Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ! ΧΩΡΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗ, ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΜΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ – ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΠΕΡΙ… «ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ» – ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η Ελλάδα βυθίζεται σε μια σιωπηλή κοινωνική τραγωδία, με χιλιάδες πολίτες άνω των 55 ετών να βρίσκονται εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην ανεργία και στη φτώχεια. Ένας στους τρεις ανέργους ανήκει σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα – ανθρώπους που δεν έχουν ούτε εργασία, ούτε σύνταξη, ούτε προοπτική. Κι ενώ η κυβέρνηση πανηγυρίζει για «ανάπτυξη» και «μείωση της ανεργίας», η πραγματικότητα στους αριθμούς είναι αμείλικτη: το 72% των ανέργων αυτής της ηλικίας είναι μακροχρόνια άνεργοι, και μόλις το 12,26% λαμβάνει οποιαδήποτε επιδότηση.

Σε μια εποχή ακρίβειας που συνθλίβει τα νοικοκυριά, η ανικανότητα της πολιτείας να ενσωματώσει ξανά στην αγορά εργασίας τους μεγαλύτερους εργαζόμενους δεν είναι στατιστικό ατύχημα — είναι κοινωνικό έγκλημα.

Οι 55+: πολίτες “αόρατοι” για το κράτος

Οι άνεργοι άνω των 55 ετών δεν είναι απλοί αριθμοί σε έναν πίνακα. Είναι άνθρωποι με δεκαετίες εργασιακής εμπειρίας, που βρίσκονται ξαφνικά εκτός συστήματος και εκτός ελπίδας. Οι εργοδότες τούς απορρίπτουν λόγω υψηλού κόστους (με χρονοεπιδόματα έως 30%), ενώ η πολιτεία αδυνατεί να τους προσφέρει ουσιαστική επανένταξη.

Το πρόγραμμα απασχόλησης της ΔΥΠΑ, που προβλέπει 12+12 μήνες επιδοτούμενης εργασίας με κάλυψη 75% του μισθού (έως 750€), παρουσιάστηκε ως «γέφυρα προς τη σύνταξη». Στην πράξη όμως, για τους περισσότερους αποδείχθηκε μια εύθραυστη σανίδα σωτηρίας που δεν οδηγεί πουθενά.

Η ελπίδα της απόφασης 2140/2025 – και η κυβερνητική αδράνεια

Η δικαστική απόφαση 2140/2025 έφερε μια ακτίνα φωτός, ορίζοντας ότι η λήξη της χρηματοδότησης δεν συνεπάγεται αυτόματα τη λήξη της σύμβασης, εφόσον ο εργαζόμενος δεν έχει θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης. Ωστόσο, παρά τον κοινωνικό χαρακτήρα της απόφασης, η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει στην καθολική εφαρμογή της, αφήνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στον αέρα.

Η μελέτη της ΔΥΠΑ αποκαλύπτει τα κενά – και την αδιαφορία

Έρευνα της ΔΥΠΑ και του Συλλόγου Υπαλλήλων ΟΑΕΔ καταγράφει σοβαρές αδυναμίες και στρεβλώσεις στα προγράμματα απασχόλησης των 55+:

• Καμία προτεραιότητα στους πολίτες που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη ή είναι μακροχρόνια άνεργοι.

• Έλλειψη απογραφής αναγκών, με θέσεις που δεν ταιριάζουν στις πραγματικές υπηρεσιακές απαιτήσεις.

• Περιορισμένη διάρκεια συμβάσεων (24 μήνες), ανεπαρκής για όσους χρειάζονται 3–5 χρόνια για σύνταξη.

• Απουσία διαφάνειας, αφού τα αποτελέσματα επιλογών δεν δημοσιεύονται.

• Επιστροφή στην ανεργία μόλις λήξει η επιχορήγηση.

Πρόκειται για ένα σύστημα που δεν σώζει, απλώς διαχειρίζεται τη φτώχεια.

Χάνονται εμπειρία, αξιοπρέπεια και κοινωνική συνοχή

Η πολιτεία δείχνει να ξεχνά ότι κάθε απόλυση ή ανεργία στα 55+ σημαίνει απώλεια πολύτιμης εμπειρίας για την οικονομία και διάλυση ανθρώπινων ζωών. Όταν ένας εργαζόμενος φτάνει κοντά στη σύνταξη και μένει χωρίς δουλειά, χωρίς επίδομα και χωρίς στήριξη, δεν πλήττεται μόνο ο ίδιος – πλήττεται η κοινωνική συνοχή και η εθνική παραγωγική βάση.

Τι πρέπει να γίνει τώρα

Η μελέτη ζητά επιτακτικά ριζικές πολιτικές παρεμβάσεις:

• Μοριοδότηση βάσει ηλικίας, διάρκειας ανεργίας και απόστασης από σύνταξη.

• Παράταση συμβάσεων έως τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.

• Δημοσιοποίηση δεδομένων για διαφάνεια και αξιολόγηση.

• Πλήρη εργασιακά δικαιώματα και ασφάλιση.

• Διττή στρατηγική: παράταση/«γέφυρα» για όσους πλησιάζουν στη σύνταξη και ουσιαστική εκπαίδευση για τους μακροχρόνια ανέργους.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίζει να μιλά για «ανάπτυξη» την ώρα που χιλιάδες 55άρηδες ζουν χωρίς εισόδημα, χωρίς ασφάλεια και χωρίς μέλλον. Αν δεν υπάρξει άμεση δράση, η «γήρανση της ανεργίας» θα μετατραπεί σε εθνική κοινωνική καταστροφή — και η ευθύνη θα βαραίνει αποκλειστικά το κράτος που αδιαφόρησε.