Οι αγρότες ετοιμάζονται να περάσουν Χριστούγεννα μέσα στο κρύο των μπλόκων, τη στιγμή που –όπως υποστηρίζουν– η κυβέρνηση παρακολουθεί απαθής την καταστροφή του πρωτογενούς τομέα. Τα μπλόκα δεν είναι πια διαμαρτυρία. Είναι κραυγή επιβίωσης απέναντι σε μια εξουσία που, κατά την άποψη των αγροτών, αδιαφορεί προκλητικά για τον άνθρωπο της υπαίθρου και αντιμετωπίζει τον αγροτικό κόσμο ως «αναλώσιμο».
Σε όλη τη χώρα στήνονται νέα σημεία αποκλεισμού. Από τη Μαγνησία και την Αιτωλοακαρνανία μέχρι τον αποκλεισμό της Εθνικής Αθηνών–Λαμίας στον Μπράλο, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: οι αγρότες κατηγορούν την κυβέρνηση ότι τους έχει οδηγήσει σε οικονομικό αδιέξοδο και πως ό,τι κι αν έχει απομείνει από την παραγωγή τους απειλείται με αφανισμό.
Στη Φθιώτιδα οι αγρότες «έσπασαν» το αστυνομικό φράγμα και ανέβηκαν στον αυτοκινητόδρομο, κλείνοντας και τα δύο ρεύματα. Περισσότερα από 300 τρακτέρ παρατεταγμένα πάνω στην άσφαλτο αποτελούν, για τους ίδιους, την απάντηση σε μια κυβέρνηση που –όπως δηλώνουν– τους αγνοεί εδώ και χρόνια και εμφανίζεται ανίκανη να αντιληφθεί τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν.
Την ίδια στιγμή, συζητείται κάθοδος επιπλέον δυνάμεων από τον Δομοκό και νέοι αποκλεισμοί παράδρομων. Οι κινητοποιήσεις επεκτείνονται από χωριό σε χωριό, καθώς οργή και αγανάκτηση συσσωρεύονται απέναντι σε μια κυβερνητική πολιτική που, σύμφωνα με τους αγρότες, «εξυπηρετεί τους λίγους εις βάρος των πολλών».
Ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Λαμίας, Γιώργος Παλιούρας, δηλώνει πως «ήρθαμε για να μείνουμε», εκφράζοντας αυτό που λένε όλοι στα μπλόκα: ότι η κυβέρνηση, αν δεν αλλάξει πορεία, θα βρεθεί αντιμέτωπη με κλιμάκωση διαρκείας.
Στις καθημερινές συνελεύσεις, οι αγρότες αποφασίζουν συνεχώς νέες μορφές πίεσης. Όπως τονίζουν, η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει τις κινητοποιήσεις ως «υπερβολικές», ενώ στην πραγματικότητα –σύμφωνα πάντα με τους ίδιους– αρνείται να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των δικών της πολιτικών επιλογών.
Τα αιτήματα δεν είναι αιτήματα «πολυτέλειας». Είναι όροι παραμονής τους στη γη τους:
άμεση πληρωμή ενισχύσεων και αποζημιώσεων, που καθυστερούν επικίνδυνα,
κατώτατες εγγυημένες τιμές, ώστε να πάψει ο παραγωγός να πουλά κάτω από το κόστος,
μείωση του δυσβάσταχτου κόστους παραγωγής μέσω αφορολόγητου πετρελαίου και πλαφόν στο αγροτικό ρεύμα,
ριζική αναμόρφωση του ΕΛΓΑ, ώστε να μην εγκαταλείπονται οι παραγωγοί μετά από φυσικές καταστροφές.
Οι αγρότες κατηγορούν ευθέως την κυβέρνηση ότι με τη στάση της τους σπρώχνει στη φτώχεια και την εγκατάλειψη της παραγωγής. Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, η όξυνση των κινητοποιήσεων δεν αποτελεί «απειλή»· αποτελεί, όπως λένε, την τελευταία τους άμυνα απέναντι σε μια πολιτική που θεωρούν καταστροφική.
