Καθώς η ελληνική οικονομία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε αποταμίευση και επένδυση, νέες αναλύσεις επισημαίνουν ότι η ισότητα Α = Ε δεν συνιστά αιτιώδη σχέση, αλλά απλή λογιστική ταυτότητα, που σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται ανάπτυξη.
Η ύπαρξη αποταμιεύσεων δεν αρκεί για να κινηθούν οι επενδύσεις, καθώς καθοριστικός παράγοντας παραμένει η ζήτηση στην αγορά και οι προοπτικές κερδοφορίας για τις επιχειρήσεις. Στην Ελλάδα, η υπερφορολόγηση, η συρρίκνωση των εισοδημάτων και η μειωμένη κατανάλωση έχουν περιορίσει σημαντικά τις επενδυτικές ευκαιρίες, οδηγώντας σε φαινόμενα εξαγορών περιουσιακών στοιχείων σε χαμηλές τιμές και σε μεταβιβάσεις κεφαλαίων και ιδιοκτησίας στο εξωτερικό.
Παράλληλα, η εφαρμογή μικροοικονομικών συλλογισμών σε μακροοικονομικό επίπεδο αποδεικνύεται παραπλανητική, καθώς η γενικευμένη αύξηση της αποταμίευσης μειώνει την εγχώρια ζήτηση και το ΑΕΠ, με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι δυνατότητες πραγματικών επενδύσεων, εκτός αν υπάρξει ισχυρή εξωτερική ζήτηση μέσω εξαγωγών.
Το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος, όπου οι αποταμιεύσεις δεν μετατρέπονται σε ανάπτυξη, αλλά σε στασιμότητα και οικονομική πίεση, αποτυπώνοντας την αδυναμία της ελληνικής αγοράς να δημιουργήσει βιώσιμη ανάπτυξη υπό τις παρούσες συνθήκες.
