Σε μια περίοδο όπου οι αγροτικές κινητοποιήσεις παραλύουν βασικούς οδικούς άξονες και τελωνεία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίζεται να καταφεύγει σε ένα «εναλλακτικό σχέδιο δράσης», το περίφημο “Plan B”. Πρόκειται για μια κίνηση που, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αποκαλύπτει την αδυναμία της να προλάβει, να διαχειριστεί και τελικά να λύσει μια κρίση που η ίδια άφησε να διογκωθεί.
Ενώ οι αποκλεισμοί συνεχίζονται και οι πολίτες υφίστανται τις συνέπειες, κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν ότι στόχος είναι η «προστασία της κανονικότητας». Στην πραγματικότητα, όμως, η κυβέρνηση δείχνει περισσότερο να ενδιαφέρεται για την εικόνα της παρά για τις πραγματικές ανάγκες των αγροτών και της κοινωνίας.
Ένα “Plan B” που αποδεικνύει ότι δεν υπήρξε ποτέ σοβαρό “Plan A”
Η έννοια του “Plan B” παρουσιάζεται ως δήθεν υπεύθυνος σχεδιασμός. Όμως είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν προετοίμασε ποτέ αποτελεσματική πολιτική για τον αγροτικό κόσμο.
Οι αγρότες έφτασαν στα μπλόκα μετά από χρόνια συσσωρευμένων προβλημάτων:
υψηλό κόστος παραγωγής, φόροι, ασάφεια στις ενισχύσεις, καθυστερήσεις σε πληρωμές.
Αντί για ουσιαστικές λύσεις, φτάσαμε ξανά στο γνωστό σημείο: υποσχέσεις, αναβολές και τώρα… «έκτακτα σχέδια».
Στο πλαίσιο αυτό, το “Plan B” φέρεται να προβλέπει:
-
περισσότερη αστυνόμευση στα μπλόκα,
-
παρεμβάσεις στην κυκλοφορία ώστε να περιορίζονται οι επιπτώσεις στους πολίτες,
-
επισπεύσεις πληρωμών μόνο και μόνο για να καμφθούν οι αντιδράσεις ενόψει εορτών.
Αντί δηλαδή η κυβέρνηση να καθίσει στο τραπέζι με αξιόπιστες προτάσεις, προσπαθεί να “σβήσει τη φωτιά” με προσωρινά μέτρα και πιέσεις.
Διάλογος… αλλά υπό όρους
Η κυβέρνηση δηλώνει ότι «μένει ανοιχτή στον διάλογο». Στην πράξη, όμως, ζητά από τους αγρότες να συζητήσουν χωρίς να αμφισβητούν τις επιλογές της.
Σε περιοχές όπως η Επανομή, εκπρόσωποι μπλόκων δείχνουν διάθεση για συζήτηση. Ωστόσο, πολλά μπλόκα παραμένουν σκληρά — όχι από πείσμα, αλλά επειδή δεν εμπιστεύονται πια τις κυβερνητικές δεσμεύσεις.
Και δύσκολα τους αδικεί κανείς: η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων έδειξε ότι οι εξαγγελίες συχνά μένουν στα χαρτιά.
Κοινωνικό και οικονομικό κόστος — και κυβερνητικές ευθύνες
Οι αποκλεισμοί έχουν ήδη επιπτώσεις στις μεταφορές πολιτών και εμπορευμάτων.
Αντί όμως η κυβέρνηση να αναλάβει το πολιτικό κόστος των επιλογών της, επιχειρεί να μεταθέσει τις ευθύνες στους αγρότες, παρουσιάζοντάς τους περίπου ως «υπαίτιους της αναστάτωσης».
Η αλήθεια είναι απλή: αν υπήρχε σοβαρή πολιτική για τον πρωτογενή τομέα, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ.
Τι πραγματικά σημαίνει το “Plan B”
Η ενεργοποίηση του “Plan B” δεν είναι ένδειξη αποφασιστικότητας. Είναι ομολογία ότι η κυβέρνηση δεν κατάφερε να πείσει, να σχεδιάσει και να στηρίξει ουσιαστικά τον αγροτικό κόσμο.
Ουσιαστικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται ανάμεσα:
-
στον φόβο κοινωνικής έκρηξης,
-
και στην απροθυμία της να αγγίξει τις βαθιές παθογένειες που πλήττουν τη γεωργία.
Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα ενεργοποιηθεί το “Plan B”, αλλά αν αυτή η κυβέρνηση έχει την πολιτική βούληση —και την ικανότητα— να αντιμετωπίσει την κρίση με δικαιοσύνη και σοβαρότητα, αντί με επικοινωνιακές κινήσεις και κατασταλτικά αντανακλαστικά.
