Η κυβέρνηση δεν ανησυχεί για την οικονομική ασφυξία των αγροτών, ούτε για το κόστος παραγωγής που έχει εκτιναχθεί, ούτε για τη βιωσιμότητα της ελληνικής υπαίθρου. Αυτό που την αγωνιά πραγματικά είναι να λήξουν τα μπλόκα πριν χαλάσουν οι εορταστικές μετακινήσεις και η χριστουγεννιάτικη αγορά.
Με τα Χριστούγεννα να πέφτουν μεσοβδόμαδα και τις εξορμήσεις να ξεκινούν άμεσα, το Μαξίμου πιέζει ασφυκτικά για ένα γρήγορο «κλείσιμο» του αγροτικού μετώπου – όχι με λύσεις, αλλά με επικοινωνιακές κινήσεις και προσχηματικό διάλογο.
Πιέσεις για συνάντηση-εξπρές και εξαγγελίες βιτρίνας
Η κυβέρνηση επιχείρησε να σύρει τους αγρότες σε ένα ραντεβού-αστραπή, ακόμη και εντός της ίδιας ημέρας, ώστε ο πρωθυπουργός να εμφανιστεί το βράδυ στη Βουλή, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, ανακοινώνοντας ένα «πακέτο μέτρων» ως άλλοθι πολιτικής ευαισθησίας.
Εναλλακτικά, πρότεινε συνάντηση το πρωί της Τετάρτης, μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού, όταν δηλαδή όλες οι κρίσιμες αποφάσεις θα έχουν ήδη ληφθεί, μετατρέποντας τον διάλογο σε καθαρή τυπικότητα.
Το επιχείρημα; Ότι ο πρωθυπουργός αναχωρεί στο εξωτερικό και «δεν θα υπάρχει άλλη ημερομηνία», αφήνοντας να αιωρείται η απειλή ότι αν οι αγρότες δεν υποχωρήσουν τώρα, θα περιμένουν… επ’ αόριστον.
Υποβάθμιση του διαλόγου και πολιτικός εκβιασμός
Όταν οι αγρότες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο στημένο ραντεβού της Δευτέρας, το Μαξίμου διέρρευσε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης «δεν έχει λόγο να επιμείνει» και παρέπεμψε τον διάλογο στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, δηλαδή σε χαμηλότερο θεσμικό επίπεδο.
Με απλά λόγια:
αν δεν έρθετε με τους όρους μας, υποβαθμίζουμε το πρόβλημά σας.
Μέχρι αργά το βράδυ, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και ο γραμματέας της Ν.Δ. Κώστας Σκρέκας επιδόθηκαν σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις, όχι για να ικανοποιήσουν τα αιτήματα, αλλά για να βρεθεί ένας τρόπος εκτόνωσης των κινητοποιήσεων.
Γενικόλογες απαντήσεις και «διάλογος» χωρίς δεσμεύσεις
Οι δίαυλοι επικοινωνίας άνοιξαν μετά τις γραπτές απαντήσεις του Κ. Τσιάρα στα αιτήματα των αγροτών και κτηνοτρόφων. Απαντήσεις που οι ίδιοι οι αγρότες χαρακτήρισαν γενικές, αόριστες και χωρίς καμία συγκεκριμένη δέσμευση.
Παρά την αισιοδοξία ορισμένων κυβερνητικών στελεχών ότι το μέτωπο μπορεί να κλείσει εντός 48 ωρών, στο ίδιο το Μαξίμου επικρατεί ανησυχία. Και όχι λόγω της δικαιοσύνης των αιτημάτων, αλλά λόγω του φόβου κλιμάκωσης, ειδικά όσο παραμένει ενεργό το μπλόκο της Νίκαιας Λάρισας.
Ομολογία αδυναμίας και φόβος σύγκρουσης
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι αν τα μπλόκα κρατήσουν έως την Κυριακή, θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη πολιτική θέση. Μπορεί να επιστρατεύει εμπορικούς φορείς για να καλλιεργεί κοινωνικό αυτοματισμό, όμως ξέρει καλά ότι μια τέτοια εξέλιξη θα σηματοδοτήσει αναβάθμιση της σύγκρουσης με απρόβλεπτες συνέπειες.
Χαρακτηριστική είναι η ομολογία του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι ούτε η κυβέρνηση ούτε η αστυνομία μπορούν να ανοίξουν τους δρόμους, παραδεχόμενος εμμέσως την αδυναμία επιβολής λύσης διά της καταστολής.
«Πακέτο» χωρίς ουσία – Αιτήματα χωρίς απάντηση
Το λεγόμενο «πλαίσιο διαλόγου» που παρουσίασε η κυβέρνηση αποδεικνύει το χάσμα ανάμεσα στις ανάγκες των αγροτών και τη βούληση της εξουσίας:
-
Υπόσχεται φθηνότερο αγροτικό ρεύμα, αλλά αρνείται την τιμή που ζητούν οι αγρότες, προτείνοντας μια ενδιάμεση λύση χωρίς σαφή χρονοδιάγραμμα.
-
Συζητά αφορολόγητο πετρέλαιο, αλλά το κρατά στο επίπεδο της «τεχνικής δυσκολίας».
-
Μιλά για αποζημιώσεις ΕΛΓΑ στο 100%, χωρίς εγγυήσεις και χωρίς αλλαγή του κανονισμού.
-
Υπόσχεται μείωση κόστους παραγωγής και στήριξη εισοδήματος, αξιοποιώντας «αδιάθετες επιδοτήσεις», δηλαδή χρήματα που έτσι κι αλλιώς προορίζονταν για τους αγρότες.
Με άλλα λόγια, πολλές κουβέντες, ελάχιστες δεσμεύσεις, καμία ουσιαστική λύση.
Οι αγρότες ζητούν να ζήσουν – η κυβέρνηση ζητά να φύγουν τα τρακτέρ
Τα αιτήματα των αγροτών είναι απλά:
να μπορούν να παράγουν χωρίς να δουλεύουν με ζημιά, να ζουν από τον κόπο τους και να μην εγκαταλείπουν τη γη τους.
Η κυβέρνηση, όμως, αντιμετωπίζει το αγροτικό ζήτημα όχι ως κοινωνικό και παραγωγικό πρόβλημα, αλλά ως επικοινωνιακό εμπόδιο στις γιορτές.
Και όσο επιλέγει να κερδίζει χρόνο αντί να δίνει λύσεις, τόσο θα αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα δεν είναι τα μπλόκα στους δρόμους, αλλά τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής.
