Μέρα με τη μέρα ενισχύονται οι υποψίες στην κοινή γνώμη ότι κυβερνητικοί κύκλοι επιχειρούν συνειδητά να στρέψουν τους αστικούς πληθυσμούς απέναντι στις κινητοποιήσεις των αγροτών και των κτηνοτρόφων, αξιοποιώντας την ταλαιπωρία των πολιτών ως εργαλείο πολιτικής πίεσης και κοινωνικού αυτοματισμού. Αντί η κυβέρνηση να επιδιώξει λύσεις που θα διασφαλίζουν τόσο το δικαίωμα στη διαμαρτυρία όσο και την ομαλή μετακίνηση των πολιτών, φαίνεται να επιλέγει μια στρατηγική όξυνσης και αντιπαράθεσης.
Το γεγονός αυτό ενισχύεται από τη στάση της Τροχαίας και της Ελληνικής Αστυνομίας, οι οποίες, παρά τις δημόσιες δεσμεύσεις του αγροτικού κινήματος ότι θα παραμένουν ανοιχτές τουλάχιστον δύο λωρίδες κυκλοφορίας στο εθνικό οδικό δίκτυο, μαζί με τη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης, επιμένουν ότι «δεν μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια των μετακινήσεων». Ως αποτέλεσμα, προαναγγέλλονται εκτεταμένες εκτροπές της κυκλοφορίας προς παραδρόμους, μετατρέποντας το ταξίδι χιλιάδων πολιτών και οικογενειών σε πολύωρη δοκιμασία, με καθυστερήσεις και ταλαιπωρία που θα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων κατήγγειλε ανοιχτά ότι η κυβέρνηση μεθοδεύει μια συνειδητή «επιχείρηση ταλαιπωρίας του κόσμου», με στόχο να φέρει κοινωνικές ομάδες σε αντιπαλότητα μεταξύ τους. Σύμφωνα με την Επιτροπή, αντί για συνεννόηση και πρακτικές λύσεις, το κράτος επιλέγει την ένταση, εργαλειοποιώντας την ασφάλεια για να δυσφημίσει τον αγώνα των αγροτών.
Οι αγρότες δηλώνουν αποφασισμένοι να περάσουν τα Χριστούγεννα στα μπλόκα, έχοντας ανακοινώσει ότι από την Τρίτη θα μετακινήσουν τα τρακτέρ τους στο πλάι των δρόμων ώστε να διευκολυνθεί η κυκλοφορία. Παρ’ όλα αυτά, η χριστουγεννιάτικη έξοδος προδιαγράφεται δύσκολη, όχι λόγω της στάσης των κινητοποιούμενων, αλλά εξαιτίας των επιλογών της κυβέρνησης και της αστυνομίας, οι οποίες, σύμφωνα με τους αγρότες, μετατρέπουν τους ταξιδιώτες σε «ομήρους» και τους ίδιους σε «αντιπάλους» της κοινωνίας.
Η Πανελλαδική Επιτροπή Μπλόκων καλεί την κυβέρνηση και την αστυνομία να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε η κυκλοφορία στο εθνικό οδικό δίκτυο να διεξαχθεί όσο το δυνατόν πιο ομαλά τις επόμενες ημέρες. Όπως επισημαίνεται, στο μπλόκο της Νίκαιας, αλλά και σε άλλα σημεία, υπήρξε ξεκάθαρη πρόθεση να παραμείνει ανοιχτό σημαντικό τμήμα του δρόμου, ώστε να αποφεύγονται τα προβλήματα.
Στην ανακοίνωσή της, η Επιτροπή καταγγέλλει ότι, με εντολή του Μαξίμου, η αστυνομία προχωρά σε αδικαιολόγητα κλεισίματα δρόμων, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου έχει διασφαλιστεί η διέλευση οχημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κινητοποίηση στα Τέμπη, όπου, παρά τη δέσμευση των αγροτών να επιτρέψουν τη διέλευση Ι.Χ. και λεωφορείων από την ΠΑΘΕ, η αστυνομία διοχέτευσε την κυκλοφορία σε παρακάμψεις δεκάδων χιλιομέτρων, δημιουργώντας ουρές και συνθήκες χάους. Αντίστοιχα περιστατικά καταγγέλλονται και σε άλλες περιοχές, όπου οδηγοί καλούνται να πληρώσουν κανονικά διόδια και λίγα μέτρα αργότερα να εκτραπούν σε παράδρομους ή χωματόδρομους.
Η πρακτική αυτή, σύμφωνα με τους αγρότες, αποκαλύπτει μια κυβέρνηση που διασφαλίζει τα έσοδα των εταιρειών διοδίων, ενώ αδιαφορεί για την ταλαιπωρία των πολιτών. Την ώρα που οι ίδιοι άνοιξαν τις μπάρες των διοδίων ως ένδειξη αλληλεγγύης, η απάντηση του κράτους ήταν αποκλεισμοί και εκτροπές, με μοναδικό στόχο να καλλιεργηθεί κοινωνική δυσαρέσκεια απέναντι στις κινητοποιήσεις.
Οι αγρότες υποστηρίζουν ότι υπάρχει λύση, την οποία η κυβέρνηση συνειδητά αγνοεί: συνεννόηση της αστυνομίας με τις επιτροπές των μπλόκων, ώστε να εξασφαλίζεται η ασφαλής και ομαλή διέλευση των οχημάτων μέσα από τα σημεία διαμαρτυρίας. Αντί γι’ αυτό, όπως τονίζουν, επιλέγεται ο αυταρχισμός, η ταλαιπωρία και η στοχοποίηση ενός ολόκληρου κοινωνικού κλάδου.
Τα αιτήματα της Πανελλαδικής Επιτροπής Μπλόκων περιλαμβάνουν τη διακοπή της είσπραξης διοδίων σε όλο το δίκτυο όσο οι δρόμοι κλείνουν με κυβερνητική ευθύνη, την παύση των εκτροπών που εξυπηρετούν μόνο τον κοινωνικό αυτοματισμό και τη λήψη ουσιαστικών μέτρων για την ομαλή κυκλοφορία τις επόμενες ημέρες. Παράλληλα, απορρίπτουν αυτό που χαρακτηρίζουν ως κυβερνητικό εμπαιγμό και επικοινωνιακή διαχείριση, επισημαίνοντας ότι οι υποσχέσεις απέχουν πολύ από τις πραγματικές ανάγκες επιβίωσης του αγροτικού κόσμου.
Απέναντι σε αυτές τις καταγγελίες, πηγές της ΕΛ.ΑΣ. υποστηρίζουν ότι η ρύθμιση και η εκτροπή της κυκλοφορίας είναι «υπηρεσιακά επιβεβλημένες», επικαλούμενες το νομικό πλαίσιο και την ανάγκη διασφάλισης της οδικής ασφάλειας. Ωστόσο, η επίκληση της ασφάλειας ως απόλυτου επιχειρήματος, χωρίς διάθεση ευελιξίας ή συνεννόησης, ενισχύει την κριτική ότι η αστυνομία λειτουργεί ως εκτελεστικός βραχίονας μιας πολιτικής επιλογής σύγκρουσης και όχι αποκλιμάκωσης.
Σε τελική ανάλυση, η διαχείριση των αγροτικών κινητοποιήσεων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την ΕΛ.ΑΣ. αναδεικνύει μια ευρύτερη πολιτική λογική: αντί για διάλογο και ουσιαστικές λύσεις, επιλέγεται η πίεση, η ταλαιπωρία και η επικοινωνιακή στοχοποίηση. Έτσι, το πρόβλημα δεν μετατίθεται μόνο στους δρόμους, αλλά βαθαίνει το κοινωνικό ρήγμα, σε μια περίοδο που η κοινωνική συνοχή θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα.
