Δώσαμε — ή μάλλον μας ανάγκασαν να δώσουμε — πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ για F-35, Rafale και φρεγάτες Belharra. Παρουσιάστηκαν ως η «απόλυτη θωράκιση» της χώρας, ως η αναγκαία επένδυση για να διατηρηθεί η αποτρεπτική ισχύς της Ελλάδας. Κι όμως, ο κ. Δένδιας έρχεται τώρα να ανατρέψει ολόκληρη αυτή τη στρατηγική που ο ίδιος και η κυβέρνησή του υπερασπίζονταν με φανατισμό.
Δείτε το επίμαχο βίντεο:
Δώσαμε 10 δισ για αγορά #F35, #Rafale και #Belharra.
Και τώρα ο κ. Δένδιας διατυπώνει το νέο του στρατηγικό σχέδιο: Δεν απαιτείται ο στόλος για την προστασία του Αιγαίου, δεν χρειάζεται η Πολεμική Αεροπορία για να αντιμετωπίσει την εχθρική αεροπορική απειλή και ο Στρατός Ξηράς… pic.twitter.com/8fTGonicZs— Ιωάννης Ιντζές (@intzes_ioannis) December 2, 2025
Ξαφνικά, σύμφωνα με το νέο «δόγμα» του υπουργού Άμυνας:
ο Στόλος δεν χρειάζεται να προστατεύει το Αιγαίο,
η Πολεμική Αεροπορία δεν χρειάζεται να αναχαιτίζει εναέριες απειλές,
ο Στρατός Ξηράς δεν χρειάζεται οπλικά συστήματα, αλλά μόνο drones,
και τα πάντα θα «λυθούν» από τον υποτιθέμενο «θόλο Αχιλλέας» — ένα σύστημα του οποίου ούτε τις δυνατότητες γνωρίζουμε, ούτε το ποιος πραγματικά θα έχει το «κλειδί» λειτουργίας του.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη μετατόπιση, η οποία ουσιαστικά ακυρώνει την ίδια την έννοια της εθνικής άμυνας. Εάν ο θόλος αποτύχει; Εάν πέσει; Εάν — ακόμη χειρότερα — ο έλεγχός του δεν βρίσκεται καν σε ελληνικά χέρια; Τι θα κάνουμε τότε; Θα ζητήσουμε άδεια από τρίτους για να υπερασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία;
Τι ακριβώς μας λέει ο κ. Δένδιας; Ότι ο ελληνικός λαός πλήρωσε δισεκατομμύρια για φρεγάτες και μαχητικά “πολυτελείας” που τελικά δεν χρειάζονται; Ότι όλο το αφήγημα της «ισχυρής Ελλάδας» εξαρτάται από ένα πείραμα — και μάλιστα με αμφίβολη αυτονομία;
Αντί η κυβέρνηση να ενισχύει την αμυντική ικανότητα της χώρας, μετατρέπει την Άμυνα σε επικίνδυνο στοίχημα, βασίζοντας τα πάντα σε ένα σύστημα που δεν έχει δοκιμαστεί σε πολεμικές συνθήκες και για το οποίο καμία διασφάλιση κυριαρχίας δεν έχει παρουσιαστεί.
Το ερώτημα δεν είναι απλώς στρατηγικό. Είναι υπαρξιακό:
Ποιος θα υπερασπιστεί τη χώρα αν η “ομπρέλα Αχιλλέας” αποδειχθεί τρύπια — ή ελεγχόμενη από άλλους;
Και, κυρίως, γιατί πλήρωσε ο ελληνικός λαός 10 δισ. για οπλικά συστήματα που η ίδια η κυβέρνηση αποδομεί σήμερα;
Αυτές οι αντιφάσεις δεν είναι λάθος. Είναι πολιτική επιλογή. Και είναι επιλογή επικίνδυνη.
