρες τής Δημοκρατίας του Πολυτεχνείου πόσα έφαγαν , ποίος ευθύνεται για το χρέος την φτώχεια την ανασφάλεια τής αυτοκτονίες τούς νέους που πλέον δεν κάνουν οικογένειες δεν κάνουν παιδιά , την διαστροφή την ανωμαλία την Αθεοια την κατοχή που υφίστανται η πατρίδα μας από τούς λαθρομετανάστες κτλ.
Αυτός δέκα χρονών διαδήλωνε για δημοκρατία, ψωμί, παιδεία, ελευθερία; Πού τα ήξερε σε αυτή την ηλικία; Μας δουλεύουν;
Η μεγάλη παραμύθα συνεχίζεται και οι δημοκλάστες κονομάνε αβέρτα ενώ τα γίδια που τους ψηφίζουν ελπίζουν σε κανένα κοκαλάκι. Οι συντριπτική πλειοψηφία παίρνει τα αρχίδια μου αλλά συνεχίζει να τους ψηφίζει γιατί η προοδευτικότητα είναι κολλητική και ανίατη.
Ζήτω το πολύ τεκνείο.
Η Wikipedia συντάσσεται από τους χρήστες της. Το ότι γράφει η Wikipedia δεν σημαίνει ότι ισχύει κιολας. Εκτός αυτού Όταν λένε σκοτώθηκε στο πολυτεχνείο δεν εννοούν μέσα αλλά και γύρω από αυτό στο οποίο γίνονταν μάχες! Αν δεν γίνονταν τότε αυτά ίσως τώρα να μην μπορούσατε ακόμα να μιλάτε για ότι μιλάτε! Θα έπρεπε να επιδείξετε λίγο πιο πολύ σεβασμό. Αν για σας δεν έγινε τίποτε στο πολυτεχνείο τότε μάλλον θα ζείτε στον ΆΡΗ!
Είσαι μεγάλος Μ@@κ@ς αγόρι μου.. Κράτα την προπαγάνδα για το μυαλό σου και για τους ομοιδεάτες σου.. Εν έτη 2022 να συνεχίζεται αυτό το παραμύθι ξεδιάντροπα είναι ξεφτίλα..
Η μέρα αυτή έγινε σκοπίμως εορτή για να καθιερωθεί στην συνείδηση των επόμενων γενεών και τα πολιτικά καθάρματα όπως και οι κουμουνισμένοι δήθεν αντισυστημικοί να θησαυρίζουν πάνω στο ψέμα..
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ
“Ο Διομήδης διέθετε ακεραιότητα, αξία, αρρενωπότητα, θάρρος. Αυτά ήταν τα όπλα του αγοριού. Ανάγκη μου να του ζητήσω από εδώ συγγνώμη που δεν μπορώ παρά γενικά και μόνο να αναφερθώ στους άλλους συνομηλίκους του, με τα αυτά ή και περισσότερα προσόντα και με την ίδια μοίρα. Γιατί θα ντρεπόταν για μένα αν έβλεπα στο πρόσωπό του αυτόν μονάχα.”
Οποιος πιστευει ακομα το παραμυθι του πολυτεχνειου ας διαβασει το πορισμα Τσεβά. Οπως και τα ευτραπελα οπως την Ιλιανα που την εψαχνε ο φιλος της που ηταν δηθεν δολοφονημενη.
ΤΟ ΤΑΝΚΣ ΟΤΑΝ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΑΤΗΣΕ 5000 ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΓΑΖΩΣΕ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥΣ 8000 ΦΟΙΤΗΤΕΣ …..ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΠΕΣΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ….ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ…!!! “ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥΣ”
Σκάσε ρε ξεφτίλα
ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΤΑ ΓΙΔΙΑ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΚΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ….!!!!
Εσύ προφανώς πιστεύεις στα παραμύθια της χούντας. Ε φασιστόμουτρο?
Ο ΤΣΕΒΑΣ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ..??? ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΔΙ …???? ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ….ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΠΕΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ..ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΥ ΦΟΡΑΤΕ ΤΗΝ ΤΑΜΠΕΛΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ…!!! ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ…..ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΤΑΣ….!!!!
Φάε σανό χουντικό αποβρασμα
Κάψε κανένα αυτοκίνητο με την ανοχή της αστυνομίας και του Κράτους που πολεμάς και βρίζεις πρακτοραξο της Πετρούλας Κωνσταντίνου.
Εύγε Βασίλαρε, μας ζάλισαν τα αρχίδια.
ακριβως
Α, εντάξει, επειδή αυτός δέν δολοφονήθηκε, αυτό σημαίνει δηλαδή ότι δέν δολοφονήθηκε κανένας;;