Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε στην συνέντευξή του στο Bloomberg να εξωραΐσει τη διπλή πολιτική της κυβέρνησής του: από τη μία «σεβόμαστε τις συμβάσεις» για το λιμάνι του Πειραιά, και από την άλλη εντείνουμε τη στρατηγική μας συνεργασία με τις ΗΠΑ. Πρόκειται όμως για μια επιλογή που δείχνει πόσο η Αθήνα «παίζει» τα γεωπολιτικά της χαρτιά, παραβλέποντας κινδύνους – οικονομικούς και κυρίαρχους.
Κατά τον πρωθυπουργό, οι συμφωνίες με την κινεζική Cosco στον Πειραιά «πρέπει να τηρούνται» — αλλά αυτό δεν αποκλείει την ταυτόχρονη ενίσχυση της αμερικανικής επιρροής. Με λίγα λόγια: η Ελλάδα δεν αμφισβητεί ανοιχτά τις κινεζικές επενδύσεις, αλλά ανοίγει τον δρόμο για αμερικανικά συμφέροντα, ειδικά στον τομέα της ενέργειας, καθώς αυτοαποκαλείται «πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG». Μια στρατηγική που – κατά τον Μητσοτάκη – αξιοποιεί τη γεωγραφία της χώρας για «γεωπολιτικό άλμα».
Αλλά η διπλωματία έχει κόστος. Την ώρα που η Αθήνα υμνεί τη φιλία με την Ουάσινγκτον, η κινεζική πρεσβεία έσπευσε να απαντήσει με σκληρές διατυπώσεις, μετά από δηλώσεις της νέας Αμερικανίδας πρέσβειρας στην Ελλάδα, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ. Η τελευταία, σε συνέντευξή της, άφησε αμφιβολίες για τη μόνιμη παρουσία της Cosco στον Πειραιά και πρότεινε «λύσεις», όπως η πώληση ή η διαφοροποίηση επενδύσεων, προκειμένου να «αντισταθμιστεί» η κινεζική επιρροή.
Η αντίδραση από το Πεκίνο ήταν άμεση και έντονη. Η κινεζική πρεσβεία κατηγόρησε τη Γκίλφοϊλ για «ψυχροπολεμική νοοτροπία» και «λογική ηγεμονισμού», κάνοντας λόγο για παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της πρεσβείας, η προσπάθεια διάσπασης της σύμβασης με την Cosco εξυπηρετεί «ιδιοτελή» αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα και όχι πραγματικές επενδυτικές ανησυχίες.
Από την πλευρά της κυβέρνησης, η υπεράσπιση των συμφωνιών με την Cosco δεν φαίνεται να είναι τίποτα περισσότερο από επικοινωνιακό «διπλό παιχνίδι»: ενώ γίνεται λόγος για σεβασμό στις προηγούμενες επενδύσεις, ταυτόχρονα ανοίγει η πόρτα σε ακόμη πιο στενή στρατιωτική και ενεργειακή εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Έτσι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν δείχνει μόνο ότι «ξέρει να επενδύει»· δείχνει ότι διαχειρίζεται τον Πειραιά – και συνολικά τη χώρα – σαν σκακιέρα μεγάλων δυνάμεων, με σαφή κίνδυνο να θυσιάσει μακροπρόθεσμα συμφέροντα και κυριαρχικά δικαιώματα. Δεν φτάνει το γεγονός ότι σε μία ενδεχόμενη ελλητουρκική σύρραξη, η Ρωσία δεν θα συνδράμει τα… «ορθόδοξα αδέλφια» τους. Δημιουργεί τριγμούς και στα συμφέροντα ΗΠΑ και Κίνας. Κοινώς, τα έκανε πάλι σαλάτα αντί να έχει μία σαφή και διακριτή «γραμμή».
