Η Αθήνα βρίσκεται αυτές τις μέρες στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος για την ενέργεια, φιλοξενώντας τη διατλαντική σύνοδο P-TEC, με τη συμμετοχή υπουργών, επιχειρηματιών και ενεργειακών κολοσσών από Ευρώπη, ΗΠΑ και Αυστραλία. Πίσω όμως από τα φώτα και τα χαμόγελα των φωτογραφιών, αναδεικνύεται ένα γνώριμο πρόβλημα: η Ελλάδα για άλλη μια φορά περιορίζεται στον ρόλο του “ενεργειακού περάσματος”, παραχωρώντας κρίσιμα δικαιώματα σε ξένες εταιρείες και κυβερνήσεις αντι να εκμεταλλευτούμε μόνοι τον φυσικό μας πλούτο και να γίνουμε δύναμη στην Μεσόγειο..
Η κατάμεστη αίθουσα στο Ζάππειο παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως «απόδειξη του διεθνούς κύρους της χώρας». Ωστόσο, η ουσία είναι διαφορετική: το αμερικανικό LNG αντικαθιστά το ρωσικό φυσικό αέριο, με την Ελλάδα να μετατρέπεται σε διαμετακομιστικό κόμβο για τα συμφέροντα άλλων. Οι ενεργειακές ροές αλλάζουν, αλλά η χώρα δεν κερδίζει την ενεργειακή της ανεξαρτησία — απλώς αλλάζει προμηθευτές. Κάτι παρόμοιο με το ρεύμα. Έχουμε γεμίσει ανεμογεννήτριες αλλά όφελος οι πολίτες στους λογαριασμούς τους, δεν βλέπουν ούτε θα δουν ποτέ.
Την ίδια στιγμή που η Τουρκία αναζητά δικά της κοιτάσματα και επιδιώκει να καταστεί αυτόνομος παραγωγός, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να παραδώσει την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Ιονίου σε πολυεθνικές. Η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ ExxonMobil, Helleniq Energy και Energean για το “Μπλοκ 2” παρουσιάστηκε ως εθνική επιτυχία — στην πράξη, όμως, σημαίνει ότι οι στρατηγικοί ενεργειακοί πόροι της χώρας περνούν σε ξένα χέρια, με την Ελλάδα να μένει με ποσοστό συμμετοχής μικρότερο και από τις φορολογικές επιβαρύνσεις των ίδιων των εταιρειών.
Η κυβέρνηση διαφημίζει ότι «η Ελλάδα γίνεται ενεργειακός κόμβος για τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη». Στην πραγματικότητα, όμως, γίνεται κόμβος μεταπώλησης και εξάρτησης: οι υποδομές χρηματοδοτούνται με δημόσιο χρήμα, ενώ τα κέρδη θα κατευθυνθούν εκτός συνόρων. Η ενεργειακή “απεξάρτηση” από τη Ρωσία μεταφράζεται σε νέα εξάρτηση από τις ΗΠΑ και τις πολυεθνικές που ήδη διαμορφώνουν τους όρους του παιχνιδιού.
Οι ανακοινώσεις για «παραγωγή από το 2027» δημιουργούν εντυπώσεις, αλλά δεν αλλάζουν το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει λόγο στον καθορισμό της τιμής, της διάθεσης ή της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της. Αντί να διεκδικήσει ρόλο παραγωγού, η χώρα παραμένει πελάτης – και διαμεσολαβητής.
Η «φιλία» με τις ΗΠΑ και τα ενεργειακά deals μπορεί να δίνουν πρόσκαιρη αίγλη στην κυβέρνηση, όμως η ουσία παραμένει: η Ελλάδα δεν καθορίζει την ενεργειακή της μοίρα. Το πουλάκι πέταξε πριν 50 χρόνια όταν θα μπορούσαμε να κάνουμε μόνοι μας τις εξορύξεις αλλά τα συμφέροντα των αμερικάνων δεν το επέτρεψαν. Όσο οι φυσικοί της πόροι παραδίδονται με αντάλλαγμα πολιτικά εύσημα και προσωρινές υποσχέσεις, η ενεργειακή αυτάρκεια θα παραμένει ευχολόγιο – και το πραγματικό ενεργειακό κέρδος θα ταξιδεύει μακριά, στα πλοία του αμερικανικού LNG.
Δείτε φωτό από την εκδήλωση στο Ζάππειο παρουσία της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ:
ΑΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ!
ΞΕΠΟΥΛΗΘΗΚΕ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΓΙΑ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ. ΚΑΙ ΨΙΧΟΥΛΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΩΣ ΧΩΡΑ, ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΧΩΣΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ.