Οι συνήθειες ζωής, η νοοτροπία και το φέρεσθαι του Τέλη Μυστακίδη προσφέρονται κατεξοχήν ως αντικείμενο σεμιναρίου – και όχι μόνο ως εγχειρίδιο σίγουρης επιτυχίας για επίδοξους δισεκατομμυριούχους, αλλά και πώς μπορεί ένας υλικός πλούτος σχεδόν ασύλληπτου μεγέθους να συνδυάζεται με τη σεμνότητα και τη σταθερή αντίσταση στον πειρασμό της επιδειξιμανίας. Εξάλλου, μία από τις μεγαλύτερες και πλέον ασυνήθιστες προσωπικές επιτυχίες του έγκειται στο γεγονός ότι έχει κατακτήσει και διατηρεί πεισματικά και επιμελώς την ανωνυμία του. Ακόμη και κατά το τρέχον διάστημα όπου, λόγω της κάπως «καταδρομικής» εφόρμησής του στα ιδιοκτησιακά του ΠΑΟΚ, το όνομά του βρίσκεται στον αφρό της επικαιρότητας, η μορφή του παραμένει σχεδόν κρυφή, φευγαλέα, μη αντιληπτή από το ευρύτερο κοινό.
Ακρως παράδοξο και ενώ είναι αμφίβολο αν θα τον αναγνώριζαν ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του ΠΑΟΚ, ο Μυστακίδης είναι κάποιος που μπορεί να χαιρετίσουν στον δρόμο οι ντόπιοι στο Πευκοχώρι της Κασσάνδρας, σαν να ήταν οποιοσδήποτε γνωστός τους. Και είναι ο ίδιος άνθρωπος που αγόρασε μια ολόκληρη τράπεζα για τον 30χρονο γιο του που επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, όπως θα έκανε κάθε πατέρας που νοιάζεται για την καλύτερη δυνατή επαγγελματική αποκατάσταση του παιδιού του – πόσο μάλλον αν αυτό είναι ένα και μονάκριβο.
Αγορές ανακτόρων
Είναι επίσης ο ίδιος άνθρωπος που προ δεκαετίας, όταν η Ελλάδα ακροβατούσε πάνω από το κενό της εθνικής χρεοκοπίας, κατέβαλε περί τα 60 εκατ. ευρώ προκειμένου να αποκτήσει ένα ονειρικό, ανακτορικό διαμέρισμα στο Λονδίνο, συνολικής επιφάνειας 740 τ.μ., το τρίτο πιο ακριβό σε όλη τη βρετανική πρωτεύουσα, με βάση τα δεδομένα εκείνης της περιόδου. Το εν λόγω οίκημα ο Μυστακίδης το ενέταξε στο διαρκώς ογκούμενο κτηματομεσιτικό χαρτοφυλάκιό του, δίπλα σε ακίνητα απαράμιλλης περιωπής -και αντίστοιχης αξίας- όπως το κτίριο Ρούσβελτ, ένα περίφημο νεοκλασικό στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και πάλαι ποτέ έδρα της Ιονικής Τράπεζας, ακολούθως της Alpha Bank κ.λπ. Μόνο για την απόκτηση του εν λόγω οικήματος το 2023 κατέβαλε 6,2 εκατ. ευρώ, με την προοπτική να εγκαταστήσει εκεί το στρατηγείο των επιχειρήσεών του.
Μόλις δύο χρόνια πριν, το 2021, είχε αγοράσει το μπουτίκ ξενοδοχείο «Nikopolis» (κεντρική φωτ.) -σήμερα «September Hotel» και τμήμα της αλυσίδας HotelBrain – πλησίον του αεροδρομίου «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης. Αλλά ακόμη και η εξοχική έπαυλή του στην Καψόχωρα (ή Πευκοχώρι) της Χαλκιδικής, ένα ιδιωτικό ησυχαστήριο -και ολίγον φρούριο, με τους δικούς του, αθέατους μηχανισμούς απώθησης λουομένων από τη «δική του» παραλία-, δεν είναι ευκαταφρόνητης αξίας. Αντιθέτως, τόσο λόγω του μεγέθους της, των ανέσεων, αλλά και της βιοκλιματικής προσέγγισης κατασκευής, η βίλα του στη Χαλκιδική κατά προσέγγιση εκτιμάται στα 40 εκατ. ευρώ.
Στο top 5 των Ελλήνων billionaires
Βεβαίως, όσο εντυπωσιακές και θεαματικές κι αν είναι οι συνεχείς προσθήκες πανάκριβων ακινήτων εντός και εκτός Ελλάδος, το χαρτοφυλάκιο real estate αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος από τη συνολική περιουσία του Μυστακίδη. Το ίδιο ισχύει και για τις επιμέρους, περιφερειακές πλην προσοδοφόρες δραστηριότητές του, μεταξύ άλλων, η συλλογή έργων τέχνης και κλασικών αυτοκινήτων. Ο κύριος όγκος του πλούτου, μαζί με τον διακριτικό τίτλο του δισεκατομμυριούχου, προέκυψε από μια σειρά λαμπρών επιχειρηματικών κινήσεών του στον τομέα του εμπορίου μεταλλευμάτων – εξ ου και ο χαρακτηρισμός του «βασιλιά του χαλκού» από την αγοραπωλησία μετοχών κ.λπ. Οπως και να έχει, ο Μυστακίδης κατέχει μία θέση στο top 5 των Ελλήνων μεγιστάνων του πλούτου. Κατά το «Forbes» και τον κατάλογο των ανά τον πλανήτη κροίσων που τηρεί το έγκριτο οικονομικό περιοδικό, για το 2025 κατατάσσεται στη θέση υπ’ αριθμόν 1.295 μεταξύ των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου. Με προσωπική περιουσία 2,9 δισ. δολαρίων, η οποία φέτος αυξήθηκε κατά 31 εκατ. ή κατά 1,07% συγκριτικά με την αμέσως προηγούμενη περίοδο. Βεβαίως, στο «Forbes» καταγράφονται όσα περιουσιακά στοιχεία είναι εμφανή στη δημόσια σφαίρα (χρηματιστηριακές αγορές κ.λπ.). Αρα, η πραγματική περιουσία του μπορεί να είναι εντυπωσιακά πιο μεγάλη.
Αφού δημιούργησε την περιουσία του ως στέλεχος και μέτοχος εταιρειών με κυριαρχικό ρόλο και σε οικουμενικό επίπεδο σε κλάδους όπως η εμπορία προϊόντων, η παραγωγή ορυκτών και μεταλλευμάτων κ.ά., ο Μυστακίδης διεύρυνε τον επιχειρηματικό ορίζοντά του. Στα ενδιαφέροντά του πλέον συμπεριλήφθηκαν οι τράπεζες και η ναυτιλία. Ως εκ τούτου, το 2021 πραγματοποίησε μια γενναία επένδυση στην εταιρεία Union Maritime και σε στόλο δεξαμενόπλοιων, μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου κ.λπ. Παράλληλα, συμπράττοντας με τον γνωστό Αμερικανό μεγαλοεπιχειρηματία Τζον Πόλσον, απέκτησε μερίδιο 5,14% από το μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας Πειραιώς. Στο ίδιο πνεύμα, τον Απρίλιο του 2024 έγινε ο κάτοχος του 48% της Aegean Baltic Bank (ABBank), επενδυτικής τράπεζας που δραστηριοποιείται κατά κύριο λόγο στον κλάδο της ναυτιλίας και αποτελεί το πρώτο μεγάλο project για τον υιό Μυστακίδη, τον μελλοντικό διάδοχο του Τέλη, ως επικεφαλής μιας κανονικής αυτοκρατορίας.
Εκτός των προηγουμένων, κατά καιρούς ο Ελληνας κροίσος έχει συνδεθεί με διάφορα εγχειρήματα σε πολλούς και διαφορετικούς κλάδους, από τη συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, την πρόταση εξαγοράς της πολύπαθης μεταλλευτικής και μεταλλουργικής ΛΑΡΚΟ, το έντονο ενδιαφέρον για τα ΕΛ.ΠΕ., τη σύναψη συμφωνίας με τον Ομιλο Μυτιληναίου για την αγορά 75.000 τόνων αλουμινίου από την επιχείρηση Aλουμίνιον της Ελλάδος έως την είσοδό του ως μέτοχος στη Philosofish, μια δυναμικά αναπτυσσόμενη ελληνική επιχείρηση που ειδικεύεται στη διακίνηση φρέσκων συσκευασμένων ιχθυοειδών.
Τον Δεκέμβριο του 2018, μεταξύ των επιχειρηματικών νέων και της τότε οικονομικής επικαιρότητας, συμπεριλαμβανόταν μια είδηση που αφορούσε το μέλλον του Μυστακίδη. Μάλιστα, το γεγονός στο οποίο αναφέρονταν τα ρεπορτάζ της εποχής ήταν τόσο σοβαρό, ώστε οι αναλύσεις που ακολούθησαν έτειναν να επιλέγουν λίγο πολύ τον ίδιο τίτλο σε παραλλαγές: «Ηρθε το τέλος για την αυτοκρατορία του Μυστακίδη;».
Σήμερα, είναι προφανές ότι ορισμένοι δημοσιογράφοι, ακόμη και κορυφαίων ΜΜΕ όπως οι «Financial Times», βιάστηκαν τότε υπερβολικά να τον ξεγράψουν. Η εντύπωση, όμως, ότι ο ζάπλουτος Ελληνας είχε δεχτεί τότε ένα συντριπτικό πλήγμα δεν ήταν καθόλου αβάσιμη. Διότι, αν μη τι άλλο, το Δικαστήριο Κεφαλαιαγοράς στην Πολιτεία του Οντάριο στον Καναδά τον είχε κρίνει ένοχο, υπό την ιδιότητά του ως ανώτατου στελέχους και μετόχου στην εταιρεία μεταλλευμάτων Katanga, μαζί με κάποιους εκλεκτούς συνεργάτες του.
Η βασική κατηγορία που οδήγησε σχεδόν σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο της Katanga στο εδώλιο ήταν η εσκεμμένη παραποίηση στοιχείων. Καθόσον το παράπτωμα κρίθηκε εξόχως σοβαρό –«φούσκωμα» των μεγεθών παραγωγής χαλκού στο Κονγκό κατά 8.000 τόνους για το 2014-, ο Μυστακίδης τιμωρήθηκε με πρόστιμο 2,45 εκατ. δολαρίων και τετραετή απαγόρευση άσκησης διευθυντικών καθηκόντων. Οχι μόνο στην Katanga, αλλά σε οποιαδήποτε επιχείρηση έδρευε και φορολογούνταν στον Καναδά.
Σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα του Δικαστηρίου Κεφαλαιαγοράς του Οντάριο, η υπόθεση έκλεισε οριστικά με διακανονισμό, ενώ κανείς από τους κατηγορούμενους δεν αρνήθηκε την ενοχή του ή υπέβαλε ένσταση. Σε ό,τι αφορά συγκεκριμένα τον Μυστακίδη, ήταν σαφές ότι το δικαστήριο τον έκρινε ως κατεξοχήν υπαίτιο του αδικήματος, εξ ου και το δικό του πρόστιμο ήταν μακράν το βαρύτερο, σχεδόν υπερδιπλάσιο από το αμέσως επόμενο υψηλότερο μεταξύ όσων κρίθηκαν συνένοχοί του στην τελική ετυμηγορία.
Το καναδικό δικαστήριο τον ξεχώρισε βάσει του οργανογράμματος της Katanga, στο οποίο εμφανιζόταν ως γενικός διευθυντής από τον Ιανουάριο του 2008 έως τον Νοέμβριο του 2017.
Στη δικογραφία και ως μέρος της τεκμηρίωσης για τον ρόλο που διαδραμάτιζε ο ίδιος είχε συμπεριληφθεί ένα τηλεγραφικό χρονολόγιο της πορείας του στην Katanga και τη μητρική εταιρεία, την Glencore. Βάσει αυτού, εκείνος εμφανιζόταν να κατέχει τη θέση του συνεπικεφαλής στον κλάδο χαλκού και ψευδαργύρου της Glencore κατά την πενταετία 2008-2013. Κατόπιν ανέλαβε τη διεύθυνση αποκλειστικά του κλάδου χαλκού, ενώ στον οικονομικό απολογισμό του 2017 φερόταν να κατέχει το τρίτο μεγαλύτερο μερίδιο μετοχών της Glencore, ποσοστό 3,12%, εν συγκρίσει με κάθε άλλο μέλος του ανθρώπινου δυναμικού τής εν λόγω κολοσσιαίας εταιρείας.
Μεταλλεύματα
Η Katanga, ως βραχίονας με αντικείμενο τις εξορύξεις μεταλλευμάτων από το έδαφος του Κονγκό, ανήκε κατά 86% στην Glencore. Μετά τις νομικές περιπέτειες, το πρόστιμο των 2,45 εκατ. δολαρίων και τον συμβιβασμό με τις καναδικές αρχές, ο Μυστακίδης αποχώρησε από την Glencore στο τέλος του 2018, κλείνοντας μια λαμπρή σταδιοδρομία ως ηγετικό στέλεχος, η οποία είχε ξεκινήσει το 1993, όταν είχε προσληφθεί ως ένας εξαιρετικά φέρελπις και δαιμόνιος επιχειρηματικός νους, για να εξελιχθεί, παράλληλα με την Glencore, σε δισεκατομμυριούχο.
Στην ιδιότυπη περίπτωση του Αριστοτέλη «Telis» Μυστακίδη, ένα από τα αξιοπρόσεκτα -αν όχι αξιοπερίεργο- στοιχεία είναι η σταθερή και ένθερμη αγάπη του για την Ελλάδα. Και συγκεκριμένα, για τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο προορισμός του, λόγω καταβολών, ήταν να γίνει ένας λίγο πολύ άπατρις, ένας πολίτης του κόσμου, ο οποίος ζει οπουδήποτε εξυπηρετεί καλύτερα τα εκάστοτε επιχειρηματικά ή άλλα ενδιαφέροντά του.
Γεννήθηκε στη Ρώμη καθώς εκεί υπηρετούσε ο πατέρας του ως επιστημονικός σύμβουλος του ΟΗΕ, ειδικός σε ζητήματα υποσιτισμού. Κατόπιν, πήγε στη Βρετανία, όπου πέρασε τα μαθητικά του χρόνια ως εσωτερικός οικότροφος σε ιδιωτικό σχολείο στο Εσεξ. Ακολούθησε η φοίτηση στο London School of Economics, μέσω της οποίας ανέπτυξε και εμπλούτισε το πνεύμα του, προτού εισέλθει στην καθαυτό αρένα του επιχειρείν. Εκεί πλέον κατάφερε να ξεχωρίσει πολύ γρήγορα χάρη στην ικανότητά του να διακρίνει και να αξιοποιεί επιχειρηματικές ευκαιρίες, καθώς και στην τόλμη και την αποφασιστικότητά του. Ακόμη, η ευχέρειά του στην επικοινωνία ουδόλως έβλαψε την προσωπική του πρόοδο, καθώς μιλά έξι γλώσσες.
Επενδύσεις στην Ελλάδα
Επιγραμματικά, ο Μυστακίδης ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως συνεργάτης στο τμήμα επενδύσεων ενός γίγαντα στην αγορά παραγώγων, της αμερικανικής Cargill. Το επόμενο βήμα του ήταν μια σύντομη συνεργασία με τη βρετανική Credit Lyonnais Rouse και από το 1993 εντάχθηκε στον κύκλο του Μαρκ Ριτς, ιδιοκτήτη της φερώνυμης Marc Rich & Co. η οποία τότε ήταν μεν μια άσημη εταιρεία εμπορίας μετάλλων, αλλά με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης. Οι οποίες και επιβεβαιώθηκαν, όταν μετασχηματίστηκε στην Glencore, μέσως μιας διεργασίας που απέφερε κέρδη δισεκατομμυρίων στα κορυφαία στελέχη της, ακριβώς όπως ο Μυστακίδης.
Το ότι μαζί με τα ουρανομήκη πλούτη υπήρξαν σκοτεινά και αμφιλεγόμενα σημεία, δικαστικές περιπέτειες, κατηγορίες, ακόμη και καταδίκες για διαφθορά κ.ο.κ., αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και χρήζει ειδικής ανάλυσης – αν και οι πιθανότητες να εξαχθούν ξεκάθαρα συμπεράσματα είναι απειροελάχιστες, λόγω της τρομακτικής πολυπλοκότητας των δραστηριοτήτων και της εσωτερικής διάρθρωσης πολυπλόκαμων εταιρειών-μαμούθ. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η πτυχή δεν αφορά τον ίδιο, αλλά την Glencore και την Katanga.
Αντιθέτως, το βέβαιο είναι ότι αυτός διαθέτει μια εντελώς αυτόνομη και ανεξάρτητη, τεράστια και αδιαμφισβήτητη οικονομική ισχύ. Είναι επίσης σχετικά νέος, μόλις 63 ετών, και, απ’ ό,τι φαίνεται, πρόθυμος να αναπτύσσει τις επιχειρήσεις του τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό χωρίς να εγκαταλείπει το δόγμα της απόλυτης διακριτικότητας και της ανωνυμίας – εκτός σπανίων εξαιρέσεων: η μία ήταν όταν προσέφερε 2 εκατ. ευρώ υπέρ των θυμάτων από τις πλημμύρες της κακοκαιρίας «Daniel» το 2023 στη Θεσσαλία, παρότι τηρείται αυστηρή σιγή για τις υπόλοιπες αγαθοεργίες του. Το δεύτερο δείγμα παρέκκλισης από την πάγια αποφυγή της δημόσιας έκθεσης είναι η εμπλοκή του στον ΠΑΟΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κίνηση με την οποία φέρεται να διαφωνούσε η Κασσάνδρα Παπαδήμα, σύζυγος και μόνιμη συνοδοιπόρος του στη ζωή και εν μέρει στις business…
