Ο πατέρας Ευμένιος Σαριδάκης είναι ένας από τους Αγίους της Εκκλησίας μας. Ήταν ένας ιερωμένος που όσοι τον γνώρισαν από κοντά, λένε ότι εξέπεμπε φως. Ήταν πάντα χαμογελαστός, αλτρουϊστής, ευγενικός και γνήσια καλοσυνάτος.
Είχε το κελί του δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων μέσα στο νοσοκομείο Λοιμωδών Αγίας Βαρβάρας. Τον έλεγαν «ο Άγιος των Λεπρών». Τον επισκέπτονταν πιστοί από κάθε σημείο της χώρας και για όλους είχε χρόνο για μια καλή κουβέντα ή να τους ακούσει με προσοχή και να τους συμβουλέψει.
Από τα τέλη Απριλίου είναι επίσημα Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικομενικού Πατριαρχείου είχε προχωρήσει στην Αγιοκατάταξη του.
Ποιος ήταν
Ήταν η 1η Ιανουαρίου όταν ερχόταν στη ζωή το όγδοο και τελευταίο παιδί της οικογένειας του Γιώργου και της Σοφίας Σαριδάκη στο ορεινο χωριό Εθιά που βρίσκεται στα νότια του Ηρακλείου. Οι γονείς του, του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος.
Δεν είχε κλείσει καλά καλά τα δυο του χρόνια, όταν ο πατέρας του Γιώργος έφυγε από τη ζωή. Η οικογένεια δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα και μεγάλωσε με πολλές στερήσεις. Ήρθε και ο πόλεμος και η ζωή δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο.
Σχολείο δεν πήγε αλλά το κοφτερό μυαλό του τον βοηθούσε να λύνει ακόμη και δύσκολες μαθηματικές πράξεις. Η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν η εκκλησία. Σε ηλικία 17 ετών αποφάσισε να μονάσει και πήγε στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικήτα στη νότια Κρήτη.
Μετά από τρία χρόνια, εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Σωφρόνιος. Ύστερα από λίγο ήρθε η ώρα του να πάει φαντάρος. Τότε ήταν που νόσησε βαριά από λέπρα. Νοσηλεύτηκε στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών όπου και κατάφερε να θεραπευτεί εντελώς.
Ο μοναχός Σωφρόνιος αποφάσισε τότε να μην φύγει από το νοσοκομείο. Θα έμενε και θα ανακούφιζε με την αγάπη του, τους πάσχοντες αδερφούς του που το είχαν ανάγκη. Μάλιστα η διεύθυνση του νοσοκομείου επειδή ήταν μοναχός του παραχώρησε ένα ατομικό κελί δίπλα από το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων.
Εκεί πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Ο Σωφρόνιος φρόντιζε το ναό αλλά βρισκόταν και στο προσκεφάλι όλων όσων ασθενών δεν είχαν κάποιον δικό τους να τους προσέξει.
Μάλιστα όταν έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου (το μακροβιότερο Λεπροκομείο της Ελλάδας με συνεχή παρουσία 6 περίπου αιώνων ταγμένο στην περίθαλψη των ασθενών από λέπρα), ο Άγιος Άνθιμος έστειλε στον Σωφρόνιο τον Οσιώτατο μοναχό Νικηφόρο.
Ήταν λεπρός, τυφλός και παράλυτος. Ο Σωφρόνιος τον φρόντισε και τον υπηρέτησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και τον είχε σαν πνευματικό του. Το 1975 στα 44 του ο μοναχός Σωφρόνιος χειροτονήθηκε σε Πρεσβύτερο και έλαβε το όνομα Ευμένιος.
Συνέχισε να μένει μέχρι το τέλος της ζωής του στο κελί δίπλα στο εκκλησάκι μέσα στο Λοιμωδών και με την αγάπη του να φροντίζει όλους όσους τον είχαν ανάγκη.
ΑΞΙΟΣ!!!