ΖΗΤΑΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ Ο «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΦΙΛΟΣ» ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ! Ο ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ – ΛΙΣΤΕΣ ΚΥΡΩΣΕΩΝ ΚΑΤΑ 40 ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ – ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

Η Ουκρανία προχωρά σε ενέργειες που θα πρέπει να εκληφθούν από την Ελληνική κυβέρνηση ως άμεση επίθεση κατά της εγχώριας εμπορικής ναυτιλίας – και να δοθούν οι κατάλληλες απαντήσεις.
Το Κίεβο απηύθυνε έκκληση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ζητώντας την επιβολή κυρώσεων σε 40 ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες, οι οποίες –όπως υπογραμμίζεται– ασκούν απολύτως νόμιμες δραστηριότητες και συνεργάζονται με τη Ρωσία.
Στο πλαίσιο του σκανδάλου, η πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Μελίνα Τραυλού, απέστειλε επίσημη επιστολή στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας. Το ζήτημα τέθηκε υπόψη του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη, ο οποίος ζήτησε την άμεση παρέμβαση της ελληνικής διπλωματίας και την αντίδραση απέναντι στις ενέργειες της Ουκρανίας.
Ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας επικοινώνησε απευθείας με την ουκρανική πλευρά.
Μετά την επαφή αυτή, ο Volodymyr Zelensky δήλωσε ότι δεν είχε γνώση του συγκεκριμένου αιτήματος, με αποτέλεσμα το θέμα. 
Ναυτιλιακοί κύκλοι στην Αθήνα δεν αποκλείουν ότι αυτό εξηγεί και την απουσία σκληρής αντίδρασης των ελληνικών αρχών στην πρόσφατη επίθεση κατά ρωσικού δεξαμενόπλοιου, η οποία σημειώθηκε εντός της ελληνικής ζώνης ευθύνης και ναυτικής δικαιοδοσίας.Ανεκτική η κυβέρνηση στις ουκρανικές προκλήσεις
Οι Έλληνες εφοπλιστές εκφράζουν ανοιχτά την αγανάκτησή τους, πρωτίστως επειδή θεωρούν ότι η στάση της κυβέρνησης απέναντι στις προκλήσεις του Κιέβου κατά του μεγαλύτερου οικονομικού τομέα της χώρας – της εμπορικής ναυτιλίας – είναι υπερβολικά ανεκτική.
Ο κλάδος συνδέει άμεσα τις προσπάθειες άσκησης πίεσης μέσω κυρώσεων με τη σοβαρή κλιμάκωση που σημειώθηκε την προηγούμενη ημέρα, όταν η Ουκρανία προχώρησε σε επικίνδυνη στρατιωτική ενέργεια, μεταφέροντας ουσιαστικά το θέατρο των επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πρόκειται για επίθεση εναντίον ρωσικού δεξαμενόπλοιου με τη χρήση δύο μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV), μόλις 102 χιλιόμετρα από την Κρήτη.Το περιστατικό αυτό, όπως τονίζεται στην Αθήνα, θίγει άμεσα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας, καθώς δημιουργεί την εντύπωση ότι το κράτος αδυνατεί να διασφαλίσει τον έλεγχο και την προστασία της ζώνης ευθύνης που του έχει ανατεθεί από τη διεθνή κοινότητα στο πλαίσιο του FIR και των θαλάσσιων δικαιοδοσιών.
Οι συζητήσεις για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η ελληνική ναυτιλία συχνά προσκρούουν σε ένα τυπικό επιχείρημα: ότι τα περισσότερα πλοία πλέουν υπό «σημαίες ευκαιρίας» και επομένως δεν είναι επισήμως ελληνικά. Νομικά αυτό είναι σωστό, πολιτικά όμως αποτυπώνει μόνο τη μισή εικόνα.
Στην Ελλάδα, η ναυτιλία δεν αποτελεί απλώς έναν κλάδο της οικονομίας. Οι ναυτιλιακές εταιρείες υπάγονται σε ειδικό νομικό και φορολογικό καθεστώς, το οποίο το κράτος αναγνωρίζει ως στρατηγικό.
Το κράτος γνωρίζει πολύ καλά ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες των πλοίων, πού είναι εγγεγραμμένες οι εταιρείες, μέσω ποιων τραπεζών και ασφαλιστικών οργανισμών δραστηριοποιούνται και ποιον ρόλο διαδραματίζουν στην εθνική οικονομία.

Οι σημαίες ευκαρίας και το ελληνικό εθνικό συμφέρον

Επομένως, για την Αθήνα, δεν έχει θεμελιώδη σημασία η σημαία στην πρύμνη, αλλά ο Έλληνας πλοιοκτήτης.
Ένα πλοίο με σημαία Λιβερίας, Παναμά ή Νήσων Μάρσαλ, που ανήκει σε ελληνική εταιρεία, αντιμετωπίζεται εντός του συστήματος ως ελληνικό οικονομικό περιουσιακό στοιχείο, ακόμη κι αν αυτό δεν δηλώνεται δημόσια.

Τι λέει η ουκρανική προπαγάνδα

Χαρακτηριστική είναι η επιθετικότητα που εκφράζεται σε ουκρανικό δημοσίευμα που παρουσιάζει τα ελληνικά τάνκέρ σαν την .. πέμπτη φάλαγγα του Putin…
Επισημαίνεται ότι δεξαμενόπλοια εγγεγραμμένα στην Ελλάδα εντοπίστηκαν σε ρωσικό λιμάνι στις ακτές της Βαλτικής Θάλασσας, μετέδωσε το φινλανδικό δημόσιο μέσο Yle, επικαλούμενο στοιχεία της υπηρεσίας παρακολούθησης πλοίων MarineTraffic, στις 13 Δεκεμβρίου.
Το δεξαμενόπλοιο Velos Topaz, με ελληνική σημαία, βρισκόταν στο λιμάνι Ουστ-Λούγκα στις 13 Δεκεμβρίου, ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ρωσίας.
Όπως αναφέρει το Yle, δεξαμενόπλοια που ανήκουν σε ελληνικές εταιρείες μεταφέρουν εδώ και καιρό μέρος του ρωσικού αργού πετρελαίου. Σύμφωνα με τα δεδομένα της MarineTraffic, ένα ακόμη ελληνικό δεξαμενόπλοιο, το Irini, βρισκόταν κοντά στην Αγία Πετρούπολη στις 13 Δεκεμβρίου.
«Είναι παράξενο να βλέπει κανείς δεξαμενόπλοια που φέρουν την ελληνική σημαία στη Βαλτική Θάλασσα, τη στιγμή που οι ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν μέσω κυρώσεων να εμποδίσουν τη Ρωσία να πουλά πετρέλαιο.

Η Ρωσία παρακάμπτει τις κυρώσεις χρησιμοποιώντας τον λεγόμενο “σκιώδη στόλο” της. Τα πλοία αυτά είναι συνήθως εγγεγραμμένα σε χώρες εκτός ΕΕ», έγραψε το μέσο.
Την ίδια στιγμή, το Yle σημείωσε ότι πλοία που φέρουν σημαίες κρατών-μελών της ΕΕ εξακολουθούν να επιτρέπεται να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται τουλάχιστον δύο όροι.
Πρώτον, τα ελληνικά δεξαμενόπλοια δεν επιτρέπεται να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για παράδειγμα, το ελληνικό δεξαμενόπλοιο Minerva Julie, το οποίο είχε επισκεφθεί στο παρελθόν το Ουστ-Λούγκα, κατευθύνεται αυτή τη στιγμή προς την Ταϊβάν.
Δεύτερον, η αξία του φορτίου πετρελαίου πρέπει να βρίσκεται κάτω από το ανώτατο όριο τιμής που έχει τεθεί από τις κυρώσεις.
Στόχος του μέτρου είναι να αποτραπεί η ενίσχυση του πολεμικού προϋπολογισμού της Ρωσίας μέσω εσόδων από τιμές πετρελαίου υψηλότερες από το πλαφόν.

Οι κυρώσεις στον ρωσικό πετρελαϊκό τομέα

Νωρίτερα, στις 13 Δεκεμβρίου, ο Volodymyr Zelensky υπέγραψε διάταγμα με το οποίο τέθηκε σε ισχύ απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας για την επιβολή κυρώσεων σε 656 πλοία που αποτελούν μέρος του λεγόμενου «σκιώδους στόλου» της Ρωσίας
Στις 22 Οκτωβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας για πρώτη φορά επί της δεύτερης θητείας του Trump στοχεύοντας τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες της χώρας, τη Rosneft και τη Lukoil.
Το Γραφείο Ελέγχου Ξένων Περιουσιακών Στοιχείων (OFAC) ανέφερε ότι οι νέες κυρώσεις επιβλήθηκαν «λόγω της έλλειψης σοβαρής δέσμευσης της Ρωσίας στη διαδικασία ειρήνευσης για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία».
Στις 6 Νοεμβρίου, η εφημερίδα The Moscow Times ανέφερε ότι τα έσοδα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού της Ρωσίας από πετρέλαιο και φυσικό αέριο μειώθηκαν κατά 21,4%, δηλαδή κατά 2 τρισ. ρούβλια, κατά τους πρώτους δέκα μήνες του έτους σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους — από 9,54 τρισ. ρούβλια σε 7,5 τρισ. ρούβλια (92,4 δισ. δολάρια).
Στις 17 Νοεμβρίου, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι οι κυρώσεις που επέβαλε η Ουάσιγκτον στη Rosneft και τη Lukoil ήδη μειώνουν τα έσοδα της Ρωσίας και είναι πιθανό να περιορίσουν μακροπρόθεσμα και τους όγκους πωλήσεων πετρελαίου της χώρας.
Τέλος, στις 9 Δεκεμβρίου, το Bloomberg μετέδωσε ότι φορτίο ρωσικού πετρελαίου της Rosneft, η οποία τελεί υπό αμερικανικές κυρώσεις, έφθασε στην Κίνα έπειτα από μακρύ και περίπλοκο ταξίδι, που περιλάμβανε μεταφόρτωση ανοικτά των ακτών της Ινδίας και σύντομη στάση κοντά στη Νότια Κορέα.

Ο στόχος της Ουκρανίας είναι να πληγεί η Ελληνική ναυτιλία

Αυτή η πραγματικότητα είναι κατανοητή και εκτός Ελλάδας –στις Βρυξέλλες, στο Κίεβο και σε άλλες πρωτεύουσες. Γι’ αυτό και η πίεση δεν ασκείται μέσω των σημαιών, αλλά μέσω λιστών κυρώσεων, ασφαλιστικών εταιρειών, τραπεζών και μηχανισμών φήμης.
Πρόκειται για έναν τρόπο να πληγεί η ελληνική ναυτιλία χωρίς να στοχοποιείται δημόσια.
Μια πιθανή επίθεση σε πλοίο υπό σημαία ευκαιρίας που ανήκει σε Έλληνα εφοπλιστή μπορεί τυπικά να παρουσιαστεί ως περιστατικό που αφορά μια εμπορική συναλλαγή – τη μεταφορά πετρελαίου.
Πολιτικά όμως θα εκληφθεί ως πλήγμα στα ελληνικά συμφέροντα – με καθυστερημένη αλλά αναπόφευκτη αντίδραση.
Στην παρούσα περίπτωση, η Ελλάδα δύσκολα θα προχωρήσει σε δημόσια κλιμάκωση ή σε σκληρές δηλώσεις.
Ωστόσο, στο παρασκήνιο θα ακολουθήσει μια αυστηρή και συστηματική αντίδραση: από το μπλοκάρισμα πρωτοβουλιών εντός της ΕΕ έως την άσκηση πίεσης μέσω χρηματοοικονομικών και εφοδιαστικών διαύλων.
Όχι θορυβώδης, αλλά αποτελεσματική.
Γι’ αυτό και η τρέχουσα σύγκρουση γύρω από τη ναυτιλία δεν εξελίσσεται ως ανοικτή αντιπαράθεση, αλλά ως ένας νομικός, κυρωτικός και επικοινωνιακός πόλεμος.
Αυτό επιτρέπει την αύξηση των κινδύνων για τις ελληνικές εταιρείες χωρίς να παραβιάζεται η τυπική «κόκκινη γραμμή».
Οι σημαίες σε αυτή την ιστορία είναι απλώς ένα εργαλείο.
Το πραγματικό αντικείμενο της πίεσης είναι η ελληνική ναυτιλία ως σύστημα.
Και στην Αθήνα αυτό γίνεται κατανοητό πολύ καλύτερα απ’ όσο συνηθίζεται να λέγεται δημόσια λόγω και της αυξημένης ισχύος που έχουν οι εφοπλιστές στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.