Καθώς η εκβιομηχανοποίηση και η τεχνολογική επανάσταση είναι ακόμα εν εξελίξει στην σύγχρονη κοινωνία, υπάρχει μια πολύ μεγάλη αύξηση του αριθμού και της ποικιλίας των πηγών που εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Οι πηγές αυτές περιλαμβάνουν οθόνες που σχετίζονται με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και άλλες συσκευές, όπως τα ρούτερ στο σπίτι για το ίντερνετ.
Αν και αυτές οι συσκευές έχουν κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια, πιο ασφαλή και πιο εύκολη, συνοδεύονται και από ανησυχίες σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους για την υγεία που οφείλονται σε εκπομπές ηλεκτρομαγνητικών πεδίων (ΗΜΠ). Μία τέτοια ανησυχία είναι και η λεγόμενη αλλεργία στο Wi-Fi, δηλαδή η αλλεργία στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που εκπέμπει ασύρματα το ρούτερ.
Αλλεργία στο Wi Fi: Ποιά είναι τα Συμπτώματα. Τι λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
Εδώ και αρκετό καιρό, υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες για μια σειρά από προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την έκθεση στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Αυτά τα προβλήματα έχουν ονομαστεί αλλεργία στο W-Fi.
Ενώ ορισμένα άτομα αναφέρουν ήπια συμπτώματα και απλά φροντίζουν να αποφεύγουν τα πεδία αυτά όσο καλύτερα μπορούν, άλλοι αναφέρουν τόσο σοβαρά συμπτώματα, ώστε δεν μπορούν να εργαστούν και αναγκάζονται να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. Αυτή η υποτιθέμενη ευαισθησία στα ΗΜΠ γενικά ονομάζεται «ηλεκτρομαγνητική υπερευαισθησία» ή EHS (electromagnetic hypersensitivity).
Τρεις αληθινές ιστορίες που έχουν προκαλέσει αίσθηση
Όπως αναφέρει το iatropedia.gr, σε μια πρόσφατη υπόθεση, η οικογένεια ενός 15χρονου κοριτσιού στην Μ. Βρετανία, η οποία αυτοκτόνησε, επειδή, σύμφωνα με τα τοπικά ΜΜΕ και τα όσα υποστήριξε η οικογένειά της στο δικαστήριο, είχε εκδηλώσει αλλεργία στα σήματα Wi-Fi. Τα σήματα Wi-Fi στο σχολείο της την έκαναν να νιώθει ναυτία και πολύ ισχυρούς πονοκεφάλους και της ήταν πρακτικώς αδύνατο να συγκεντρωθεί σε οτιδήποτε άλλο.
Σε μία δεύτερη περίπτωση, οι γονείς ενός 12χρονου αγοριού υπέβαλαν μήνυση εναντίον ενός ιδιωτικού σχολείου της Μασαχουσέτης, υποστηρίζοντας ότι ένα νέο σύστημα “βιομηχανικής ικανότητας Wi-Fi” στο σχολείο προκάλεσε προβλήματα υγείας στο παιδί τους. Το αγόρι υποφέρει από πονοκεφάλους, φαγούρα στο δέρμα και εξανθήματα, που μετά από αρκετές ώρες στο σχολείο συνοδεύονται από ρινορραγία, ζάλη και ταχυπαλμία.
Τα συμπτώματα, τα οποία γιατροί δεν μπορούσαν να διαγνώσουν, προέκυπταν μόνο κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου. Το σχολείο απέρριψε τις κατηγορίες και η επίσημη αξιολόγηση του συστήματος Wi-Fi διαπίστωσε ότι τα επίπεδα των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων ήταν σαφώς εντός των παραμέτρων ασφαλείας που έχουν θεσπισθεί από την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών των ΗΠΑ.
Σε μια άλλη περίπτωση, στη Γαλλία, μία γυναίκα κέρδισε αναπηρικό επίδομα από το κράτος όταν ισχυρίστηκε ότι η ΗΜΥ της ήταν τόσο σοβαρή που έπρεπε να ζει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα σε ένα ανακαινισμένο αχυρώνα στα βουνά, για να προστατεύσει τον εαυτό της από τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα, σύμφωνα με την Agence France-Presse. Όμως, ενώ το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι τα συμπτώματα της προσόντα, όπως η απενεργοποίηση, δεν αναγνωρίζουν επίσημα EHS ως μια ιατρική πάθηση.
Αλλεργία στο W-Fi: Τι είναι η ηλεκτρομαγνητική υπερευαισθησία;
Η EHS χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία από μη ειδικά συμπτώματα, τα οποία όσοι τα έχουν εκδηλώσει τα αποδίδουν στην έκθεσή τους σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Τα πιο κοινά από αυτά τα συμπτώματα είναι:
Δερματολογικά: ερυθρότητα, τσούξιμο και αίσθηση καύσου
Νευρασθενικά: κόπωση, δυσκολία συγκέντρωσης, ζάλη, ναυτία, αίσθημα παλμών της καρδιάς και πεπτικές διαταραχές
Τα συμπτώματα της EHS μοιάζουν με εκείνα ενός συνδρόμου, γνωστού ως πολλαπλή χημική ευαισθησία (multiple chemical sensitivity – MCS), μια άλλη διαταραχή που σχετίζεται με την χαμηλού επιπέδου περιβαλλοντική έκθεση σε χημικές ουσίες. Τόσο η EHS, όσο και η MCS χαρακτηρίζονται από μια σειρά μη-ειδικών συμπτωμάτων που δεν έχουν εμφανή τοξικολογική ή φυσιολογική βάση, αλλά ούτε έχουν επαληθευτεί από ανεξάρτητη πηγή.
Ένας πιο γενικός όρος για την ευαισθησία σε περιβαλλοντικούς παράγοντες είναι η Ιδιοπαθής Περιβαλλοντική Δυσανεκτικότητα (Idiopathic Environmental Intolerance – ΙΕΙ). Περιγράφει επί της ουσίας συμπτώματα άνευ χημικής αιτιολογίας και ανοσολογικής ευαισθησίας, ενώ ενσωματώνει μια σειρά από διαταραχές που μοιράζονται παρόμοια μη-ειδικά ιατρικώς ανεξήγητα συμπτώματα, που επηρεάζουν αρνητικά τους ανθρώπους.
Αλλεργία στο Wi-Fi: Το συμπέρασμα του Π.Ο.Υ.
Η ηλεκτρομαγνητική υπερευαισθησία (EHS) χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία μη-ειδικών συμπτωμάτων, που διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Τα συμπτώματα είναι σίγουρα πραγματικά και μπορεί να διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό ως προς την σοβαρότητά τους. Όποια και αν είναι η αιτία, η EHS μπορεί να είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στην καθημερινότητα του ασθενούς.
Η EHS δεν έχει σαφή διαγνωστικά κριτήρια και δεν υπάρχει επιστημονική βάση για να συνδέσει τα συμπτώματα αυτά με την έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Επίσης, η EHS δεν είναι μια ιατρική διάγνωση, ούτε είναι σαφές ότι αποτελεί ένα ενιαίο ιατρικό πρόβλημα.
Αλλεργία στο Wi-Fi: Τι να κάνουν οι γιατροί, σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ.
Η θεραπεία των προσβεβλημένων ατόμων θα πρέπει να επικεντρωθεί στα συμπτώματα υγείας και την κλινική τους εικόνα και όχι στο τι θεωρεί ο ίδιος ο ασθενής ως ανάγκη για τη μείωση, ή την εξάλειψη των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων στο χώρο εργασίας του ή στο σπίτι του. Αυτό απαιτεί:
Ιατρική αξιολόγηση για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση τυχόν ειδικών καταστάσεων που μπορεί να ευθύνονται για τα συμπτώματα
Ψυχολογική αξιολόγηση για τον εντοπισμό εναλλακτικών ψυχιατρικών/ψυχολογικών καταστάσεων που μπορεί να ευθύνονται για τα συμπτώματα αυτά
Αξιολόγηση στον χώρο εργασίας και στο σπίτι για τους πιθανούς παράγοντες που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στα συμπτώματα. Αυτοί οι παράγοντες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την ρύπανση του αέρα στον χώρο, τον υπερβολικό θόρυβο, τον κακό φωτισμό (π.χ. φως που τρεμοπαίζει) ή άλλους εργονομικούς παράγοντες. Η μείωση του στρες και άλλες βελτιώσεις στις συνθήκες εργασίας μπορεί να είναι ενδεδειγμένα.
Για τα άτομα με μακράς διαρκείας συμπτώματα και σοβαρά μειονεκτήματα από την “αλλεργία στο W-Fi”, η θεραπεία θα πρέπει να επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στην μείωση των συμπτωμάτων και των λειτουργικών προβλημάτων στην καθημερινότητα του ατόμου. Αυτό πρέπει να γίνει σε στενή συνεργασία με ειδικό γιατρό (για την αντιμετώπιση των ιατρικών και ψυχολογικών πτυχών των συμπτωμάτων) και ενός ειδικού σε θέματα περιβαλλοντικής υγείας (για τον εντοπισμό και, εάν είναι απαραίτητο, την μείωση εκείνων των παραγόντων στο περιβάλλον του ασθενούς, που είναι γνωστό ότι έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του).
