Στο Μεξικό ανακαλύφθηκε ένας μέχρι πρότινος άγνωστος «τρομερός» θαλάσσιος θηρευτής που έζησε πριν από περίπου 90 εκατομμύρια χρόνια, την εποχή των δεινοσαύρων.
Το πρόσφατα ταυτοποιημένο είδος, που ονομάζεται Yaguarasaurus regiomontanus, είναι ένας τύπος μοσάσαυρου, μια ομάδα εξαφανισμένων θαλάσσιων ερπετών που κυβέρνησαν τους ωκεανούς στα τελευταία στάδια της ύστερης Κρητιδικής περιόδου (περίπου 100 εκατομμύρια έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν).
Αυτά τα προϊστορικά θαλάσσια πλάσματα είχαν μακρύ, λεπτό σώμα, παρόμοιο με εκείνα των σύγχρονων σαυρών, αν και ήταν βελτιωμένα για κολύμπι, με πόδια και δάχτυλα με πλέγματα, καθώς και φαρδιές, ισχυρές ουρές. Ικανοί να φτάσουν σε μεγάλες ταχύτητες, ήταν τρομακτικοί κυνηγοί, με τα σαγόνια τους να περιέχουν δεκάδες αιχμηρά δόντια. Οι μεγαλύτεροι μοσάσαυροι μπορεί να έχουν φτάσει σε μήκος μεγαλύτερο από 15 μέτρα.
Οι Μοσασάυροι εξαφανίστηκαν —μαζί με τους δεινόσαυρους (εκτός από τα πουλιά)— ως αποτέλεσμα της μαζικής εξαφάνισης που συνέβη πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, η οποία πιστεύεται ότι προκλήθηκε από μια τεράστια πρόσκρουση αστεροειδούς.
Ο νέος μοσάσαυρος, που περιγράφηκε για πρώτη φορά σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε στο Journal of South American Earth Sciences , θα ήταν «ένας από τους πιο τρομερούς θηρευτές της εποχής του», με μια διατροφή που πιθανότατα αποτελούταν κυρίως από ψάρια, σύμφωνα με τον συγγραφέα της μελέτης, Héctor Rivera-Sylva, που είναι παλαιοντολόγος στο Μουσείο της Ερήμου (MUDE) στο Σαλτίγιο του Μεξικού.
Τα απολιθώματα βρέθηκαν τυχαία από έναν εργάτη
Το Y. regiomontanus περιγράφηκε με βάση τα απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν σε έναν λόφο που βρίσκεται νοτιοδυτικά του δήμου Vallecillo στην πολιτεία Nuevo León, στο βορειοανατολικό Μεξικό. Ένας εργαζόμενος στο λατομείο βρήκε το απολιθωμένο δείγμα σε ένα σωρό συντριμμιών πριν από δύο χρόνια πριν το δωρίσει στο MUDE για επιστημονική μελέτη και διατήρηση.
Το δείγμα, το οποίο ήταν εγκλεισμένο σε σκληρό ασβεστόλιθο, αποτελείται από ένα σχεδόν πλήρες κρανίο και σαγόνια. Ο Rivera-Sylva είπε ότι το θαλάσσιο πλάσμα πιθανότατα έφτασε σε μήκος περίπου το ίδιο μέγεθος με ένα μέσο θηλυκό μεγάλο λευκό καρχαρία.
Αυτός ο μοσάσαυρος κατοικούσε σε μια μεγάλη εσωτερική θάλασσα – γνωστή ως Western Interior Seaway – που κάποτε χώριζε τη βορειοαμερικανική ήπειρο σε δύο χερσαίες μάζες κατά τα μέσα έως τα τελευταία στάδια της Κρητιδικής περιόδου (περίπου 145 εκατομμύρια έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν).
Η ανατομία του νέου μοσάσαυρου τον τοποθετεί σε μια υποοικογένεια γνωστή ως πλειοπλακοκαρπίνες, οι οποίες επέζησαν για μια περίοδο περίπου 20 εκατομμυρίων ετών πριν από το γεγονός της μαζικής εξαφάνισης στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου. Οι επιστήμονες εντόπισαν επίσης ότι το δείγμα ανήκε στο γένος, ή ομάδα ειδών, που είναι γνωστό ως Yaguarasaurus σε αυτήν την υποοικογένεια.
Μαζί με τα απολιθώματα προϊστορικών ψαριών, καρχαριών και πλησιόσαυρων—ένας άλλος τύπος εξαφανισμένου θαλάσσιου ερπετού—η τελευταία ανακάλυψη «συμβάλλει στην αφήγηση της ιστορίας της ποικιλομορφίας και της εξέλιξης της αρχαίας θαλάσσιας ζωής σε αυτήν την περιοχή [του Μεξικού], η οποία είναι τώρα ημι-έρημος ορεινή περιοχή, αλλά κάποτε ήταν μια εσωτερική θάλασσα κατά την ύστερη Κρητιδική περίοδο», σημείωσε ο Rivera-Sylva.
Η λεπτομερής ανάλυση του κρανίου του νέου δείγματος αποκάλυψε ανατομικές διαφορές με τον Yaguarasaurus columbianus —το μόνο προηγουμένως γνωστό μέλος του γένους του.
«Αυτές οι παραλλαγές, όπως η κοντύτερη και ευρύτερη δομή του μετωπιαίου οστού, μαζί με άλλα διακριτικά χαρακτηριστικά, μας παρέχουν μια μοναδική εικόνα για την ποικιλομορφία αυτού του είδους μοσασαύρων», είπε ο Rivera-Sylva.
Κυριάρχησαν στις θάλασσες μέχρι το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων
Ο Y. regiomontanus ήταν πιθανότατα ένας από τους πρώτους μεγάλους μοσασαύρους, σύμφωνα με τη μελέτη, ρίχνοντας φως στην εξελικτική ιστορία αυτών των αρχαίων ερπετών.
«Αυτό το πλάσμα μιλάει για την πρώιμη εμφάνιση και διαφοροποίηση των μοσασαύρων. Οι πρώτοι μοσάσαυροι εμφανίστηκαν περίπου πριν από 95 με 100 εκατομμύρια χρόνια. Ήταν μικρά ζώα, περίπου στο μέγεθος ενός ιγκουάνα, και ήταν μη εξειδικευμένες θαλάσσιες σαύρες» πρόσθεσε.
«Μέσα σε λίγα εκατομμύρια χρόνια, μεγάλωσαν πολύ και εξέλιξαν εξειδικευμένα πτερύγια και ουρές για να κάνουν ελιγμούς και να κυνηγούν το θήραμα υποβρύχια. Ήρθαν να κυριαρχήσουν στις θάλασσες μέχρι το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων. Αυτό που δείχνουν αυτά τα απολιθώματα είναι ότι αυτή η ακτινοβολία εμφανίστηκε απίστευτα γρήγορα» περιέγραψε ο καθηγητής.
Η τελευταία ανακάλυψη γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ της εξαφάνισης παλαιότερων αρπακτικών -όπως οι τεράστιοι πλιοσαύριοι, μια οικογένεια πλειοσαύρων από τα μέσα της Κρητιδικής περιόδου- και της μετέπειτα εξέλιξης των γιγάντιων μοσασαύρων προς το τέλος της.
«Η ανακάλυψή του παρέχει πολύτιμες επιστημονικές πληροφορίες για την καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης των μοσασαύρων», υπογράμμισε ο Rivera-Sylva.
