Η επιστολή που απέστειλλε στις 16 Ιουνίου 2025, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν προς τον Πρόεδρο της τουρκικής Βουλής, αποτελεί την πρώτη σαφή επιβεβαίωση ότι μετά την ανατροπή του καθεστώτος Μπασάρ αλ-Άσαντ, η Άγκυρα διεξάγει μυστικές διαπραγματεύσεις με τη νέα κυβέρνηση στη Δαμασκό, με στόχο τον καθορισμό των θαλάσσιων ορίων μεταξύ Τουρκίας και Συρίας.
Σύμφωνα με την επιστολή, αρκετές τουρκικές κυβερνητικές υπηρεσίες έχουν αναλάβει την ανάπτυξη συμφωνίας για οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με τη Συρία.
«Θα ήταν ωφέλιμο να ληφθούν υπόψη οι επίσημες δηλώσεις και δηλώσεις του υπουργείου μας σχετικά με αυτό το θέμα», σημείωσε, προσθέτοντας:
«Η ΕΕ δεν έχει κανένα δικαίωμα να σχολιάσει μια πιθανή συμφωνία μεταξύ δύο κυρίαρχων κρατών σχετικά με τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας τους».
Μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για κοινή εξερεύνηση και ανάπτυξη διασυνοριακών υδρογονανθρακικών πόρων από την Τουρκία και τη Συρία.
Δεδομένου ότι η Δαμασκός δεν διαθέτει επί του παρόντος δυνατότητες υπεράκτιας γεώτρησης, η Άγκυρα πιθανότατα θα ηγηθεί των τεχνικών προσπαθειών στο πλαίσιο μιας τέτοιας συμφωνίας.
Η στροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής το 2022
Ωστόσο, ξεκινώντας γύρω στο 2022, η Τουρκία άρχισε να ακολουθεί μια πιο ευέλικτη εξωτερική πολιτική με στόχο τη μείωση των περιφερειακών εντάσεων.
Ξεκίνησε μια διαδικασία ομαλοποίησης των σχέσεων με την Αίγυπτο, την Ελλάδα, τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα.
Αυτή η προσέγγιση ήταν ραγδαία, αφού η Τουρκία αποκατέστησε τους δεσμούς της με πολλές χώρες και άρχισε να λαμβάνει επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων από κράτη του Κόλπου. Αυτή η μετατόπιση οφείλεται σε δύο βασικούς παράγοντες, την γεωπολιτική και την οικονομία.
Οι συνέπειες
Τίθεται το ερώτημα, θα μπορούσε μια πιθανή συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Συρίας να αλλάξει σημαντικά τη γεωπολιτική δυναμική στην Ανατολική Μεσόγειο και να οδηγήσει σε μια νέα διεθνή κλιμάκωση; Τα τελευταία χρόνια, η περιοχή αυτή έχει γίνει ένα θερμό σημείο συγκρούσεων.
Η ανακάλυψη μεγάλων αποθεμάτων υδρογονανθράκων κάτω από τον βυθό της θάλασσας έχει προκαλέσει πολυάριθμες αλληλεπικαλυπτόμενες διεκδικήσεις μεταξύ των παράκτιων κρατών. Θα μπορούσε αυτή η κατάσταση να επαναληφθεί; Θεωρητικά, τα προβλήματα είναι πιθανά, αλλά στην πράξη είναι πιθανό να αποφευχθούν.
Η σύγχρονη Τουρκία χρειάζεται δυτικές επενδύσεις και πρόσβαση στην αγορά και προφανώς δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε μια νέα σύγκρουση με ευρωπαϊκές χώρες και χώρες της Μέσης Ανατολής. Οι αντίπαλοί της, απασχολημένοι με την ευρωπαϊκή κρίση και ανησυχώντας για τη μείωση της υποστήριξης των ΗΠΑ, δεν ενδιαφέρονται επίσης για την κλιμάκωση της διαμάχης για το φυσικό αέριο στη Μεσόγειο. Επομένως, μια συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Συρίας είναι απίθανο να οδηγήσει σε απότομη κλιμάκωση, λαμβανομένης υπόψιν της πάντοτε χλιαρής σε στρατιωτικό επίπεδο απάντησης της χώρας μας, στο παρελθόν (Κάσος). Ωστόσο, αναμφίβολα θα προκαλέσει ανησυχία στην Ελλάδα για την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι ένα και φυσικά η εμπειρία του παρελθόντος, έχει δώσει και την απάντηση. Ο «εθνικός επικυπτής» Γ. Γεραπετρίτης, αυτός ο ανίκανος που νομίζει ότι κινεί τα νήματα μίας ανύπαρκτης διπλωματίας, θα πράξει ή θα στείλει πάλι ανακοινώσεις στον ΟΗΕ, στην Ε.Ε ακόμα και στον μπακάλη της γειτονιάς του και να κομπάζει μετά ότι έκανε αυτά που προστάζει το Διεθνές Δίκαιο. Ποιο Διεθνές Δίκαιο κύριε Υπουργέ; Βλέπεις τους γύρω σου να το εφαρμόζουν;;;
