Η υπομονή των αγροτών τελείωσε. Στην Κρήτη και σε ολόκληρη την Ελλάδα, άνθρωποι που δουλεύουν μέρα-νύχτα για να υπάρχει φαγητό στα ελληνικά σπίτια νιώθουν ότι έχουν εξαπατηθεί κατάμουτρα από μια κυβέρνηση που —όπως καταγγέλλουν— τους κορόιδεψε, τους εγκατέλειψε και τώρα επιχειρεί να τους παρουσιάσει ως απειλή.
Οι αγρότες περιμένουν ακόμη τις επιδοτήσεις του καλοκαιριού. Και πριν καλά καλά τις δουν, πλησιάζει η στιγμή που θα πρέπει να πάρουν και εκείνες της επόμενης χρονιάς. Αντί όμως για χρήματα, η κυβέρνηση τους «προσφέρει» υποψίες περί… εγκληματικής οργάνωσης.
Όπως λένε οι ίδιοι, σε λίγο όχι μόνο δεν θα τους ξεπληρώσουν όσα τους χρωστούν, αλλά θα τους ζητήσουν και τον λόγο από πάνω.
Στα Χανιά, η αστυνομία έριξε τόνους χημικών για να σταματήσει τους αγρότες που πήγαιναν να αποκλείσουν το αεροδρόμιο.
Η κυβέρνηση που «νοιάζεται για την περιφέρεια» απάντησε με δακρυγόνα σε ανθρώπους που ήδη βρίσκονται ένα βήμα πριν την καταστροφή.
Οι συγκρούσεις ξέφυγαν — και όχι επειδή το θέλησαν οι αγρότες, αλλά επειδή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη φτώχεια και την απελπισία με ΜΑΤ.
Στην Καρδίτσα, δεκάδες χωριά σηκώθηκαν στο πόδι. Τα τρακτέρ κατέκλυσαν τον Ε-65 σαν ένα τεράστιο ποτάμι απόγνωσης και αντίστασης.
Στη Θεσσαλονίκη, στα «Πράσινα Φανάρια», η κατάσταση ξέφυγε όταν οι αγρότες προσπάθησαν να περάσουν τον αστυνομικό κλοιό. Ακόμη και αυτοί που προσπάθησαν να φτάσουν πεζοί στο αεροδρόμιο εμποδίστηκαν με νέα χρήση χημικών.
Η οργή από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη είναι ίδια:
«Δεν αντέχουμε άλλο. Δεν έχουμε μέλλον. Και η κυβέρνηση δεν θέλει ούτε να μας δει».
Αν αυτοί οι άνθρωποι εγκαταλείψουν, η Ελλάδα τελείωσε.
Η ύπαιθρος θα ερημώσει. Η διατροφική επάρκεια —που ήδη έχει γκρεμιστεί— θα χαθεί οριστικά.
Και όλα αυτά, επειδή μια κυβέρνηση που υπόσχεται τα πάντα πριν τις εκλογές, μόλις πάρει την ψήφο, ξεχνά τα πάντα.
Ο Βασίλης Νικολαΐδης, κτηνοτρόφος, λέει κάτι που πολλοί σκέφτονται:
«Είχα 400 αρνιά. Τώρα έχω 4 σκυλιά. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει — και εγώ την ψήφισα».
Είναι η φωνή χιλιάδων ανθρώπων που νιώθουν ότι τους κατέστρεψαν και τους πέταξαν σαν σκουπίδια.
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη:
οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από ένα κράτος που τους βλέπει μόνο ως στατιστικά και ως εμπόδιο.
Η κυβέρνηση —όπως λένε οι ίδιοι— όχι απλώς δεν έχει καταλάβει πόσο οριακή είναι η κατάσταση, αλλά μοιάζει να ζει σε έναν παράλληλο κόσμο, όπου η ύπαιθρος «ανθεί» ενώ στην πραγματικότητα καταρρέει.
Η οργή τους δεν είναι τυχαία. Είναι η φυσική αντίδραση ανθρώπων που προδόθηκαν, φτωχοποιήθηκαν και τώρα στοχοποιούνται.
Και αυτή τη φορά, οι αγρότες δεν σκοπεύουν να κάνουν πίσω.
